Robotmaaier?
Doe maar niet
J
'Wat heeft een mens nu nodig?'
2
ROMKE VAN DE KAA
f
wn .v
Minihuis Wonen in een tiny house (een
superklein huis) is hot, maar je zou bijna
vergeten dat een groot deel van de bevolking
in vroeger eeuwen krap woonde. Bewoners
van historische minihuisjes aan het woord.
Column
Een paar jaar geleden was de robotmaaier
nog een nieuwtje. Trotse eigenaren gaven
het ding een naam en plaatsten filmpjes op
YouTube waarop je hun kat zag meeliften op de
rug van zo'n mechanische schildpad. Totdat de
eerste gevallen bekend werden waarbij de robot
maaier in aanvaring kwam met een levende
schildpad. Toen ging de lol er wel af.
Nooit meer grasmaaien! Daar droom ik van. Maar
inmiddels bekijk ik het
apparaat met gemengde
gevoelens. Om te be
ginnen vraag ik mij af
of het wel zo handig is
om een proces waaraan
vlijmscherpe messen te
pas komen te automati
seren. Elke robotmaaier
heeft een rode knop
voor noodgevallen,
maar ik zou kinderen
en huisdieren toch uit
de buurt houden. En
het vervelende is dat ons kroost en onze dieren
nu juist degenen zijn die zich niet altijd uit de
buurt laten houden.
Als we zo
doorgaan,
wordt het
penibel
voor de egel
Wie vijfjaar geleden voorop liep en een robot
maaier kocht, komt nu tot de ontdekking dat de
maaier steeds vaker in de oplader moet. Hij hangt
meer rond in het oplaadstation dan dat hij maait.
De accu is aan vervanging toe. De maaier was al
een flinke uitgave, een nieuwe accu is ook niet
goedkoop.
En dat ingraven is niet in vijf minuten gebeurd,
zeker niet als je een paar flinke boomwortels te
genkomt. Natuurlijk, je kunt die draad ook in de
grond vastpinnen, maar dan kun je er weer over
struikelen.
De dreigende obesitas vind ik ook een punt.
We moeten meer bewegen, wordt ons voortdu
rend ingewreven. Nu vergt het ingraven van een
zwakstroomdraadje best veel inspanning, maar
daarna is het meer een kwestie van in de luie
stoel zitten en tevreden toekijken hoe Frodo - of
hoe je het ding ook genoemd hebt - zacht zoe
mend over het gazon kruipt. Zacht zoemend met
6o decibel; minder lawaaiig dan een motor
maaier, maar toch.
Het grootste bezwaar heb ik tot het laatst
bewaard: de maairobot vormt een gevaar voor
egels. Hier en daar slaan dierenartsen alarm om
dat ze steeds vaker met slachtoffers van de robot
maaier worden geconfronteerd. Als we zo door
gaan wordt het penibel voor de egel, in onze ro-
botmaatschappij. Dan zullen we ook snel een
slakkenbestrijdingsrobot moeten ontwikkelen.
Egels zijn vooral 's avonds en 's nachts actief. Het
zou al heel wat slachtoffers schelen als we de
maairobot in ieder geval na zonsondergang uit
zetten. Automatisch - dat moet toch niet zo lastig
zijn?
BOEKEN
OVER HUIS,
TUINEN
KEUKEN
HOFJESWONING, 1661
Scheiding
Ik was wel
blij dat ik later
een dubbele
woning kreeg
Afscheid
PARKWONING, 1953
vrijdag 18 mei 2018
GO
Zelf was ik ook vol enthousiasme over de
robotmaaier toen die werd geïntroduceerd.
Ten tweede werkt een robotmaaier op een
accu. En accu's gaan geen leven lang mee.
Dan is er het dingetje met het stroomdraad.
Die moet je ingraven om te voorkomen dat de
robotmaaier tussen de sierplanten belandt.
Reageren? r.vandekaa@persgroep.nl
1_JL
ib
ontdooi"
Hoe overleef je
in het bos? In
Outdoor staan
tips tricks
(Uitgeverij Snor,
€14,99).
Fit Vega(n) Book
is voor iedereen
die graag sport
én plantaardig
eet (Kosmos,
€20).
Insta Interieur
showt hoe je
je huis Instagram-
proof maakt
(€24,99).
3
o
Waar is de
Leo van Marrewijk
„Als ik hier 's avonds
rondloop, in het licht
van de oude lan
taarns, denk ik: ik
zou zomaar Charles
Dickens kunnen te
genkomen."
Kunstschilder Jos van
den Berg, huurder van
nummer 100 van het
Haagse Hofje van
Nieuwkoop, schetst
een treffend tafereel:
wie door de poort het
hofje uit 1661 binnen
stapt, stapt een aantal
eeuwen terug in de
tijd. Slechts een
enkele fiets voor de
woningen verraadt dat
we in de 21ste eeuw
zijn beland.
Het Hofje van Nieuw
koop is een 'hoffelijk
hofje', vindt ook Jos'
vriendin Mabel Bou-
scholte van nummer
114. „Ik kwam hier 22
jaar geleden terecht
nadat mijn man en ik
uit elkaar gingen. Ik
had een dak boven
mijn hoofd nodig. Dat
het klein was, gaf niks.
Wat heeft een mens
nou eigenlijk nodig? Al
was ik wel blij toen ik
later een dubbele wo
ning kon krijgen. Mijn
man en ik kwamen na
melijk weer bij elkaar;
we hebben hier tot
zijn dood samen ge
woond. Nu heb ik mijn
atelier boven."
Haar bijna-buurman
Van den Berg is geluk
kig met zijn enkele
hofjeswoning met een
woonoppervlakte van
50 vierkante meter;
voor hofjesbegrippen
is het nog vrij riant.
Al denkt niet iedereen
daar zo over. Van den
Berg: „Toen ik net was
verhuisd, kreeg ik een
man van een groot
bedrijf op bezoek. Bij
binnenkomst zei hij:
'Zo, dit is de hal. Waar
is de rest van het
huis?"'
Die rest is er dus niet,
en kunstschilder Van
den Berg voelt zich er
senang bij. Binnen in
de woonkamer annex
keuken 'voelt' het niet
eens klein, wel com
pact. Een bed, bureau
en magnetron, dat is
alles wat Van den
Berg naar eigen zeg
gen nodig heeft. Die
staan er ook. En in en
kele functionele in-
bouwkasten is nog
een fractie te zien van
de verzamelingen die
hij ooit had.
Om zich thuis te voe
len in zo'n kleine
woonruimte, was wel
een groots afscheids-
ritueel nodig. „In het
verleden woonde ik
juist altijd groot. Dat
moest ook wel, want
ik verzamelde kunst
collecties. Op een ge
geven moment had ik
er genoeg van. Rond
mijn verhuizing heb ik
letterlijk zeven vracht
wagens met kunst
weggedaan en ver
kocht."
Dat werkte louterend.
„Je ruimt als het ware
ook je geest op. Ik
koop nog wel boeken,
hoor. Als ik een boek
uit heb, leg ik het op
onze ruiltafel, bij de in
gang van het hofje."
Hofjesbewoners heb
ben niet veel spullen,
maar wel elkaar. Dat
merkte Bouscholte na
een ernstig verkeers
ongeluk.
„Ik kreeg van alle kan
ten hulp van andere
hofjesbewoners.
Mensen kijken hier
naar elkaar om."
▲T Mabel Bouscholte
woont in het Haagse
Hofje van Nieuwkoop.
Romke van de Kaa
over de hits van het
tuincentrum
Kleiner wonen:
Dick de Vries uit Zeist
kan het iedereen aan
raden.
FOTO'S DESIREE SCHIPPERS
