8
Een broer, zus en haar man.
De drie Roemenen kwamen, samen met twee
lotgenoten, op 19 maart om het leven bij een
verkeersongeluk in Helmond. Ze maken deel uit
van een generatie die grotendeels verdwenen is
uit het stadje Caracal, waar twintigers de
armoede massaal ontvluchten.
TRAGEDIE ROEMEENSE SLACHTOFFERS
Petruta Zimbrea is verbaasd.
Boos. Verdrietig. Ze heeft zo
juist ontdekt dat er op de
hoekbank in haar woonka
mer een journalist zit. Die is
vanuit Nederland afgereisd naar hun
stadje in het zuiden van Roemenië.
Petruta kijkt naar haar man Georgel.
Waarom heeft hij in godsnaam iemand
van de krant binnengelaten? Ze slaat
zijn hand weg als hij haar probeert te
sussen: „Een artikel gaat onze kinderen
toch niet terugbrengen?" Ze staat een
minuutje vertwijfeld in de woonkamer.
Dan veegt ze de tranen uit haar gezicht,
gaat zitten en begint toch te vertellen.
Over haar zoon en dochter, over wie ze
waren. „Omdat ik ontzettend trots op
hen ben en wil dat ze worden herin
nerd. Ook in Nederland."
Cosmin Zimbrea (27) en Adina So-
reanu (24) heten haar kinderen. Ze kwa
men vorige week om het leven toen het
minibusje waarin ze zaten frontaal te
gen een vrachtwagen botste. Dat ge
beurde in Helmond, toen ze terug naar
huis reden na een werkdag bij Van Rooi
Meat. Ook de man van Adina, Aurel
Soreanu (30), hoorde bij de vijf dode
lijke slachtoffers. Drie mensen overleef
den de crash, onder wie Andreea, de
verloofde van Cosmin. „Deze zomer
zouden ze gaan trouwen", vertelt Pe
truta. „In plaats van een bruiloft kregen
we een begrafenis."
Zelfde dag jarig
Vier dagen voor het ongeluk hadden
haar kinderen Cosmin en Adina nog
hun verjaardagen gevierd. Het toeval
wil dat beiden - met drie jaar ertussen -
op 15 maart werden geboren. „Ze kwa
men op dezelfde datum te wereld, en
zijn op dezelfde datum gegaan. Blijkbaar
moest het zo zijn, maar het klopt niet",
zegt Petruta. Ze hoorden ook niet alle
bei in het busje te zitten. Meestal waren
de vrouwen eerder klaar met werken en
gingen dan alvast naar huis om het eten
klaar te maken. „Waarom was dat
maandag niet zo? Als je één kind ver
liest, straft God je al heel zwaar.
Waarom moest hij ze allebei van me
wegnemen?"
Petruta doet haar verhaal een dag na
dat zij en haar man hun kinderen heb
ben begraven. In hun geboortestad
Caracal bewezen honderden mensen
Cosmin, Adina en Aurel de laatste eer.
In het Zuid-Roemeense stadje proefje
de verslagenheid en het verdriet onder
de inwoners. Niet alleen omdat de
slachtoffers geliefd waren, ook omdat
iedereen beseft dat deze tragedie hun
eigen familie had kunnen treffen. Ieder
een heeft wel een dochter, neef, zus of
vriend die in het buitenland werkt.
Dat blijkt als een oudere vrouw met
karakteristieke bontmuts in het park
voor het stadhuis een praatje aan
knoopt. „No speaking English", veront
schuldigt ze zich meteen. Daarmee is ze
in Caracal allerminst een uitzondering.
Een foto van de omgekomen jongeren
helpt. „Ah, accidentul din Olanda." Ze
slaat haar hand voor de mond en schudt
haar hoofd. „Este trist. Mijn zoon woont
in Duitsland, ik bid dat hem zoiets niet
overkomt."
Caracal zucht onder het staartje van de
winter, de laatste sporen sneeuw bedek
ken stoepen en paden. Niettemin kan
het provinciestadje met grofweg 35.000
inwoners pronken met zijn monumen
tale panden, uitgestrekte parken en sta
tige standbeelden. Ze herinneren aan
betere tijden. Caracal was in de commu
nistische dagen het epicentrum van de
Zuid-Roemeense landbouw. Belangrijk
gemaakt door dictator Ceaucescu, die
uit de regio kwam. Sinds zijn val is er
veel veranderd. De fabrieken zijn leeg
gelopen, het imago afgetakeld. Tegen
woordig is Caracal in Roemenië steeds
vaker het mikpunt van spot. Verhalen
met een knipoog zijn er genoeg. Bij
voorbeeld over de hijskraan die in het
stadje het ene na het andere complex
om zich heen hielp bouwen. Totdat hij
ingebouwd was en men besefte dat de
kraan niet meer weg kon. Echt gebeurd.
Deze zomer zouden ze
gaan trouwen. In plaats
van een bruiloft kregen
we een begrafenis
Caracal oogt enigszins verwaarloosd,
net als de vele zwerfhonden die er over
straat lopen. Buiten het centrum zijn
het de grauwe appartementencom
plexen in verval die domineren. Smelt
water drupt er uit lekkende dakgoten op
gescheurde trottoirs. Hoe verder je rijdt,
hoe dieper de kuilen in de weg en hoe
armer de mensen. Daar waar het asfalt
eindigt, wonen de Roma's, de zigeuners.
Georgel en Petruta Zimbrea wonen
nog in de buurt van het centrum, in een
wijkje met betonnen kolossen. Ze heb
ben een appartementje op de eerste van
vijf verdiepingen, op de gang voor hun
deur branden rode kaarsen. De woning
zeifis bescheiden, maar knus en in te
genstelling tot buiten ziet het er ver
zorgd uit. In de krappe woonkamer staat
een zwart leren hoekbank, er tegenover
hangt een televisie aan een van de mint-
groene muren.
Zo'n appartement was ook de droom
zaterdag 31 maart 2018
Aan de droom
van Cosmin,
Adina en Aurel
kwam in één
klap een einde
Chiel Timmermans
Caracal
- Petruta Zimbrea, moeder van
Cosmin, die was verloofd met Andreea
