ftfc
II
8
JOOST VAN DRIEL NIEUWE ROMAN
De nieuwe Joost van Driel is geland. Na het overrompelende debuut
vorig jaar kijkt iedereen uit naar zijn tweede roman: Jaren van de tijger'.
.PC
PZC ONLINE
Dankjewel Tim
Knol. Je bent een
held.
Meteen de eerste pagina
weten we waar we aan
toe zijn: „Ik was net in
elkaar geslagen, ik zat
te trillen achter een
glas whisky, en zij, dat meisje van wie
we de naam niet wisten en dat me zo
juist had gered, beweerde dat ik niet
moest drinken, hoewel zij zeifin twee
teugen dat glas bier naar binnen
werkte?" Het meisje zegt ook nog:
„Hoe harder je schreeuwt, hoe harder
ze slaan." Om dan uit te leggen dat ze
de ene aanvaller een simpele pantser
vuist had gegeven, de andere een side-
kick en een tijgerklauw in zijn ogen
en daarna had ze 'de lelie de zon laten
kussen': ze had een arm van een aan
valler op twee plaatsen gebroken.
Achter 'wij' gaan hoofdpersoon Pa-
trick en zijn vriendin Femke schuil.
Het meisje, de reddende engel is Ines,
ze beoefent Bowuguan, een traditio
nele vechtsport uit China. Patrick is
een jonge wetenschapper in Leiden,
hij doet onderzoek naar de dodendans
in de middeleeuwse literatuur en
kunst. Een op en top studeerkamerge
leerde, die denkt aan sport te doen als
hij zijn bureaustoel achteruit rijdt. Hij
raakt in de ban van Ines, en van de
Chinese vechtkunst.
Vertrekpunt
Dat is het vertrekpunt van Jaren van de
tijger, de tweede roman van Joost van
Driel (1976) uit Koudekerke. Op het
eerste gezicht heel iets anders dan In
het museum, het boek waarmee hij vo
rig jaar succesvol debuteerde. In die
eersteling gaat een vader aan de zwier
in Brussel, terwijl hij zijn zoontje on
der de hoede van een ingehuurde op
pas dropt in het natuurwetenschappe
lijk museum, tussen de dinosauriërs.
Van Driel: „Mijn eerste boek liet zich
heel gemakkelijk schrijven. De sfeer en
de toon voelde ik vanaf het begin aan.
Dat gevoel wilde ik bij mijn tweede
boek wegdrukken, anders ga je een 'In
Kungf u maakt een
ander mens van je.
Minder bang, je staat
steviger in het leven
het museum 2' schrijven. Het verhaal
van Jaren van de tijger had ik in feite al
klaar liggen. Maar het voelde niet af.
Mijn idee was om over vechten en ge
weld te schrijven, in een stijl die je ele
gant noemt. Ik merkte bij mezelf de
neiging om ruw te gaan schrijven in
vechtscènes, heel staccato. Daar heb ik
mee geworsteld om het helderder en
eleganter te maken. Judith, mijn
vrouw, is mijn geweten. Zij las het en
ik zag aan haar reactie dat het niet goed
was. Ik heb vervolgens meer lege plek
ken in het verhaal gebracht, meer
lucht, ik ben gaan schaven en heb heel
veel geschrapt. Dat is geen prettig
werk, dat kan ik wel zeggen."
Tot zes jaar geleden was de in Mid
delburg geboren en opgegroeide Van
Driel als onderzoeker en docent ver-
Ik ben gaan schaven en
heb heel veel
geschrapt. Dat is geen
prettig werk, dat kan ik
wel zeggen
bonden aan de Universiteit van
Leiden. Daar was hij ook gepromo
veerd op een studie naar de diverse stij
len in de middeleeuwse verhaalkunst.
Toen zijn werk door bezuinigingen
stopte keerde hij met vrouw en drie
kinderen terug naar Zeeland, weg uit
de volle Randstad. Nu is hij leraar Ne
derlands op de Middelburgse scholen
gemeenschap Nehalennia. Over het af
scheid van het universitaire wereldje
heeft hij een dubbel gevoel. Hij mist
het, maar heeft nu wel de 'geestelijke'
ruimte om romans te schrijven.
Veertien jaar geleden was hij bezig te
promoveren toen een collega hem
meenam naar een kungfu-les. Hij deed
mee, vond het in het begin vreselijk,
maar zette door. Langzamerhand ont
stond er zelfvertrouwen en plezier. Hij
vertelt: „Ik was promovendus. Overdag
zat ik in mijn hokje in de universiteit, 's
Avonds ging ik met vrienden naar
kungfu-les. Daar kwam ik met blauwe
plekken van terug. Ik heb ook wel eens
een gebroken neus gehad. Dat vonden
de mensen op de universiteit wel eng.
Maar er was ook bewondering."
Diverse stijlen
De vechtkunst bestaat uit diverse stij
len. Van Driel beoefent 'Choy Lee Fut'.
Nadat hij zich in Zeeland had geves
tigd, kon hij de lessen niet meer volgen.
Hij was inmiddels assistent-instruc
teur. „Ik overlegde met mijn leraar. Hij
stelde voor dat ik zelf les zou gaan ge
ven. Die raad heb ik opgevolgd, ik geef
nu 2,5 jaar kungfu-les in Middelburg
aan zo'n dertien leerlingen, jong en
oud. Ik vind het heerlijk. En de mensen
die het doen worden er blij van."
Of hij zelf wel eens in elkaar gesla
gen is: nee, zo ver komt de werkelijk
heid niet overeen met zijn roman. Hij
zou wel een aanvaller kunnen uit
schakelen: „Kungfu maakt een ander
mens van je. Minder bang, je staat
steviger in het leven. Als je je neus
eens gebroken hebt, dan ben je daar
niet bang meer voor. De vechtkunst
heeft mijn leven verrijkt, zonder
meer."
Monniken
Op vrijdagavond treffen we hem in de
gymnastiekzaal van de Algemene Ba
sisschool in Middelburg. Een blauwe
glimbroek, een wit mouwloos hesje
met rode Chinese karakters op zijn
rug. Er worden 'vormen' geoefend,
posities, sprongen. Hij doet een
'zwaardvorm' voor, de Dahn Do, die
uit ongeveer honderdvijftig stappen
bestaat. Elke beweging, elke stap, elke
positie staat voorgeschreven, je moet
ze allemaal uit je hoofd kennen: „Het
is een vorm van jezelf dresseren. Pre
cies zoals de monniken honderd jaar
geleden in China deden. Als ik een
zware dag heb gehad op school,
dan loop ik zo'n vorm. Zo heb
ik altijd iets om op terug te
vallen en mijn hoofd leeg
te maken. Vechtkunst
en geest vormen
geen tegenstel
ling. Er wordt op
neergekeken,
veel mensen
hebben ook
een afkeer
van ge
weld.
Terwijl
ik ge
leerd
heb, dat
een potje vechten
heerlijk kan zijn."
In de roman hebben Ines en Pa
trick het gevoel dat ze anders zijn
dan anderen, alsof ze uitverkoren
zijn. De schrijver: „Ik word geïntri
geerd door die worsteling om an
ders te zijn.
Hoofdper
soon Nico in
mijn eerste
roman wilde
ook meer
zijn dan een
verkoper van
overhemden.
Vrij, onge
bonden. Het
idee om met
vrouw en kin
deren in een
busje te stappen en
de hele wereld rond te
trekken. Ik bewonder mensen
die dat doen. Wat zit ik hier te ver
pieteren, denk ik dan. Maar er is een
andere kant. Ik zie ook dat die avontu
ren vaak fout aflopen, dat de vader
eindigt in het vreemdelingenlegioen."
vrijdag 23 maart 2018
NIEUWSBRIEF
Wilt u dagelijks snel en
overzichtelijk op de hoogte
worden gebracht van het
interessantste, leukste,
gekste en opmerkelijkste
nieuws uit Zeeland en bin
nen- en buitenland? Meld u
dan aan voor de PZC
nieuwsbrief.
Vrijwel dagelijks versturen
we een e-mail met daarin
tien geselecteerde artike
len van de website, waar
van de redactie vindt dat u
die niet mag missen.
Aan- en afmelden is gratis
en kan eenvoudig met uw
e-mailadres. De nieuws
brief valt tussen 11.00 en
12.00 uur in uw mailbox.
Aanmelden kan via
www.pzc.nl/nieuwsbrieven.
TWITTER
Georgina Verbaan
@GVerbaan
Radio-dj Giel Beelen liet
gisterenochtend een strip
per 'los' in de studio, terwijl
zanger Tim Knol daar live
aan het zingen was. Knol
was allesbehalve blij en liep
boos weg. Het resultaat?
Giel kreeg op social media
en op andere radiostations
de wind van voren. Maar de
Veronica-dj heeft 'absoluut
geen spijt'. Giel had niet
verwacht dat Tim Krol zó
heftig zou reageren. Vol
gens de dj zijn er geen
hard feelings meer tussen
de twee. Er is geen ran
cune of iets."
ONLINE TOP 5
Meest gelezen op pzc.nl
1. Bekijk hier de uitslagen
in uw gemeente
2. Bekijk hier de uitslagen
per gemeente in Zeeland
3. Bestelbus haalt langs
verkeersheuvel in en kan
telt
4. Reserverol bij PKC doet
De Ridder pijn
5. Zo stemde uw gemeente
over het referendum
Kijk op www.pzc.nl of
@pzcredactie
VJ facebook.com/depzc
1 @pzcredactie
Genieten van een
potje vechten
Jan van Damme