BV De Liefde
Over gemak en ongemak in een relatie. Margot (45) vindt het moeilijk
om positief in het leven te staan. Gelukkig is Simon (46) optimistisch.
QajtrQQ/<
i
/k iy«ft m\
oldt ^5 Uit jtoqt
4V*D ki)K%r\
Kqn éoch kwaa^
Simon is een fijne, integere man van
wie je op aankunt. Ik ben achttien jaar
geleden op hem gevallen omdat ik hem
solide en betrouwbaar vond. Misschien
een beetje saai vergeleken met de man
nen vóór hem, maar dat wilde ik juist.
Na al die foute players had ik zin in een
normale man.
Simon had humor, hij was muzikaal,
speelde in leuke bandjes en ik kon goed
met hem praten. Bovendien was hij sta
pelverliefd op mij, hij begon al te stralen
als hij me zag. Zó verliefd was ik niet
op hem, maar dat was maar beter ook.
Ik ben niet goed in verliefdheid; het
maakt me onzeker en jaloers, waardoor
ik ga hangen en trekken.
In het gezin waar Simon opgroeide,
was weinig oog voor hem. Op school
had hij het ook zwaar; hij kreeg geen
aansluiting met klasgenoten. Hij heeft al
vroeg geleerd op zichzelf te staan, zijn
eigen plan te trekken, en is niet gewend
om steun te vragen.
Dat maakt onze relatie onevenwich
tig, want ik leun wel op hem. Vooral de
laatste jaren, sinds ik te kampen heb met
een depressie en dwanggedachten.
Op momenten dat het niet goed met
me gaat, maak ik me voortdurend zor
gen over wat er allemaal mis kan gaan.
Heb ik de deur goed op slot gedaan? Heb
ik de factuur wel gestuurd, of zit ik
straks zonder geld? Ik controleer het
twintig, dertig keer, desnoods midden
in de nacht, en dan ben ik nog niet over
tuigd.
Het ging zo ver dat ik een paar weken
opgenomen moest worden. Simon
bracht me naar een psychiatrisch zie
kenhuis. Vreselijk vond hij het, om me
achter te laten, maar hij moest terug naar
huis, naar de kinderen. Toch bleef hij op
timistisch - bij Simon komt altijd alles
goed. Hij is de motor in ons gezin: vroe
ger vocht hij voor zichzelf, nu doet hij
dat voor ons. Al heb ik hem ook weieens
wanhopig horen huilen. 'Ik wil mijn
vrouw terug!'
Soms verliest hij zijn geduld. Als ik
weer eens begin over het gas dat ik mis
schien niet heb uitgedraaid, is hij er klaar
mee. 'Hou op', zegt hij dan, 'ik ga de
krant lezen'. Toch voel ik me niet alleen
met mijn dwang. Ik kan mijn donkerste
gedachten met Simon delen. Hij luistert,
maar laat zich niet mee naar beneden
trekken. Hij stelt me gerust, maakt grap
jes, overtuigt me ervan dat hij van me
houdt. Ook als ik alleen maar een patiënt
in de spiegel zie.
Ik weet niet waar al die liefde van hem
vandaan komt. Soms voel ik me schuldig
dat ik het niet in dezelfde hoeveelheid
kan teruggeven. Ik ben niet meer zo ziek
als toen, maar vind het nog steeds lastig
om te blijven staan in het leven. Ik ben
zwakker dan Simon, vraag meer. Hij zal
nooit zeggen dat hij dat vervelend vindt,
maar heeft natuurlijk ook liever een
vrouw die naast hem staat.
Om de balans te herstellen, gaan we
samen veel op stap, wandelen, fietsen,
naar het museum. We doen dingen
met de kinderen, koken voor vrienden,
pakken de draad weer op. En ja, we gaan
ook samen naar mijn psychiater. En
na afloop trakteren we onszelf op een
lekkere lunch." 41
5
t
magazine 15
'Ik deel met hem mijn
donkerste gedachten'
H De echte namen van Margot en Simon zijn bij
de redactie bekend. Ook geïnterviewd worden
over je relatie? magazine@persgroep.nl
k heb een paar keer tegen Simon
gezegd dat hij bij me weg moest
gaan. In de diepste put van mijn
depressie vroeg ik: 'Hoe kun je van
mij houden? Ik ben niks waard. Ga
een nieuw leven leiden met iemand
die wel leuk is.' Hij antwoordde: 'Ik
heb al de leukste vrouw van de
wereld.'
"jt
IA
O
3
H
IA
lil
UI
CC
UI
Q
z
s
