II
Amerikaanse cheerleaders doen
boekje open over seksueel misbruik
I
7
Nederlandse
tandartsen zijn er al
jaren te weinig, en nu
droogt ook het aanbod
uit het buitenland op.
Nieuwe taaleisen
blijken een brug te ver.
„De overheid moet iets
doen. Dit werkt
contraproductief."
f oi, ik ben Mo-
M ^B^^^B hammed, en ik
ben stagiair."
Hij zegt het altijd
BB maar even tegen
de patiënten van de praktijk waar
hij twee keer per week de tand
artsboor hanteert, die van de Sa
menwerkende Tandartsen in Til
burg—Noord. „Dan kunnen ze het
aangeven als ze dat niet willen.
Maar tot nu toe is het meestal geen
probleem."
Mohammed Qasem is bijna der
tig en komt uit Irak. Hij is een van
de tandartsen die aan de aange
scherpte taaleisen van de overheid
moeten voldoen om hier aan het
werk te kunnen. Geen probleem,
vindt Mohammed, die voor de
oorlog uit Irak vluchtte. Sterker:
hij vindt het heel belangrijk zich
verstaanbaar te kunnen maken.
„De taal is de sleutel tot alles. Als
ik de taal niet spreek, kan ik in Ne
derland niets. En als tandarts moet
je met aan je patiënten kunnen
uitleggen wat je doet. Het werk
hier is niet veel anders dan wat ik
in Bagdad deed, maar ik moet wel
de Nederlandse termen kennen."
Hij noemt er een paar op: wor
telkanaalbehandeling, ragers, rei
nigen, tandpasta en tandenborstel.
„Ik wil die woorden in het Neder
land kennen, maar ken ze ook in
het Engels en het Arabisch. Er zijn
veel patiënten met een buiten
landse achtergrond die soms geen
woord Nederlands spreken. Die
willen we ook kunnen helpen."
Praktijk in de periferie
Nederland lijkt af te stevenen op
een tekort aan buitenlandse tand
artsen. Want Mohammed mag
zijn taalcursus als een zaak van le
vensbelang beschouwen, veel bui
tenlandse tandartsen zien in de
aangescherpte eisen toch vooral
een reden om niet voor Nederland
te kiezen als het land waar ze hun
emplooi zoeken. In een jaar tijd
nam het aantal buitenlanders dat
bij het BIG-register een verzoek
indiende om in Nederland tand
arts te mogen worden met bijna
driekwart af, van 390 naar 109.
En van die buitenlandse tand
artsen moeten we het toch in Ne
derland hebben, zeker de praktij
ken in de wat minder dichtbe
volkte gebieden. „Voor Neder
landse tandheelkundestudenten
houdt ons land bij Amersfoort ge
woon op. Verder kijken ze niet",
zegt Willem Zilverschoon (66) uit
het Twentse Haaksbergen.
Hij kan het weten. Vijfjaar lang
was Zilverschoon bezig een
nieuwe hoeder te vinden voor zijn
drieduizend patiënten, geen en
kele keer trok er een Nederlandse
kandidaat aan de bel. „Eén keer
een Litouwer die amper een
woord Nederlands sprak, maar dat
vonden we niet zo'n goed idee."
Uiteindelijk werd via een recruiter
een Spaanse tandarts gevonden
aan wie Zilverschoon de praktijk
wel durfde over te dragen.
Patrick Crielaers, praktijkadvi
seur bij wervingsbureau Dental
Care Professionals, herkent de si
tuatie. „In het buitengebied is het
moeilijk. Je ziet een grote trek naar
de Randstad. Voor praktijken in de
periferie zijn we toch aangewezen
op buitenlandse tandartsen. Die
zijn wel bereid daar iets op te bou
wen. Maar voor hen is het sinds
vorig jaar veel moeilijker om een
plek in het BIG-register te krij
gen."
Voorstudenten
tandheelkunde
houdt ons land bij
Amersfoort op
Het is natuurlijk een vreemde si
tuatie. Aan de ene kant moet een
tandarts in Twente hemel en aarde
bewegen om een opvolger te kun
nen vinden, aan de andere kant is
er misschien tien kilometer ver
derop wel een student die zich zit
te verbijten omdat hij is uitgeloot
voor de studie tandheelkunde.
Waarom niet gewoon wat meer
studenten toelaten?
Numerus fixus
Niet alleen beroepsvereniging
KNMT, ook het zogenoemde Ca
paciteitsorgaan adviseert het mi
nisterie van Volksgezondheid al
jaren meer studenten toe te laten
tot de tandheelkundeopleiding.
Tot op heden is dat niet gebeurd
en blijft de numerus fixus op de
universiteiten van kracht. Gecom
bineerd met de taaltoets zorgt dat
nu voor problemen.
Er moet iets veranderen, vindt
Albert Koelewijn, directeur van
Tandzorg op Maat, dat zes praktij
ken in het oosten van het land uit
baat. „Of je moet meer mensen
gaan opleiden, of de taaleisen ver
soepelen. Maar als je het allebei zo
laat, werkt het contraproductief."
De professionele danseressen wa
ren in 2013 afgereisd naar Costa
Rica voor een fotoshoot. Om te po
seren voor de clubkalender, dach
ten ze. Met de meisjes waren ook
enige hoofdsponsors meegereisd.
Het werd onaangenaam toen de
danseressen naakt met bodypaint
dan wel topless moesten poseren,
waarbij de mannelijke sponsors
mochten toekijken. Ook kregen
sommige vrouwen te horen dat ze
door hen waren 'geselecteerd' voor
een bezoek aan een nachtclub.
De vijf cheerleaders vertelden
hun verhaal anoniem in The New
York Times. Inmiddels heeft de
clubleiding laten weten de aan
klacht zeer serieus te nemen en is
een onderzoek ingesteld.
Inmiddels zijn er meer meisjes
met getuigenissen gekomen die
het verhaal bevestigen. Een jaar
eerder, in 2012, werden dezelfde
cheerleaders voor een sponsoreve
nement afgeleverd op het jacht van
een vermogende skyboxeigenaar.
Aan boord bleken onbekende
mannen te zijn die zich te goed
hadden gedaan aan drank.
Zwijgplicht
Ook vanuit de basketbal- en de
honkballeague komen verhalen
naar buiten over misbruik van
cheerleaders die aan strikte con
tracten vastzitten en ook vaak
zwijgplicht hebben. Zo klaagden
cheerleaders dat ze sponsors op
alle mogelijk manieren moeten
entertainen, waarbij ongewenste
intimiteiten normaal worden ge
vonden. De eigenaren van de clubs
zouden hiervoor meestal de ogen
sluiten met het argument 'dat dat
er nu eenmaal bijhoort'.
zaterdag 5 mei 2018
Wie vult straks de gaatjes in
het Amersfoortse achterland?
Sander van Mersbergen
Tilburg
A Mohammed Qasem met een patiënt. „De Nederlandse taal is de sleutel tot alles." foto koen verheijden
-Willem Zilverschoon, tandarts
Het #MeToo-schandaal houdt
nu ook het American football in
de greep. Vijf voormalige dans
meisjes van de Washington
Redskins hebben een boekje
open gedaan over 'souteneurs
praktijken' van de club.
Bob van Huët
Rotterdam/Washington
A Cheerleaders van de Washington Redskins deden een boekje
open over seksueel grensoverschrijdend gedrag, fotojoerobbins/afp
