19
ARIE ROON POSTUME EXPOSITIE
Jaren werkte hij
toe naar het
moment dat de
hele wereld zijn
uitzonderlijke
talent kon zien.
Twee dagen voor
de opening van zijn
expositie werd Arie
Roon plots niet
meer wakker. Zijn
familie toonde de
schilderijen
zaterdag alsnog.
Het meisje van de cate
ring moest de schaal
met kaas en worst
hoog in de lucht hou
den, zo druk was het
zaterdagmiddag in galerie
D'Haene. In het oudste huis van
Zierikzee hadden zich vrienden
en familie van Arie Roon verza
meld. Ze brachten een toost uit en
lieten hun tranen de vrije loop.
Want Arie was niet zomaar ie
mand. Arie maakte schilderijen
waar je niet van kunt wegkijken,
zo mooi. Arie was de man die zijn
collega's aan het lachen maakte,
altijd weer. En hij was het jongste
broertje van René en Jannie.
„Een nakomertje", vertelt René.
Hij voert het woord omdat Jannies
stem stokt. „Zij en Arie waren
twee handen op één buik. Onze
vader is net maar weer naar huis
gebracht. Hij kon het niet aan."
De hele familie Roon woont in
Brouwershaven. „We zagen elkaar
elke dag. De dochter van Jannie
ging die woensdag bij Arie eten.
Ze belde haar moeder en ze zegt:
ik krijg 'm niet meer wakker."
Arie Roon was pas 40 toen hij op
de laatste dag van januari dit jaar
een hartinfarct kreeg. Twee dagen
later zou zijn expositie openen.
Het moment waar hij zo naartoe
leefde.
„Hij heeft de druk niet aange
kund", vertelt René. „Een jaar eer
der is Arie in acht maanden tijd
zijn vrouw en onze moeder verlo
ren. Mijn muze en mijn grootste
fan, zei hij steeds. Wij denken dat
hij zo in zijn kop zat met die schil
derijen die af moesten, dat hij het
verlies niet heeft kunnen verwer
ken." Jannie haalt diep adem. „Hij
is echt gestorven aan een gebroken
hart."
De schilderijen die Arie voor de
expositie maakte, vormen de serie
Back in the Box. Het paard, de olie
lamp, de jerrycan en de schoen
zijn zo gedetailleerd geschilderd
dat je ze bijna wil oppakken. Het
licht, de schaduwen, alles klopt.
En dan dat laatste
schilderij tóch weer
een schedel. Hij kon
het niet laten
Het ene na het andere stickertje
'verkocht' werd zaterdag op de
wand geplakt.
En dan is er nog het allerlaatste
schilderij, van een felblauwe sche
del. Een grapje, zoals alleen Arie
die maken kon. „Hij was bezeten
van schedels", lacht Jannie. „Zijn
hele huis stond ermee vol. Aan
onze moeder vroeg hij: ma, als je
dood bent, mag ik dan je kop heb
ben? Meende die nog serieus ook.
Hij liet ze ook altijd terugkomen
in zijn schilderijen. Maar daar zou
hij mee stoppen, had-ie gezegd. En
dan dat laatste schilderij tóch weer
een schedel. Hij kon het niet la
ten."
Dropje
Het ging zelfs zo ver dat hij ze liet
terugkomen in de snoepjes die hij
ontwierp voor Deltavorm. „Het
dropje van Michiel de Ruyter van
Kiene moest dan toch weer ergens
een doodshoofd hebben", vertelt
oud-directeur Cees Dogger. „Arie
was apart. Altijd lol met iedereen,
een beetje ongedisciplineerd. En
hij maakte precies wat de klant in
zijn hoofd had. Zo gedetailleerd,
dat ze er op de werkvloer helemaal
gek van werden. Want het ont
werp moest ook nog gegoten wor
den."
Het viel niet mee om een ver
vanger te vinden. „Vorige week
waren we nog op een beurs in
Duitsland, waar een Saudi-Arabi
sche sjeik vroeg: waar is Arie? Hij
wilde niemand anders."
Arie Roon laat een groot gat ach
ter. Hij lijkt het te beseffen op het
zelfportret waarmee hij alle aan
wezigen aanstaart. De kunstwe
reld had hem nog heel stevig moe
ten omarmen.
maandag 23 april 2018
SD
René Roon brengt, samen met alle aanwezigen, een toost uit op zijn broertje Arie, die rechts op een zelfportret te zien is. foto's dirk-jan gjeltema
'Gestorven aan gebroken hart'
Wendy Wagenmakers
Zierikzee
-Jannie Roon, zus
Burgemeester Rabelink opent de tentoonstelling met de onthul
ling van Aries laatste schilderij. Rechts zus Jannie Roon.
