Éi
8
Dokter zijn is medicijnen
voorschrijven, opereren, maar
óók praten over de dood. Longarts
SanderdeHossonisnietbangom j
eerlijk te zijn ove( hoe rrjoeilijk £iat
soms is. In zijn boek Slotcouplet
beschrijft hij zijn eigen tranen, maar
ook hoe 'ongekend mooi' het is om
iemand naar een zo goed mogelijk
einde te begeleiden.
Francine Wildenborg
'Als we in zijn kamer zijn, valt haar
wandelstok met een klap op de
grond als ze hem ziet liggen. Ze
wankelt naar hem toe en pakt zijn
gezicht vast. Dan huilt ze. Ik zie
die mooie oude handen om zijn ge
zicht, haar mond dicht tegen zijn
voorhoofd. Haar lippen tuiten zich
en dan kust ze hem. Een van haar
tranen loopt over zijn gezicht en valt
op zijn kussen.'
de eerste keer dat ik een euthanasie
uitvoer, en ik sta te trillen op mijn
benen. Buiten hoor ik de geluiden
van een terras. Het is lekker weer. Ik
heb met mijn vrienden afgesproken.
In het komende uur moet ik schake
len van de dood naar het leven.'
een arm om haar heen.
En daar, in die krachtige
omhelzing, nemen we af
scheid.'
'Twee elkaar omhelzende 1
mannen. Het is misschien wat
gek, zo midden in een drukke
ziekenhuishal, en het lijkt even
stil te worden. De een in een witte
jas, de ander in een rolstoel, met
een alpinopet scheef op zijn hoofd.
Ja, misschien is het allemaal wat
gek. Maar dat kan me niets meer
schelen.'
'Op deze ogenschijnlijk gewone
avond danst deze vrouw waar
schijnlijk voorde laatste keer, en het
isfenomenaal. Ondanks de handi
cap van de infuuspaal, is elke bewe
ging zo vol verfijning getimed, zo
breekbaar, zo gedecideerd. Misschien
mag het helemaal niet volgens pro
fessionele codes, maar het kan niet
anders: we staan samen op en slaan
'Als longarts spuit ik aan het
einde van een nazomerse middag
een euthanaticum in de arm van een
man die ondragelijk lijdt. Hij over
lijdt binnen nog geen minuut, terwijl
hij mij in de ogen blijft kijken. Het is
vrijdag 30 maart 2018
m Slotcouplet - De Arbeiderspers,
18,95 euro
