5
BLUESFESTIVAL KAMPEREN
Ook verslaggever
Michiel Bouwman
zet zijn tent op
naast het festival
terrein. „Een interview
moeten we nu doen.
Over twee dagen ben
ik mijn stem kwijt."
as
Woensdag, 12.45
uur, Sportweg
Kwadendamme.
Campers. Busjes.
Tenten en tentjes.
Stoeltjes en koelboxen. Gelach
en begroetingen. Al de mensen
hier lijken elkaar te kennen. Maar
als buitenstaander word ik net
zo vriendelijk begroet. Dagen voor
het Bluesfestival Kwadendamme
écht begint, wordt het gebied
naast de Sportweg al geconfis
queerd door festivalgangers. Iedere
vierkante meter gras is vruchtbare
grond voor een andere tent. De
grote feesttent ligt even verderop,
duidelijk in het zicht op het ter
rein van de voetbalvereniging, in
de zon te wachten. Het zijn veelal
vijftigplussers die zich aangetrok
ken voelen tot dit festival, maar
vooral tot de sfeer. Op een cam
pingstoeltje, in de zon en met een
drankje hebben ze al gauw 'the
blues'.
Lief en leed
Ik ga zitten bij een groepje dat
kamp heeft gemaakt op een stuk
gemeentelijk gras. De vorige
avond is het, traditiegetrouw, al
omgedoopt tot camping De Ara.
Een grapje voor ingewijden. Vijf
tig meter van de feesttent. De ko
mende dagen is het het domein
van een groep vrienden die uit de
buurt van Sliedrecht, uit Brabant,
en 'gewoon' uit Zeeland komt.
Douchen kunnen ze bij boer Pier,
een eindje verderop. Voor 5 euro
mogen ze een kwartier. Ze komen
hier al jaren en zullen veel beken
den tegenkomen, zeggen ze. Hans
('Straks komt er nog een Hans. Die
noemen we tweedehans') wijst
naar de overkant van de weg. „Dat
plekje is van Jack en Mieke. Die
staan altijd daar." Zo wordt de ten
tenpuzzel steeds meer compleet
maar die wordt moeiteloos gelegd.
Kan er nog een tentje achter de
auto? Tuurlijk. Ondertussen zor
gen ze voor muziek uit een box en
jankt er een gitaar in de binnen-
tent. Stroom hebben ze ook, van
Peter en Hanneke Peeters die er
naast wonen. Jaren geleden zorgde
Peter daarvoor omdat een van de
campinggasten het nodig had voor
een anti-snurksysteem. Vrienden
zijn ze inmiddels van elkaar,
die lief en leed met elkaar delen,
zegt Hanneke. „Vorig jaar was er
een begrafenis in Brabant waar
we naartoe zijn gegaan. Is er een
bruiloft, dan worden we ook uit
genodigd. We krijgen hier veel
vriendschap van terug."
Op het weitje van boer Pier (Pe
ter van 't Westeinde) en zijn
vrouw Marianne staat inmiddels
een eerste tentje. Dan durf ik de
mijne ook wel op te zetten. Of be
ter gezegd: te gooien. De opvouw-
instructies wapperen op een label
aan de binnenkant. Zorgen voor
Straks komt er nog
een Hans. Die
noemen we
tweedehans
morgen. Boer Pier stelt al jaren
zijn grond ter beschikking aan
kampeerders. Vroeger stonden er
alleen een paar dixi's, tegenwoor
dig staat er ook een toiletwagen en
zijn er wat douches.
Woensdag, 15.38 uur. De tijde
lijke, gratis camping dijdt uit. Ook
aan de Siguitsedijk staan nu kam
peerders en op mijn veldje wordt
het ook drukker. Leo - flinke
baard, zwarte doek op zijn hoofd -
parkeert zijn pick-up en laadt zijn
spullen uit. Hans Blom uit Zierik-
zee zet zijn tent op naast de mijne.
Hij viert een jubileum: „Ik kom
hier voor de vijfentwintigste keer.
In al die jaren heb ik één keer ruzie
gezien. En dat was tussen een stel
letje waarvan de één een ander
wel leuk vond." Vanavond is hij
nog alleen, daarna komt zijn fami
lie. Toevallig is hij dan ook jarig.
„Dit is de mooiste verjaardag die je
kunt hebben."
Woensdag, 21.43 uur. Her en der
zitten koppen die hun gitaar heb
ben neergegooid en ZZ Top zó
hebben verlaten voor Kwaden
damme. Het is en blijft natuurlijk
een bluesfestival. Dat is tattoo's,
gitaren, rook, bier. Hier zijn geen
moeilijke mensen, maar er is een
gemoedelijkheid die zich uit in
een stoot op de schouder of een
herinnering aan een dronken
avontuur van jaren terug. Kwa
dendamme heeft er in zo'n week
end ineens honderden inwoners
bij. Kassa voor de middenstand,
die anticipeert met warme brood
jes in de ochtend en een maaltijd
in de avond. Tot in de nacht blij
ven de campingstoeltjes bezet met
geouwehoer en gelach. „Michiel-
leke, wilde gij nog een pilske?".
Donderdag, 08.25 uur. Best fris,
zo'n meinacht in een tent. Als ik
uitleg dat ik maar voor een nachtje
langskwam, zorgt dat overal voor
verbaasde blikken. Het is nog niet
eens begonnen! Maar als ik terug
kom tijdens het festival, zie ik ze
nog wel, beloven ze me. Leo
grijnst. „Je herkent me aan m'n
baard." En hij gaat verder met zijn
sudoku.
R
vrijdag 11 mei 2018
PC
Kwadendamme op zijn kop
Michiel Bouwman
i'P'S-tJ,
(Vlnr.:) Hans, Fred, Will en Sylvia kamperen in het dorp vlak bij de geelwitte festivaltent. foto mechteldjansen
- campinggast Hans
A Spaghetti voor Joop en Marijke uit Schijndel. Ze staan hier on
geveer al voor de tiende keer. foto johan van der heijden
A Sylvia uit Ovezande doet een
afwaS. FOTO MECHTELD JANSEN
A Michiel Bouwman voor zijn tent bij het festivalterrein .fotojohanvan
DER HEIJDEN
