12 WEE
De verhuizing naar het grote Erasmus MC
luidt het einde in van de Daniël den Hoedkliniek.
De plek waar hoop en verdriet tientallen jaren
dicht bij elkaar lagen.
REPORTAGE DANIËL DEN HOEDKLINIEK SLUITA
Er zijn
toppen en
dalen. Het is
mooi dat ik
patiënten
altijd bij kan
staan
tuut en de Rotterdamse Stichting
voor Reumabestrijding gingen sa
men op in het nieuwe gebouw, dat
zijn naam droeg. „Veel Rotterdam
mers zullen mijn vader nooit heb
ben gekend. Ik was zelf pas twee
jaar toen hij overleed. Toch werd hij
eind 1999 uitgeroepen tot Rotter
dammer van de eeuw. Zo belangrijk
was zijn werk", zegt zijn zoon. „En
het werk van mijn moeder ook. Die
zette zijn werk voort, ten koste van
ons gezinsleven."
De Daniël den Hoedkliniek is nu
een begrip, tot ver buiten Rotterdam.
Het 'Danielgevoel', dat zit diep. Het is
voelbaar als de Roparun, de estafette-
tocht voor het goede doel, langskomt.
Het is voelbaar als het koor rond de
kerst in het trappenhuis zingt. Maar
het is bovenal dagelijks voelbaar,
door het personeel. „De warmte en
geborgenheid, dat tekent ons zieken
huis", zegt Spelt. Vandaag trof ik
nog een patiënt die het zo erg vond
dat we hier weggaan. Hij zei: 'Elke
keer als ik hier kom, heb ik het gevoel
thuis te komen. Ondanks alle narig
heid'."
Want waar kankerpatiënten zijn, is
ook pijn en verdriet. Veel verdriet.
Verdriet over het ziek zijn, verdriet
over een naderend afscheid, verdriet
door het overlijden van een patiënt.
„Er zijn toppen en dalen. Hele ver
drietige momenten, maar ook hele
blije. Als er goed nieuws is, omdat
bijvoorbeeld een kuur is aangesla
gen", vertelt Vrijhof. Het is mooi
dat ik als verpleegkundige patiënten
op al die momenten bij kan staan."
Spelt: „Nergens beleef je het leven
zo intens als hier. De hang naar het
leven is bijna nergens zo groot.
Daarom kom je naar de Daniël, om te
leven. Soms verlies je mensen en dat
is moeilijk. Erg moeilijk. Maar onze
afdeling is echt niet alleen zwaar
moedig. We hebben veel lol samen.
Ook met de patiënten. Soms neem ik
het mee naar huis, het verdriet. Ik
vind het lastig om de knop om te zet-
ten en te denken 'dit was alleen maar
mijn werk'. Gelukkig fiets ik overdag
40 kilometer naar huis, op mijn elek
trische fiets. Dan kan ik mijzelf leeg
fietsen. Het maakt mij ook bewust
van wat belangrijk is in het leven. Ik
weet het leven sinds ik hier werk
meer op waarde te schatten."
Beide verpleegkundigen werken
op de afdeling hematologie, bloed-
kanker, de grootste in haar soort van
Nederland. Patiënten liggen hier
soms maandenlang. In contactisola
tie. Ze mogen niet naar buiten omdat
ze te zwak zijn. Spelt: „Je bouwt een
band op met je patiënten en de fami
lie. Je weet hoe de hond heet, hoe
hun dagelijks leven eruitziet. Ik vind
het belangrijk patiënten als mens te
blijven zien. Ook als ze zo lang in het
ziekenhuis liggen dat hun dagelijks
leven op de achtergrond raakt. Als ik
patiënten als nummer ga zien, dan
stop ik."
De verhuizing? De verpleegkundi
gen zijn er na al die jaren plannen
maken en over vergaderen aan toe.
Het pand aan de Groene Hilledijk is
verouderd. De eerste ruimtes zijn al
dichtgespijkerd. Patiënten moeten te
vaak heen en weer worden gebracht.
Er wacht een nieuw gebouw, met
veel licht en ruimte, met alle mo
derne faciliteiten om patiënten beter
te helpen. Een gebouw waar de me
dewerkers trots op zijn.
Dat ene woord zegt
alles. Wie naar de
Daniël gaat, hoeft
niets meer te ver
tellen. De toe
hoorder weet: Die
heeft kanker. In
Rotterdam en wijde omtrek weet
iedereen waar de kliniek op Rot
terdam-Zuid voor staat. „Het ge
voel is: Het is erg als je naar de Da
niël moet, maar daar zit je wel
goed. Na die rotdiagnose geeft de
Daniël je moed en hoop", zegt ver
pleegkundige Annie Spelt over de
kliniek die op vrijdag r8 mei leeg ach
ter blijft als alle patiënten verhuizen
naar het nieuwe Erasmus MC.
Het leek haar altijd een eer om in
de kliniek aan de Groene Hilledijk te
werken. Hetzelfde gold voor haar col
lega Cora Vrijhof, die na haar stage
graag wilde terugkeren. Twintig jaar
geleden lukte Vrijhof dat ook. „Het
gevoel er samen te zijn voor de pa
tiënten, dat trok. Iedereen kent el
kaar. Van schoonmaker tot arts. We
kunnen op elkaar bouwen. En al zijn
we relatief klein, de kwaliteit van de
zorg is hoog."
Naamgever Daniël den Hoed was
een pionier in de radiologie toen hij
aan het begin van de oorlog werd
'weggekocht' uit Amsterdam. „In het
Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis
had hij mijn moeder leren kennen.
Samen gingen ze naar Rotterdam",
vertelt zoon en oud-havenarts Wil
lem den Hoed. Zijn ouders werkten
in een oud pand aan de Bergweg aan
een vorm van therapie waarbij
kwaadaardige gezwellen met straling
werden bestreden.
Tien jaar na zijn komst naar Rotter
dam overleed Daniël den Hoed plot
seling aan een tweede hartinfarct.
Pas tien jaar later, bij de opening van
de nieuwe kliniek aan de Groene Hil
ledijk, werd hij écht bekend. Het Rot
terdams Radiotherapeutisch Insti-
zaterdag 5 mei 2018
GO
ALLE
ONDER EEN DAK
De verhuizing van de Daniël den Hoed naar het
nieuwe ziekenhui! ii een van de ilimme innovaties
en verbeteringen van het nieuwe Erasmus MC.
Weten wat de andere vernieuwingen zijn?
Kijk dan op www.erasmusmc.nl/verhuizing
Nooit
meer naar de
Daniël
Na zijn dood werd
Daniël den Hoed de
naamgever van de
nieuwe kliniek aan de
Groene Hilledijk. Hij
was een pionier in de
radiologie.
- Cora Vrijhof
A De bezoekers kunnen er niet omheen: De Daniël sluit.
Adrianne de Koning
