14 WEE
Sonja Kingma zet al drie jaar elke donderdagmorgen haar huisdeur open voor mensen
die gezellig een kop koffie willen drinken. „Even een bakkie troost met gelijkgestemden of
andersdenkenden doet iedereen goed."
PORTRET SON JA KINGMA
Er zijn veel leuke
mensen, zuur
pruimen vallen
alleen meer op
lk kan me ergeren
aan mensen die
zeuren over kleine
dingen, terwijl ze
niet zien wat ze wel
hebben
e heeft twee goede benen.
Met het verkeerde been
uit bed stappen, kan
Sonja Kingma dus niet
I overkomen. Natuurlijk is
zelfs Sonja wel eens neerslachtig.
Maar in zo'n stemming blijven han
gen, vindt ze tijdverspilling. Nog voor
je de deur aan de Westerscheldestraat
in Oost-Souburg binnenstapt, weet
je al hoe de achter die deur wonende
familie in het leven staat. Een in het
oog springend bordje roept de aan
bellende bezoeker toe: 'Als het weer
niet meezit, zorg dan voor een goede
bui.' Die spreuk is voor Sonja geen
loze kreet. Ze is met weinig tevreden
en wordt blij van dingen waar ande
ren aan voorbijgaan. Een zonnestraal
tijdens een regenachtige dag, een la
chend kind, een opgeruimd huis:
Sonja gaat ervan stralen. En deelt dat
met anderen op haar Facebookpagina.
Ze inspireert veel volgers - vriendin-
nen, buren, leden van de Evangeli
sche Gemeente en een groeiend le
gertje nieuwe kennissen en onbeken
den - om de dagelijkse sores ook
meer van de zonnige kant te bekij
ken.
„Zo zie ik mezelf niet. Maar ik sta wel
positiefin het leven. Ik kan me erge
ren als mensen zeuren over kleine
dingen, terwijl ze niet zien wat ze
wél hebben. Als ze nou proberen om
een oplossing te vinden, dan wil ik
graag helpen, al is het maar door een
luisterend oor te bieden. Maar met
klagen om het klagen schiet niemand
iets op. Mensen moeten ook verant
woordelijkheid nemen voor hun ei
gen welzijn."
„Ik spring niet 24 uur van vreugde in
het rond. Ik krijg veel positieve reac
ties op mijn Facebookpagina's, maar
ik hoor of lees ook wel eens iets van
mensen die me helemaal niet kennen
en wel van alles van me vinden. Als ik
een actie voor weeskinderen in de Fi
lippijnen of voor misbruikte vrou
wen in Indonesië houd, vinden ze dat
ik me beter kan inzetten voor arme
mensen in Nederland. Ook als je arm
bent in ons land, ben je nog rijk voor
het grootste deel van de wereld. Dus
denk ik soms: 'maak je niet zo druk
over wat een ander doet'. Als het te
gen mij is gericht, denk ik 'ach, het
hoort bij het leven'. En als het tegen
anderen is, laat ik hun weten dat ze
zich er niets van aan moeten trek
ken."
„Ja, natuurlijk wel. Ik ben ook maar
een mens en soms grijpen zaken die
naasten of mezelf overkomen me
aan. Maar ik put kracht uit de weten
schap dat ik een kind van God ben.
Dat helpt me om tegenslagen te lijf
te gaan en niet bij de pakken neer te
zitten. Mocht ik mijn of andermans
ellende toch eens willen uitschreeu
wen, dan kruip ik achter de piano en
speel een oude psalm. Als ik met hart
en ziel Maar de Heer zal uitkomst ge
ven galm, voel ik me meestal snel een
stuk beter. Schrijven op Facebook
helpt ook. En koffie natuurlijk, koffie
kan ik van 's morgens vroeg tot 's
avonds laat drinken. Alcohol vind ik
niet lekker, koffie is mijn ziels-
drank."
„Zo had ik het nog niet bekeken,
maar het klopt wel. Ik speelde des
tijds al langer met de gedachte ons
huis open te stellen voor anderen.
Nadat ik het boek Zet de deur van je
huis maar open van predikant Arjen
ten Brinke en zijn vrouw Annemarie
had gelezen, ging ik het echt doen.
Eén morgen in de week is iedereen
welkom. Koffie, thee en koek staan
klaar voor iedereen die gezellig en
ongedwongen samen met anderen
wat wil kletsen."
„Nee zeg, iedereen is welkom. King-
ma's Koffiehuis staat open voor ie
dereen en alle gezindten: gelovig of
niet gelovig. Ik haal zelf kracht en in
spiratie uit mijn geloof, maar dat wil
niet zeggen dat ik niet om wil gaan
met mensen die anders denken. De
koffieochtend is geen bijbelkransje.
Erover praten, is niet verboden, maar
de gespreksonderwerpen zijn aan de
mensen zelf. Het kan over de belas
tingaanslag gaan, over problemen
met de kinderen, maar ook over koe
tjes en kalfjes. Dat ligt aan de gasten
die binnenvallen. Soms hebben een
PASPOORT
paar dames al afgesproken dat ze
naar de koffiemorgen komen en
hebben ze elkaar al dingen te vertel
len. En andere keren ontstaan er
spontaan gesprekken."
„Een aantal mensen stapt regelmatig
binnen. Ze komen lang niet altijd bij
elkaar over de vloer, maar zoeken el
kaar en anderen wel regelmatig in
het Koffiehuis op." Lachend: „Dat is
fijn, want dames die zich thuis voe
len, nemen meestal wat lekkers mee.
De deur staat voor iedereen open,
dus het is niet zo dat je eerder ge
weest moet zijn om welkom te wor
den geheten. Het is juist leuk dat er
af en toe nieuwelingen opduiken,
want die kunnen dan tegelijk ken
nismaken met Son's Snuisterijen-
hoek."
„Nee, geen winkeltje. Gewoon een
hoekje met cadeautjes en hebbedin
getjes die je kunt aanschaffen voor
het goede doel. Dienbladen, kopjes
en mokken, kaarsen, bad- en
douchespullen, zeepjes, bak- en
koekblikken, keukengerei en borden
met religieuze of andere tegeltjes
wijsheden worden niet verkocht om
eraan te verdienen, maar om mensen
blij te maken. Met de opbrengst
maak ik andere mensen blij, want
die is voor diverse goede doelen. Ik
zamel het hele jaar geld in voor de
International Justice Mission (IJM),
een organisatie die zich richt op het
uitbannen van moderne slavernij,
waaronder seksslavernij en mensen
handel. Ik houd soms ook acties voor
speciale doelen: wel altijd voor kin
deren en vrouwen."
„Waarschijnlijk uit mijn geloof, de
overtuiging dat elk mens gehoord
moet worden. Ik besef wel dat wat ik
doe een druppel op een gloeiende
plaat is. Maar als je ellende een klein
beetje kunt verzachten, is dat al de
moeite waard. Ik vind het gewoon
leuker om te geven dan te krijgen en
ik ervaar dat ik daar niet alleen in sta.
Anderen geven mij spullen om te
verkopen. Soms geven ze ook iets
voor ons gezin. Een vriendin die
spontaan een rekening voor me be
taalt of een buurman die mij een raar
mens vindt, maar met een groot
kerstpakket voor de deur staat, om
dat wij 'het wel kunnen gebruiken'.
Prachtig toch."
„Ja, ik ben opgegroeid in Meliskerke
als jongste van tien kinderen en lid
van de Gereformeerde Gemeente.
Een groot gezin, waar ik aanvanke
lijk als klein, stil en verlegen meisje
opgroeide. Maar wel een warm nest,
met een kastje van mezelf waar ik
me voor mijn gevoel in kon terug
trekken. Door mijn man kwam ik bij
de Evangelische Gemeente terecht.
Die kerk voelt als een warm bad en
biedt me precies wat ik nodig heb: de
overtuiging dat de Heer het onmo
gelijke mogelijk maakt."
„We hebben het kastje met etenswa
ren nog niet zo lang in de voortuin
staan. Mensen die het nodig hebben,
kunnen daar wat uithalen om die
dag een maaltijd te kunnen maken.
Het is mooi als ze weer iets terugzet-
ten dat ze niet direct zelf nodig heb
ben. Maar er zijn ook mensen die er
alleen wat uithalen of die alleen wat
komen brengen. Ik laat op Facebook
vaak zien wat er in het kastje zit, ze
ker als mensen verse, bederfelijke
waren naar het ruilkastje brengen.
Heel mooi als dat snel wordt opge
pikt door iemand die het goed kan
gebruiken."
„Misschien een enkele keer. Als ik ie
mand wat langer zie rondscharrelen,
loop ik weieens naar buiten en dan
merk ik snel genoeg of hij of zij te
goeder trouw is. Mensen lopen niet
graag te koop met het feit dat ze het
niet zo goed hebben. De enkele bot
terik met een grote mond neem ik
voor lief. Tegen mijn kinderen zeg ik
als ze eens worden afgesnauwd ook
altijd dat de meeste mensen aardig
zijn. Maar de zure mensen vallen nu
eenmaal meer op en daarom ont
houd je die vaak langer."
zaterdag 17 maart 2018
GO
Ik vind het gewoon leuker
om te geven dan te krijgen'
René Hoonhorst
Ben je echt zo'n blij ei?
Als moeder in een gezin met vijf
kinderen en een man die het ar
beidsproces even te veel is, zul je
toch weieens chagrijnig zijn?
Nooit verdrietig?
De opening van Sonja's Koffiehuis
lag dus voor de hand?
Komen er alleen dames die naar
dezelfde kerk gaan?
Sonja Maljaars
groeide op als jong
ste in een gezin met
tien kinderen in Me-
liskerke. Het gezin
behoorde tot de
Gereformeerde Ge
meente
Meliskerke.
Ze volgde de oplei
ding HBO-V tot ver
pleegster en
werkte een poos
met dementerende
ouderen.
Toen Sonja (45)
haar man Allard
Kingma leerde ken
nen, voelde ze zich
aangetrokken tot
de Evangelische
Gemeente. „Een
kerk waarbij God
meer de hele week
aanwezig is, niet al
leen op zondag."
Sinds haar trouwen,
is ze vooral moeder
voor hun vijf kinde
ren. Ze zit onder
meer in de identi-
teitsraad van de
Graaf Jan van Nas-
sauschool, de refor
matorische basis
school in West-Sou
burg. Daar is ze ook
een paar keer per
week pleinwacht.
Komt er een vast groepje naar het
Koffiehuis?
Son's Snuisterijenhoek? O, het
winkeltje bij de voordeur...
Waar komt die drang om je in te
zetten voor anderen vandaan?
Speelt het geloof altijd al een
grote rol in je leven?
Moet het SoGoed-winkeltje in de
tuin nooddruftigen laten weten
dat er mensen zijn die om hen ge
ven?
Wordt er nooit misbruik van ge
maakt?
