'Deze
wijk is het meest authentiek en
trots van alle boroughs in New York
421 zaterdag 17 maart 2018
straat in foodtrucks. Maar dat liep de
spuigaten uit", zegt Brian. „Daarom wer
den vergunningen uitgegeven en lukte
het om de chaos op straat in te dammen."
Op Arthur Avenue wemelt het van de
restaurants en speciaalzaken. De wijk
heeft slechts één supermarkt. McDonald
en Subway kwamen, en vertrokken weer.
„Want geen Italiaan die erover peinst om
daar te eten als hij ook dit kan krijgen",
zegt Brian, terwijl hij de deur opent van
Calabria Porkstore. Een enorme hoeveel
heid gedraaide worsten, saucijzen en
biefstuk ligt er in de vitrines. Zelfs aan
het plafond hangt worst. Honderden
kilo's.
Bij restaurant Mario's vraagt Brian wie
The Godfather heeft gelezen. In dit restau
rant speelde zich namelijk een cruciale
scène af, waarin Michael Corleone een
(corrupte) politieagent en een gangster
doodschiet. Het is 2018, maar je waant je
in de jaren 50, met obers die nog in pak
met hun karretje vol toetjes langs tafels
komen. Regisseur Francis Ford Coppola
wilde hier ook filmen, maar de eigenaar
weigerde. 'Ik wil dat mensen hier komen
om mijn eten, en niet om een of andere
film', zei hij.
In het Joodse kruidenierswinkeltje van
'The Teitel Brothers' is het alsof de tijd
heeft stilgestaan. Overal stapels met zeep
en kazen, en olie en olijven in kratten en
op schappen. Gilbert Teitel - tweede
generatie - zegt, wijzend bij een muur
vol zwart-witfoto's: „Dit was mijn vader,
een Jood uit Oostenrijk. Voordat de Eer
ste Wereldoorlog uitbrak, reisde hij zijn
neefin Amerika achterna. Hij heeft de
crisis van 1929 en de drooglegging door
staan. Ook wij rooien het nog altijd."
De meeste klanten van de Teitels zijn
verhuisd naar ruimere wijken en grotere
huizen. Maar ze komen wekelijks terug
om hun boodschappen te doen. „Het is te
hopen dat de ondernemers blijven en
vasthouden aan hun tradities."
Tommy (56) is als kind al verhuisd,
naar de Noord-Bronx. Hij koopt nog altijd
zijn brood bij bakkerij Addeo, een fami
lielid. „Mijn ouders zijn weggegaan toen
het te onrustig werd."
Daarmee doelt hij op de branden in de
jaren 70, na de aanleg van de Cross Bronx
Expressway. Voor de aanleg van die snel
weg dwars door de Bronx hebben dui
zenden mensen hun huizen moeten ver
laten. De rijken trokken naar het
noorden, de armen bleven achter. Werk
loosheid en criminaliteit zorgden voor
een explosieve sfeer. „Mensen staken
hun woning in de fik, uit protest of om
verzekeringsgeld op te strijken. Overal
zag je huizen met ingeslagen ramen",
zegt Tommy. „Behalve in Little Italy,
hier bleef het relatief rustig." Hoe dat
kwam? „Wij Italianen zorgden voor
elkaar, hielden een oogje in het zeil."
Fluisterend: „Ik haat het om te zeggen,
maar de maffia, hè."
Na een bezoek aan de prachtige
kassen in de botanische tuin, is het tijd
voor een Bronx-biertje in Mott Haven
Bar, een gezellig café aan de haven. Jong,
middelbaar en oud, hip en klassiek, alles
is vertegenwoordigd. Uit de boxen klinkt
r&b en hiphop. Goeie vibe.
„De Bronx is begonnen aan een op
mars. In elk geval in de hoofden van
mensen", zegt kunstenares Nathalie
Wood. Ze is artist in residence van het
Arthur Freeman House. In wat ooit een
chique mansion van kunstliefhebber
Arthur Freeman was, zit tegenwoordig
een kinderopvang en een bed and break-
fast en werken achttien kunstenaars die
The Bronx een warm hart toedragen.
„Natuurlijk zijn de mensen blij om te
zien dat er nu eindelijk aandacht naar de
wijk uitgaat. En dat hier steeds meer
musea, culturele instellingen en hippe
barretjes komen", zegt Nathalie in haar
atelier. Ze werkt er aan een serie schilde-
WG
