'Wie geghost wordt,
blijft gissen. Heb ik iets
doms gezegd?'
Pling! Mijn telefoon licht op.
'Gefeliciteerd. Je hebt een
nieuwe match!' staat er op mijn
scherm. Zoals altijd als Tinder
me een melding stuurt, kan ik
mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.
Ik laat mijn werk voor wat het is en open
de app. Ik zie het vriendelijke gezicht van
een goed uitziende jongeman. T. is 34,
heeft een lieve lach en kuiltjes in zijn
wangen. Aan zijn foto's te zien houdt
hij van honden, tropische stranden en
uitgaan. Hoewel ik meer een kattenmens
ben, kan ik me best in zijn interesses
vinden. Wie houdt er niet van tropische
stranden?
T. spreekt me vrij snel aan. 'Ha Gijs,
leuke foto's! Heb je een fijne dag?' Ik ant
woord dat ik aan het werk ben, maar dat
hij me met zijn leuke foto's uit mijn con
centratie haalt. We flirten een beetje. Als
ik na wat berichtjes heen en weer vraag
wat voor baan hij heeft, antwoordt hij: 'Ik
ben manager bij een callcenter.'
Laat ik vooropstellen: ik kijk niet neer
op mensen die werken in een callcenter.
Als student heb ik er heel wat uren door
gebracht met een headset op mijn hoofd
om mijn studiefinanciering aan te vullen.
Toch knap ik op T. af. Mijn toekomstige
partner - zo heb ik klaarblijkelijk in mijn
hoofd - heeft een spannender beroep.
Ik ga verder met mijn werk. 'Ben je er
nog?' probeert hij een paar uur later. Het
knaagt een beetje aan me, maar ik vind
het te veel gedoe hem uit te leggen dat ik
zijn beroep niet sexy vind. Liever vermijd
ik die confrontatie. Ik kies voor de mak
kelijke uitweg: ik besluit geen antwoord
meer te geven.
Verdwijnen
Dit is een betrekkelijk onschuldig voor
beeld van wat in datingtermen 'ghosting'
heet. De term circuleert op internet en
werd vorig jaar aan het Amerikaanse
Merriam-Webster's woordenboek toege
voegd. Vrij vertaald betekent het: 'Het
fenomeen waarbij het contact tussen
twee mensen - vaak van romantische
aard - abrupt wordt verbroken, zonder
tekst en uitleg'. Degene op wie je een
oogje had, verdwijnt ineens als een schim
in het niets.
Ik noem het voorbeeld van T. onschul
dig, want hoewel het nogal onbeschoft
van me is hem geen bericht terug meer te
sturen, wordt het pijnlijker als je al een
date (of twee, of drie) met iemand achter
de rug hebt. Dat is ghosting in zijn meest
vileine vorm.
Het overkwam me onlangs nog. Na
een - dacht ik zelf- best leuk afspraakje,
reageerde een jongen ineens niet meer op
mijn berichtjes. Als hij had gezegd dat het
hem niet zo goed uitkwam, had ik dat
even jammer gevonden, maar ik had er
prima mee kunnen leven. Nu vervulde
het me met twijfel: had ik iets doms ge
zegd die avond? Zat er spinazie tussen
mijn tanden? Was hij gewoonweg niet
geïnteresseerd? Wie geghost wordt, blijft
eindeloos gissen.
Voor alle duidelijkheid: ghosting als
fenomeen is van alle tijden. De liefde die
tot een abrupt, onverwacht einde komt is
een geliefd thema in de kunst, muziek en
literatuur. De Amerikaanse jazzzanger
Nat King Cole zong in 1954 al vol wan
hoop: Answer me/Oh, my loveJust what
sin have I been guilty of/ Teil me how I came
toloseyourlove.
Wat wél nieuw lijkt te zijn, is de schaal
waarop het gebeurt. Met de opkomst van
datingapps is elkaar van de ene op de an
dere dag negeren makkelijker geworden.
Typ op Google voor de grap eens in: I've
been ghosted. Je vindt een eindeloze hoe
veelheid zelfhulpartikelen en ervarings
verhalen, allemaal verschenen in de
afgelopen twee, drie jaar.
Cijfers over ghosting zijn moeilijk te
vinden. Alleen de datingwebsite Plenty
Of Fish, populair in Canada en het Ver
enigd Koninkrijk, heeft er onderzoek
naar gedaan. Op basis van een vragenlijst
voorgelegd aan 800 gebruikers stelt de
site dat 78 procent van hen minstens één
keer is 'geghost'. Ook uit een korte rond
gang bij mijn vrienden blijkt: iedereen
die ooit actief heeft gedatet heeft wel een
ghostingverhaal.
Het stomme is: ondanks dat ik weet dat
dit lafhartige negeren nogal slecht is voor
je zelfvertrouwen, maak ik me er even
goed schuldig aan. Scrollend door mijn
Whatsapplijst concludeer ik dat ik meer
dere gesprekken met jongens niet netjes
heb afgerond. Ook als we een afspraakje
hadden gehad. 'Wanneer gaan we weer
een biertje te drinken?' vroeg iemand me
in een bericht. Ik zweeg in zeven talen.
Kennelijk was ik met mijn hoofd alweer
ergens anders en had ik de ballen niet om
dat te zeggen. Ik voel me er met terug
werkende kracht ongemakkelijk bij.
Ongemak
„Dat ongemak moet je niet kwijtraken",
zegt filosoof Jan Drost als ik hem bel om
van gedachten te wisselen. „Daarin
schuilt het besef dat je te maken hebt
met mensen van vlees en bloed, met
gevoelens en verlangens." Drost heeft
zich gespecialiseerd in de filosofie van
de liefde en schreef daarover de boeken
Het romantisch misverstand en Als de liefde
voorbij is.
„Datingapps bieden geweldige kansen.
Ik ben zelf al op meerdere Tinder-huwe-
lijken geweest", zegt Drost. Ze hebben
volgens hem ook een andere kant. „De
meeste datingapps zijn vormgegeven als
een catalogus. Je bladert van foto naar
foto en let alleen op oppervlakkige ken
merken. Dat lokt consumptief gedrag
uit, waarbij je alleen maar bezig bent met
de vraag: wat wil ik? Dan is de stap om
iemand ineens te negeren niet meer zo
groot."
De vele kansen die voortkomen uit
datingapps leiden tot veel vluchtige
contacten. „Als je een duurzame
relatie wilt opbouwen, is het belangrijk
datje je uitsluitend op die ene persoon
richt", zegt Drost. „Daten vereist aan
dacht en concentratie. Je kunt ook niet
naar twintig televisieschermen tegelij
kertijd kijken. En dat is het venijnige
van apps als Tinder. Die fluisteren voort
durend in je oor: weet je het zeker? Er is
altijd wel iemand knapper, interessanter
of spannender."
magazine 23
