Mijn ouders kunnen
toch best een dag op
ons kindje passen?
Ik uil geen
stomme
collega's op
mijn afscheid
Joost mag weten
Wijsheid komt met de jaren. Omdat acteur Joost Prinsen (75)
een eind op weg is, beantwoordt hij uw vragen.
Dat hoor je altijd van grootouders: 'We ge
nieten nog meer van onze kleinkinderen
dan we vroeger deden van onze kinderen.
Want nu hebben we het plezier van de
jeugd zonder alle verantwoordelijkheid en zorg.'
Maar in de praktijk is het oppassen hier, baby
sitten daar, blij als de kleintjes komen logeren,
nog blijer als ze weer vertrekken.
En naar de bioscoop met het spul, zoals ik on
langs deed, want Artis hadden ze al gezien. Lange
rij voor de kassa, geen goede plaatsen meer, het
oudste kleinkind eigenlijk al te oud voor de film,
het jongste nog iets te jong. 'Opa wanneer is het
afgelopen?'
Schatten van kinderen, maar toch: ellende.
Maar zie, daar zijn uw ouders. Ze beginnen er
niet aan. 'Jij wilt kinderen? Prima, zorg er lekker
zelf voor.' Want daar komt het geloof ik op neer.
Wat zou ik graag diezelfde moed hebben. Zodat
te hoog gegrepen museumbezoek, 'opa wanneer
krijgen we een ijsje' en 'thuis mogen we altijd lan
ger opblijven' mij bespaard zouden zijn gebleven.
Heimelijk bewonder ik de opa en oma die
graag de lusten hebben, maar de lasten aan een
ander laten. Al moet ik het hen nog zien vol
houden als die schatten er eenmaal zijn. Ik
vraag me af of opa en oma dan nog steeds zo
sterk in hun schoenen staan.
Wanhoop niet, aanstaande moeder!
Voor uw vraag geldt het bekende gezegde:
de vraag stellen is hem beantwoorden. Ik
verbaas me nogal eens over vragenstellers
die wel een omelet willen bakken, maar
geen eieren willen breken. En die dan hopen dat
ik een ei-van-Columbus-truc in huis heb.
Als u niet wilt dat ze komen, moet u hen niet
uitnodigen. Toch raad ik u dat af. Ik denk dat u
daar spijt van krijgt. Het geeft vóór de receptie al
onrust op de werkvloer. Geruchtenmachine. Ge
fluister: 'Kees en Annemiek schijnen niet uitgeno
digd te zijn.'
Op zo'n receptie komen een hoop mensen.
Doorgaans op vrijdagmiddag, doorgaans een leuk
begin van het weekend. Kees en Annemiek zijn
lang niet de enige gasten. Dus zo storend zal hun
aanwezigheid niet zijn.
Weet u wat u zich eigenlijk moet afvragen?
Hoe u uw werkende leven wilt afsluiten. Als een
altruïstisch iemand die de wijste is geweest, of als
iemand die op de valreep nog even 'lekker puh'
heeft gezegd. Die keuze is zo moeilijk toch niet?
Niet gedacht dat ik toch die Columbus-truc in
de binnenzak had! II
magazine 45
KINDEROPVANG. Mijn man ik verwachten ons
eerste kindje. Onze inkomens hebben we hard
nodig om rond te komen. Kinderopvang is duur,
daarom vind ik dat ik een beroep mag doen op
mijn ouders. Ze zeggen dat ze heel blij zijn met
een kleinkind, maar ze willen geen vaste dag
oppassen, omdat ze dan niet 'vrij' zijn. Ik vind dat
nogal egoïstisch. Ze kunnen ons toch helpen?
AFSCHEIDSBORREL. Binnenkort ga ik (man, 66)
na 38 jaar bij hetzelfde bedrijf, met pensioen.
Met een paar collega's heb ik al jaren een onpret
tige werkrelatie. Ik heb dan ook geen zin
om ze op mijn afscheidsreceptie uit te nodigen.
Hun aanwezigheid zou mijn feestje bederven.
Hoe zorg ik dat ze wegblijven?
ES Speelt er iets tussen u en uw kinderen,
familie, vrienden, buren of collega's? Leg de
kwestie voor aan Joost Prinsen. Mail uw vraag
naar joostmagtweten@persgroep.nl
WG
