'EEN KUNSTENAAR
MAG NIET STREVEN
NAAR SUCCES
OF ZWICHTEN
VOOR PUBLIEK'
Jolink noemt het een knieval voor de
meute die hij zichzelf toestaat. „Je geeft
het publiek wat het wil. Daar ben ik niet
trots op, maar een doodzonde is het niet."
Jolink is een muzikant die zich kunste
naar voelt. „Een kunstenaar mag eigenlijk
niet streven naar succes of zwichten voor
publiek. Wees origineel en oorspronke
lijk! Leerde ik op de kunstacademie al.
Zoals Van Kooten en De Bie hun Jacobse
en Van Es lieten sterven, zo hoort het."
In 1975 besloot hij de kunstwereld vaar
wel te zeggen. „Ik was beeldend kunste
naar, met dat gezeik van handje ophou
den voor een subsidie... What thefuck,
dacht ik na mijn eerste optreden. Weg
met die kunst! Muziek!"
De zanger nam Normaal mee in zijn
dadendrang. „Ik wilde niet dat mijn
bandleden naar de begrafenis van een
meisje gingen dat ze goed hadden ge
kend. Ik zei: We zijn een plaat aan het
opnemen'. Dat ging allemaal veel te ver."
Mede-Normaaloprichter Jan Manschot
- in 2014 overleden aan een hersentumor
- zei in 2013: 'Bennie egoïstisch? In het
bereiken van doelstellingen wel. Door de
druk die de band hem gaf, kent lang niet
iedereen de gevoelige Jolink. Of die er is?
Ik ben ziek, het einde is in zicht en het
voelt soms alsof hij daar meer mee zit
dan ik.'
Vlak voor zijn sterven vertelde Jolinks
boezemvriend nog: 'Al heeft hij een tus
senpersoon als smeerolie nodig om de
eerste stap te forceren, boos wil hij niet
blijven. Nee, liever maakt hij het goed. De
opa Jolink is verbroederend, accepteert
andere meningen. De jonge Bennie was
vooral met zijn kunstwerk bezig: Nor
maal.' Als hij binnen die creatie niet
direct zijn zin kreeg, kon je hem die vol
gens Manschot toch maar beter geven.
'De makkelijkste manier om eenheid te
bewaren.'
En zo kozen ze de makkelijke weg in
1980, toen Jolink gitarist Ferdi Joly uit de
vriendenband kegelde. Jolink: „Hij wilde
zich bemoeien met nummers die van mij
waren. Dacht dan ook even mee te kun
nen schrijven."
„Ik denk het wel. Het draaide om mijn
artistieke eigendom en eergevoel. Ik heb
goed met Ferdi samengewerkt. Toen we
in 2000 met de oude bezetting optraden,
begreep ik: zijn grillige creativiteit en de
mijne, we botsten als Lennon en McCart-
ney. Ferdi was muzikaal uitgebreider,
beter. Twee kapiteins op één schip, waar
deloos. 'Ja maar', hoorde ik dan. Hoezo,
'ja maar'? Zo moet het! Ik was dan een
dictator, hoor."
Manschot zei dat jij hem met het
ontslag van Ferdi Joly dwong tot een
van de zwaarste keuzes in zijn leven.
Terwijl jij met een T-shirt rondliep
met een kruis door Joly's gezicht,
moest hij een vriend laten vallen.
„Daar ben ik dus niet trots op, maar als de
koers van de band naar mijn mening niet
de juiste was, werd ik in mijn ziel geraakt.
Met de jaren loop ik meer om conflicten
heen. Ik zoek ze niet meer op, zoals toen.
Met Ferdi ging ik bijvoorbeeld onlangs
op pad om het standbeeld te bekijken
dat wij als band krijgen. En Paul Kemper,
een andere gitarist die met ruzie vertrok,
komt binnenkort koffiedrinken."
En zo is er geen ex-bandlid meer met
wie hij in onmin leeft. Maar twee vijan
den houdt hij graag in leven. „De oud
managers blijven aartsvijanden tot mijn
dood." Zowel Mick Froeling als Martin
Jansen runde de BV Normaal, maar ze
geven allebei aan dat het boek is gesloten
en ze willen niet inhoudelijk reageren.
De managers maakten er financieel een
janboel van, stelde Jolink in vele inter
views. Wat misdeden ze precies?
magazine 111
Zelfportret
Bennie Jolink
is een niet on
verdienstelijk
tekenaar.
En jij wilde Jolink/Jolink en geen
Jolink/Joly. Was het zo simpel?
WG
