„Een Bond-film is een gouden stempel
in je paspoort als acteur: je komt daarna
om in de aanbiedingen. In mijn geval
dan wel vaak de rollen in de trant van
The Living Daylightseen Russische of
andersoortige gek in een spionagefilm.
Daar wilde ik niet in blijven hangen,
ik pakte liever andere kansen, zoals
zo'n prachtige film over apartheid als
A World Apart. Dat was een persoonlijk
hoogtepunt."
„Gut ja. Vroeger was ik natuurlijk die man
die overal breeduit over een nieuw bui
tenlands succes zat te kakelen, dat wekte
nogal wat weerstand op. Maar nu heb ik
met die kunstseries op tv meer de rol van
opa die met hart en ziel over vroeger
vertelt, en dat wordt een stuk beter
ontvangen, is mijn indruk, althans. Wat
vind je van het schilderij waarmee ik
bezig ben?"
„Heel goed.
III
„Mijn grootvader was schilder, mijn vader
was schilder en ik had ook dat talent, dus
ik ging naar de Kunstnijverheidsschool,
pas 16 jaar oud. Na het eerste jaar besloot
ik dat ik iets anders wilde. Iets waar ik al
jong van droomde: bij de film, op het to
neel. Pas toen ik als acteur in Nederland
alles had bereikt wat ik wilde, ben ik naar
de Rijksakademie van beeldende kunsten
gegaan, weer gaan schilderen. Dat was
een rare sprong, maar het pakte fan-tas-
tisch uit, want vlak daarna ging mijn bui
tenlandse carrière, wham, sky high, en kon
ik dat schilderen geweldig combineren
met filmen in het buitenland. Waar men
mij vroeg; mijn ezel en speciaal gemaakte
kistje met tubes gingen mee. Ik heb we
ieens een rol aangenomen puur omdat
het zo'n mooi land was om te schilderen.
Welke rol vertel ik niet, dat is voor die
filmmensen niet leuk."
„Acteren is een recreatieve kunst: anderen
hebben al iets gecreëerd en daar moet jij
als acteur je plek in vinden. Ik kan de ster
ren van de hemel spelen, maar mijn scène
kan zo, bam, in de prullenbak belanden.
Schilderen is een creatieve kunst: er zit
niks tussen de gedachten in je kop en het
witte doek. Als die gedachten goed op dat
doek komen is dat een jubelmoment.
Acteren put me soms uit, schilderen geeft
me energie."
„Wat is dat voor rare vraag. Natuurlijk
mag dat. Ik kan er toch niks aan doen
dat er iets creatiefs in ons dna zit? En zo
creatief waren de kinderen vroeger niet.
Zelfs Jasper niet. Herma en ik namen de
jongens een keer mee naar de beroemde
tuinen van Monet in Giverny, ze zegen
neer op een bank bij de cola-automaat,
zetten hun walkman op, keken niet op
of om. Vertelde Jasper veel later in een
interview dat hij die tuinen zo schitte-
Miskend
'Ik heb het raar
gevonden dat ik
als schilder zo lang
met argwaan ben
bekeken.'
Is uw rol van Georgi Koskov in de
Bondfilm nog altijd het hoogtepunt?
Uw imago bleef gedurende uw
carrière hetzelfde: die van arrogante
zak.
Ik herken wat Gauguin-geel.
U heeft het schilderen volgens uw
vriendin Betty Schuurman nodig om
tot bezinning te komen. 'Een kamer
voor Jeroen zelf', noemt ze dat.
Jasper schildert, Martijn presenteert,
Jakob is stemacteur, uw oudste
kleindochter gaat naar de Rietveld
Academie. Is het in de Krabbé-clan
oké om, zeg maar, registeraccoun
tant te zijn?
wg magazine 111
