/A
s#8gmÊk
e kunt er urenlang naar kij
ken, naar het wonderlijke
werk van Maurits Cornelis
Escher (1898-1972). Wie kent
ze niet, die prenten van vissen
die veranderen in zwanen,
zwarte en witte ganzen die
door elkaar heen vliegen,
kleine krokodillen die tot
leven komen uit en weer
veranderen in puzzelstukjes.
En dan die onmogelijke ge
bouwen, constructies die
'niet kunnen', zoals trappen
die omlaag en tegelijk om
hoog gaan. Hoe flikte hij dat?
Maurits Escher, geboren in
Leeuwarden, maakte zijn
eerste ets terwijl hij nog op
de middelbare school zat. Met
het gewone schoolwerk wilde
het niet zo vlotten, maar teke
nen vond hij wél leuk. Zijn
ouders wilden dat hij archi
tect zou worden en hij stu
deerde enkele maanden
bouwkunde in Delft. Maar al
snel sloeg hij hun advies in
de wind en vervolgde hij zijn
opleiding in Haarlem, waar
hij Sierende Kunsten ging
studeren.
Die eigenzinnigheid en
zelfverzekerdheid zie je al
vanaf het begin terug in zijn
ontwerpen. Op het vroege
werk Zelfportret in stoel bij
voorbeeld presenteert hij
zichzelf vastberaden als kun
stenaar, een potlood in de
hand. Opvallend is het afwij
kende perspectief. Door een
spiegel schuin aan zijn voeten
te plaatsen kwam hij tot het
opmerkelijk lage en verte
kende standpunt.
Dit zou een belangrijk ken
merk van Eschers werk wor
den; een aspect dat hij in de
jaren erna verfijnde, toen hij
zich in Italië vestigde. Voor de
gezichten op Italiaanse dor
pen, steden en landschappen
koos hij vaak een hoog punt,
zoals voor de litho Atrani,
Amalfitaanse kust, dat hij vanaf
Kunstenaar
Escher stierf in 1972 in Hilver
sum, op 73-jarige leeftijd.
GorianoSicoli,
Abruzzi (1929)
Eschers eerste
litho. Daarvoor
maakte hij vooral
houtsnedes.
261 zaterdag 28 april 2018 WG
