II
12 ZE
INTERVIEW CEES VAN LIERE
Ziekte dwong Cees
van Liere om tien
voorzitterschappen
neer te leggen,
onder meer van
Grenspark De
Zoom-Kalmthoutse
Heide. Maar de
oud-burgemeester
van Putte en Sluis
komt weer onder
de mensen.
Een grens is
maar een litteken
in het land
rerai
De allerhartelijk
ste begroeting
door personeel
van de Volksab
dij in Ossen-
drecht, toe
gangspoort tot
het Grenspark, bewijst dat deze
kop koffie voor een geliefd iemand
is. „Meneer Van Liere, wat leuk.
Hoe gaat het nu met u?"
„Weer de goede kant op", lacht
Cees van Liere (70) breeduit.
„Maar ik heb heel veel pijn gehad."
Medio 2017 legde hij tien voorzit
terschappen neer na een ronduit
slechte diagnose: kwaadaardige
cellen, prostaatoperatie nodig.
„Mijn leven lang ben ik blijmoe
dig geweest. Maar vorig jaar moest
ik van 'elke dag is een feestdag'
toch overschakelen op 'luctor et
emergo'", verwijst hij naar de lijf
spreukvan zijn Zeeuwse geboor
tegrond.
Van Liere worstelde, maar
kwam boven. „Ik had geen nabe
handeling nodig. Na een halfjaar
uit de roulatie, blijf ik nu niet ach
ter de geraniums. Pas stond ik nog
in het Stan Huygens Journaal. Een
teken dat ik weer onder de men
sen kom."
Vroeger figureerde Van Liere
wel vaker in de societyrubriek van
De Telegraaf, door zijn connecties
in velerlei kringen. „Ik ben nou
eenmaal een netwerker." Vorige
week dook hij op bij het afscheid
van wethouder Martin Groffen in
Hoogerheide en opende Panorama
Noord-Beveland.
In zijn carrière bekleedde hij
zo'n honderd voorzittersposten.
„Dan hoorde ik op een terrasje:
'Hé, voorzitter'. Maar dacht ik
soms: ja, maar van welke club ken
ik u ook alweer?"
In 2011 beëdigde staatssecretaris
Henk Bleker hem als voorzitter
van Grenspark De Zoom-Kalmt-
houtse Heide. „Dat groeide van
4.000 naar 6.000 hectare en kreeg
bij de Benelux de status van grens
overschrijdend natuurgebied."
Met 850 kleine en 20 grote
grondeigenaren, vier gemeentes
(Woensdrecht, Kalmthout, Sta
broek, Essen) en diverse Vlaamse
en Nederlandse natuurclubs is het
wel een heidens karwei om 'alle
kikkers in de kruiwagen te hou
den'.
„Een grens is maar een litteken
in het landschap. De verdroging in
het park trekt zich daar niks van
aan, een grote natuurbrand als in
2011 ook niet. Structuren en cultu
ren verschillen zeer, maar je moet
wel één plan hebben."
Vlaanderen fronste de wenk
brauwen, toen de Nederlandse
overheid in crisis niet langer de
helft van de kosten droeg. „Met
PASPOORT
Brabantse en Europese subsidies,
plus gemeentelijke steun vingen
we dat op."
En bloeide de creativiteit. „Zo
serveert de horeca nu een natuur-
burger. Een Nederlandse bakker
levert de broodjes, een Vlaamse
slager vlees van de dieren in het
park. Elke burger levert ons twee
euro op." Ook worden er jaarlijks
250 a 300 picknickkoffers op loca
tie afgeleverd.
Het park kent behalve de Volks
abdij nog drie poorten: Raven-
hof/Moretusbos (Putte/Stabroek),
Hemelrijk (Essen) en De Vroente
(Kalmthout). „Door die entrees te
koppelen aan thema's, hopen we
bezoekers ook eens naar een an
dere hoek te loodsen."
Van Liere wijkt zelf vlot van pa
den af. „Ik ben protestants opge
voed. In katholiek Putte hadden ze
nog nooit zo'n burgemeester ge
had, toen ik daar in 1991 begon.
Maar ik ben heel ruimdenkend en
had gauw een klik. Of er nou ie
mand van 10 of 95 overleed, ik was
bij elke avondwake."
Wel sprak hij a 1'improviste vol
gens de structuur van preken zoals
dominees die opbouwen. „Eerst
ellende, dan verlossing en dank
baarheid."
Als burgervader in Sluis han
teerde hij dat ooit op de Dag van
de Middenstand. „Toen ik erheen
wilde rijden, bleek mijn fiets ge
stolen. Een extra hoge, vanwege
mijn 1,96 meter." Van Liere sprak
voor de vuist weg van een triestige
dag en loofde 450 euro beloning
uit. „Dat kwam in vele kranten.
Die fiets heb ik nooit teruggezien,
maar tien jaar later werd ik in Gent
nog herkend door een madam
meke: „U bent de burgemeester
van die velo..."
Als verbinder overbrugt hij
graag verschillen tussen Braban
ders, Zeeuwen en Belgen. In Zee
land word je niet in een plaats
maar op een eiland geboren, ze
hebben onderling weinig met el
kaar. Ik heb in noord, midden en
zuid gewerkt. Alleen niet in
Nieuw-Zeeland, haha."
Via Putte en Sluis ontmoette hij
veel Belgen. „Bourgondiërs hè, ik
voel er veel sympathie voor. In Ne
derland lunch je van twaalf tot
één, in België is dat een compleet
maal. En een Vlaamse begrafenis
wordt vaak een feest. Maar begin je
er als Nederlander een bedrijf, dan
hebben ze toch liever een Vlaamse
zaakvoerder."
Als bij de Volksabdij een zaal
cursisten leegloopt, wordt hij weer
herkend. „Meneer Van Liere, ik
ken u uit Aardenburg. Weet u nog,
die carnavalshit van Johnny Hoes:
Waar is de fiets van de Reus van
Sluis? Dat singeltje heb ik nog."
Van Liere lacht. „Ziet u? Ik ben
zelden incognito."
woensdag 25 april 2018
i
M Oud-burgemeester Cees
van Liere: „Mijn hele leven ben
ik blijmoedig geweest, maar
vorig jaar moest ik toch over-
schakelen naar luctor et
Ik ben zelden incognito
Peter de Brie
- Cees van Liere
Naam: Cees van Liere;
Geboren: op 11 januari 1948
in Bruinisse (nu ook zijn
woonplaats);
Opleiding: Prof. Zeeman Ly
ceum in Zierikzee, diverse
managementcursussen;
1986-1991: wethouder en lo
coburgemeester in Bruinisse;
1991-1995: burgemeester
van Putte;
1995-2001: burgemeester
van Sluis-Aardenburg;
2001-2008: burgemeester
van Noord-Beveland;
2007: Ridder in de Orde van
Oranje-Nassau;
2010 en 2014: (in)formateur
voor gemeente Woensdrecht;
2011-2017: voorzitter Grens
park De Zoom-Kalmthoutse
Heide.
