Kiezen voor
Veiligheid
Kiezen voor
Werk
Kiezen voor Wonen
Kiezen voor Onderwijs
Parkbaas zette gast met chalet en al op straat
3
<ïTi
verkiezingen
gemeenteraad
De criminaliteit mag dan volgens
allerlei rapporten afnemen,
meer veiligheid en blauw op straat
is een thema waarmee politieke
partijen stemmen proberen te win
nen. De gemeente kan er zelf wat
aan doen door het aantrekken van
boa's, de bijzondere opsporings
ambtenaren die mensen kunnen
aanspreken op ongewenst gedrag
en boetes kunnen uitschrijven.
Maar politiemensen zijn niet in
dienst van de gemeente. Kan een
gemeente dan toch zorgen voor bij
voorbeeld meer wijkagenten?
Het antwoord op de vraag is niet
met een eenvoudig ja of nee te be
antwoorden, zegt Ronald Wey-
dema, districtschef van de politie in
Zeeland. „De politie, het Openbaar
Ministerie en de burgemeester be
spreken in het driehoeksoverleg lo
kale veiligheidsvraagstukken en de
daarmee gepaard gaande inzet van
de politie, waaronder de inzet van
wijkagenten legt Weydema uit.
Overigens hebben gemeenten en
politie over tal van onderwerpen en
op verschillende niveaus overleg
met elkaar.
Gemeenten hebben de wettelijke
taak om mensen met een uitke
ring te helpen aan een plek op de ar
beidsmarkt. Maar de schaal van de
Zeeuwse gemeenten is te klein voor
een eigen werkgelegenheidsbeleid.
„Er is niet zoiets als de arbeids
markt van de gemeente Kapelle",
zegt Cees Pille. En dat geldt voor alle
dertien gemeenten. Zeeland wordt
door de rijksoverheid als één ar
beidsmarktregio gezien.
Pille is secretaris van de Zeeuwse
tak van werkgeversorganisatie
VNO/NCW. Hij vindt het een goede
zaak dat de gemeenten in Zeeland de
handen ineen hebben geslagen. Met
de sociale werkbedrijven, het UWV,
de vakbonden en de werkgeversor
ganisaties stemmen de gemeenten
hun beleid afin de Zeeuwse Werk
kamer. Dat gebeurt sinds 2014 vier
keer per jaar.
„Je moet dit regionaal regelen",
zegt Pille. Grootste zorg op de
Zeeuwse arbeidsmarkt is het vinden
van geschikt personeel. „In het ar
beidsaanbod kunnen gemeenten
door goed samen te werken nadruk
kelijk een rol spelen."
Gemeenten bepalen waar welke wonin
gen gebouwd worden. Marco van der
Wel, directeur van woningcorporatie
Zeeuwland (Schouwen-Duiveland/Wal-
cheren), beantwoordt de vraag of gemeen
ten invloed hebben op sociale woningbouw
met een volmondig 'ja'.
„De gemeenten maken met de provincie
afspraken over het woningbouwpro
gramma. Ze kunnen daarmee sturen. Ze
bepalen het evenwicht tussen de sociale
woningbouw en de bouw in de vrije sec
tor. Moeten er meer seniorenwoningen ko
men of meer woningen voor starters. Of al
lebei. Dat is ook wel het mooie, dat lokaal
bepaald wordt wat,
waar en hoe gebouwd
wordt", aldus Van der
Wel.
Indirect dragen ge
meenten ook financieel een steentje bij aan
de sociale woningbouw. Woningcorporaties
kunnen tegen 'sociale grondprijzen' bouw
percelen aankopen.
Hoewel er verschillen zijn per gemeen
ten, is in Zeeland over het algemeen geen
gebrek aan sociale huurwoningen. De dis
cussie gaat eerder over kwaliteit en vervan
ging. „Hierover maken de corporaties pres
tatieafspraken met de gemeente."
Gemeenten zijn verantwoordelijk voor
de huisvesting van scholen in het basis
onderwijs, voortgezet onderwijs en speciaal
onderwijs.
Raymond de Jong, directeur van de Es-
calda-scholen (openbaar basisonderwijs ge
meente Sluis), had afgelopen jaar nadrukke
lijk te maken met de gemeente als 'huisbaas'.
Het plan om één centraal gebouw neer te zet
ten voor de Kustschool, een samenvoeging
van de openbare basisscholen in Retranche-
ment, Nieuwvliet, Cadzand en Zuidzande,
werd door de gemeenteraad afgewezen.
De rol van de gemeente gaat verder dan die
van scholenbouwer, legt De Jong uit. „De ge
meente kan meehel
pen het onderwijs in
Zeeuws-Vlaanderen
duurzaam te maken.
Ze kan de schakel zijn
tussen de scholen met de na
schoolse educatie, met de kinderopvang,
sportvereniging en hobbyclubs."
Zo gingen op 13 maart vertegenwoordigers
van de drie Zeeuws-Vlaamse gemeenten,
kinderopvangorganisaties en schoolbesturen
gezamenlijk naar Den Haag om te praten
over de peuterstartgroepen die moeten voor
komen dat ouders kiezen voor onderwijs in
Vlaanderen.
De chaleteigenaar huurde sinds de
zomer van 2007 een staanplaats op
het park. Begin 2014 liep hij enkele
duizenden euro's achter met het
betalen van staangeld. Ondanks di
verse herinneringen werd het res
terende bedrag niet voldaan.
Op 4 maart ontbond de beheer
der van het park daarom de huur
overeenkomst, ontzegde de man de
toegang tot het park en maande
hem zijn chalet nog dezelfde dag
weg te halen. Omdat dat niet ge
beurde, takelde hij diezelfde nacht
nog het chalet met een hijskraan
weg en zette die op de openbare
weg neer.
De gevolgen waren verstrekkend
voor de voormalige gast. Omdat hij
het chalet permanent bewoonde,
had hij van het ene op het andere
moment geen onderdak. Doordat
hij geen vast adres meer had, kon
hij ook geen uitkering
aanvragen. De gemeente Schou-
wen-Duiveland presenteerde hem
een rekening voor het afvoeren van
het chalet. Om inkomsten te heb
ben, moest hij het chalet verkopen,
evenals zijn auto en het aandeel in
het appartement van zijn overleden
moeder.
Via de rechter probeert hij sinds
dien zijn schade vergoed te krijgen.
Hij vindt dat hij veel te weinig tijd
De
chaleteigenaar eiste
bijna een ton aan
schadevergoeding
heeft gekregen om zijn chalet weg
te halen. De rechtbank in Middel
burg stelde hem medio 2016 op dat
punt in het gelijk. Het op straat zet
ten van het onderkomen was 'on
rechtmatig', oordeelde de rechter.
„Niet alleen is dit wettelijk verbo
den, maar ook in strijd met hetgeen
in het maatschappelijk verkeer be
tamelijk is."
De parkbeheerder moest daarom
726 euro vergoeden, het bedrag dat
de gemeente de chaleteigenaar in
rekening had gebracht. Alle andere
schadeclaims wees de rechter van
de hand, omdat die niet direct ver
band hielden met het op stel en
sprong weghalen van het chalet.
De verdreven parkgast nam daar
geen genoegen mee en ging in ho
ger beroep. Hij eiste bijna een ton
aan schadevergoeding bij het ge
rechtshof Het grootste deel van het
bedrag, 75.000 euro, is het geld dat
hij zou zijn misgelopen bij de ver
koop van het chalet. In normale
omstandigheden had hij er, naar ei
gen zeggen, 82.000 euro voor kun
nen krijgen. Nu moest hij het voor
7.000 euro van de hand doen.
Het gerechtshof in Den Bosch
kwam afgelopen week met een
eindoordeel. Het bevestigt dat de
parkbaas de bewoner 'een redelijke
termijn' had moeten gunnen om de
standplaats te ontruimen of diens
chalet te verkopen.
Dat het chalet nu minder heeft
opgeleverd dan normaal, is volgens
het hof aannemelijk, omdat een
nieuwe eigenaar het weer moet
plaatsen en aansluiten. Maar een
verlies van 75.000 euro vinden de
rechters onwaarschijnlijk. Zij ko
men 'schattenderwijs' op 3.000
euro. Dat bedrag moet de parkbe
heerder nu betalen, bovenop de
eerdere 726 euro.
dinsdag 20 maart 2018
Wij helpen u een keuze te maken.
Vul de kieswijzer in op
pzc.nl/kieswijzer
De beheerder van een kampeer
terrein in Burgh-Haamstede was
in 2014 een niet-betalende gast
zo beu, dat hij met een hijskraan
diens chalet op de openbare
weg zette. Sindsdien zijn de
twee in een juridische strijd ver
wikkeld.
Rolf Bosboom
Burgh-Haamstede
VssafK^"
V55SN
