Er dreigt een
familieruzie, om een
kapotte telefoon
De man en zijn
eergevoel: hoe
manoeuvreer ik?
Joost mag weten
Wijsheid komt met de jaren. Omdat acteur Joost Prinsen (75)
een eind op weg is, beantwoordt hij uw vragen.
n het jaar 2030 vindt het volgende gesprek plaats:
EZ (Energieke Zoon): 'Mamma, waarom gaan wij
nooit naar oom Theo en tante Heieen?'
U: 'Daar zijn we niet goed mee, jongen.'
EZ: 'Hoe komt dat dan?'
U: 'Laat ik het maar vertellen, jij was uiteindelijk
zelf de oorzaak. Al kon je dat niet helpen. Jij sprong
een keer als kleuter - wat een wildebras was je toch
- op de mobiele telefoon van tante Heieen. Mobiele
telefoon, dat was een apparaatje van vroeger. Dat
ding stuk. De verzekering dekte de schade wel,
maar er moest nog 50 euro eigen risico op tafel
komen. Ik stelde voor ieder de helft te betalen,
want ze moeten zo'n ding niet laten slingeren,
maar daar wilde oom Theo niet van horen. Ik
dacht nog: waar bemoeit hij zich mee. Ze waren
nota bene nog niet eens getrouwd!'
EZ: '25 euro! Dat was toen zeker een enorm
bedrag?'
U: 'Dat niet, maar het ging om het principe.'
EZ: 'Principe?'
U: 'Ja jongen, er zijn dingen in dit leven die
belangrijker zijn dan geld. Vergeet dat nooit.'
Wilt u echt zo'n gesprek voeren? Om vijf
lullige tientjes? Gewoon betalen. Twee keer
per jaar op visite gaan als zwager en schoonzus
jarig zijn, en zeggen: 'Wat een mooi nieuw
bankstel' en het daarbij laten.
Soms is het leven zo eenvoudig.
k moet denken aan Luc de Visser ('u roept hem
en hij is er'). Luc, God hebbe zijn ziel, was jaren
lang grimeur bij onder meer het programma Klok
huis. Als jongeman was hij door zijn baas
gedetacheerd bij de opnames van een film in het
Belgische Bouillon. Erg ver weg in die tijd. Een klus
van zes weken aan een stuk. Eens in de week belde
hij zijn vrouw. Zo ook de dag vóór hij eindelijk
weer naar huis kon.
'Wacht', zei zijn vrouw, 'dan geef ik je meteen
ons nieuwe adres. We wonen nu in Purmerend.'
'Waar heb je het over', vroeg Luc.
Lang verhaal kort: mevrouw De Visser had tij
dens Lues afwezigheid hun Amsterdamse etage
verruild voor een mooie eengezinswoning. 'En als
ik dat telefonisch eerst met jou moet overleggen,
begin je weer te zeuren dat je niet uit Amsterdam
weg wilt. Dus ik heb die knoop maar zelf door
gehakt. Zo'n kans krijg je niet elke dag.'
Wat mevrouw De Visser met een heel huis
durfde, durft u toch wel met een paar lampen?
Niet meer over discussiëren. Gewoon regelen als
uw man naar werk of voetballen is en als hij thuis
komt zeggen: 'Wat hangen ze prachtig hè?'
Methode mevrouw De Visser: van harte aan
bevolen! <1
magazine 45
Mijn energieke zoon van 3 is op de telefoon van
de vriendin van mijn zwager gesprongen. Die lag
zonder hoesje op de bank. Mijn verzekering
rekent een eigen risico van 50 euro. Mijn zwager
vindt dat ik alles moet vergoeden, en wil niet
eens 25 euro bijdragen. Als ik niet het hele
bedrag vergoed, ben ik zelfs niet meer welkom,
heeft mijn schoonvader aangegeven. Wat moet
ik doen?
Ik heb twee linkerhanden. Mijn man ook, maar
zelf denkt hij daar anders over. Zo heeft hij laatst
een lamp opgehangen, maar het ziet er niet uit.
Denk aan scheef en tiewraps. Binnenkort zijn
de volgende twee lampen aan de beurt. Mannen
en hun eergevoel... Hoe kan ik hem tactisch
duidelijk maken dat het beter moet?
ED Speelt er iets tussen u en uw kinderen,
familie, vrienden, buren of collega's?
Leg de kwestie voor aan Joost Prinsen. Mail
uw vraag naar joostmagtweten@persgroep.nl
WG
