voor de Boekenweek? Ik heb in het De La
Mar nog gezegd hoe functioneel het ver
haal is in de opvoeding van een kind. Als
een kind iets doet dat niet mag, dan kun
je 't straffen. Maar je kunt een kind beter
met een spannend verhaal vertellen
waarom het fout is wat hij of zij doet.
Kijk, kinderen hebben dezelfde emoties
als volwassenen, ze voelen alles net als
wij. Ze hebben alleen nog geen grote
woordenschat waarmee ze hun gevoelens
kunnen uitdrukken. Daar moeten wij ze
bij helpen. Door verhalen te vertellen. Ik
heb de kinderen tien jaar lang voor het
slapengaan een verhaal verteld. Mijn fan
tasie is daardoor enorm gegroeid. Ik heb
het vaak gebruikt als opvoedmiddel. Je
kunt ook het wereldnieuws trachten uit
te leggen met verzonnen verhalen."
„Vertel een verhaal over iemand die
onder verkeerde invloed komt van een
bende. Geef hem een naam hè, die jon
gen, dat is heel belangrijk. Geef hem een
persoonlijkheid waardoor je meeleeft.
Hij wordt meegenomen door de bende,
krijgt een geweer en schiet per ongeluk
iemand in zijn been. Later komt hij die
persoon weer tegen en dan denkt hij: wat
heb ik toch gedaan? En vraag je kinderen
dan: hoe schuldig is hij eigenlijk? Is dat
nu zijn eigen schuld, had hij beter moe
ten weten? Of is het de schuld van de
bende? En als je het verhaal hebt verteld,
kun je zeggen: jongens, dit gebeurt in het
echt ook. Want wat er vandaag weer op
het nieuws is... Dan gaan de kinderen
meedenken en meepraten."
„In die tijd bleef mijn vrouw nog gewoon
thuis, hè. Zij zorgde overdag voor de kin
deren, ik deed de oudsten 's avonds in
bad, zij de kleintjes. Ik vertelde dus elke
avond een verhaal. En in het weekeinde
bemoeide ik me met ze. Dat was toen het
normale patroon. Mijn vrouw zal het wel
zwaar hebben gehad, maar ze deed het
met enorme toewijding."
Nu moet je allebei werken om een goed
leven te hebben, hè. Wij verlangden
vroeger ook iets minder, we hoefden niet
twee keer per jaar naar Torremolinos.
Wij gingen tien dagen kamperen in
Noord-Italië. Dat is goed genoeg hoor."
„Nee, dat gebeurde niet in die tijd. Mijn
vrouw zei een keer, lang geleden: zou je
liever willen dat ik zou werken en jij niet?
Nee, zei ik. Oké, reageerde zij, dan zal ik
ook geen wroeging meer hebben dat ik
jouw geld uitgeef. Dat heeft ze ook nooit
gehad. En dat is een goede houding."
„Nee. Want ik deed veel met ze door die
verhalen te vertellen en in het weekend
en in de vakantie was ik er ook. Ik heb
een fantastische band met alle kinderen.
Ik zie ze elk ogenblik. Zeker sinds mijn
vrouw dood is."
Helpt u deze vader van drie jonge
kinderen eens op weg; wat vertel
ik ze na weer een aanslag in Parijs,
Brussel of Barcelona?
Eerlijk waar
„In de wetenschap
zoek je naar de
waarheid, als poli
ticus zoek je naar
het haalbare."
Uw vier kinderen werden in een peri
ode van vijf jaar geboren. De laatste
jaren durven jonge ouders te klagen
over de zwaarte van het ouderschap.
Ervoer u het ook als intensief?
Hebben jullie er ooit aan gedacht de
rollen te wisselen: u bij de kinderen,
uw vrouw aan het werk?
U heeft niet het gevoel dat u veel
van het opgroeien van uw kinderen
heeft gemist?
magazine 15
