VIER DAGEN ZAT
HIJ IN Z'N EENTJE
IN EEN CIRKEL,
ZONDERETEN
Column
Erwin is onherkenbaar veran
derd. Alsof er een andere man
voor ons staat. Zachter. Naakter.
Volledig in zijn element. Wat
we hebben gedaan? Niets. En
dat bleek ondertussen alles.
Vier dagen eerder. Erwin is onrustig. Zijn
telefoon bliept en trilt en zijn ogen schie
ten alle kanten op. Het is druk, er is veel
te doen. Zijn onderneming vraagt om
aandacht, zijn vrouw en kinderen vragen
om aandacht en zijn vrienden vragen om
aandacht. Er vraagt zóveel om aandacht
in Erwins leven, dat niets het werkelijk
krijgt. Het leven pompt en duwt en
vraagt en haast, het piept en kraakt, want
het is te veel.
Erwin weet dat het zo niet kan door
gaan, maar hij kan niet anders. Hij weet
niet waar zijn uitknop zit, hij weet niet
hoe hij zich kan loskoppelen van die
eeuwige stroom aan informatie die op
hem afkomt en die hij bovendien ook zelf
produceert. Sterker nog: het is een ma
nier geworden om te overleven. Als je
maar druk bent en belangrijk, ben je in
elk geval onmisbaar. Als het leven niet
zonder je kan, blijf je nodig en dat is soms
het enige wat je op de been houdt.
Op een dag dat het kan, nemen we hem
mee naar het Kuinderbos, vlakbij Em-
meloord en vragen hem al zijn spullen
achter te laten. Zijn telefoon en auto
sleutels, zijn laptop en schrijfwaren, zelfs
zijn eten en drinken. Het enige wat hij
overhoudt zijn wat warme kleren, een
zeiltje tegen de regen, een slaapzak en
een fles water.
De uitnodiging is om vier dagen en
drie nachten in z'n eentje in een kleine
cirkel van een paar meter in het bos te
zitten. Zonder afleiding, zonder andere
mensen en zelfs zonder eten. Zodat in
alle oncomfortabele weerstand en verve
ling slechts één vraag ontstaat: wat blijft
er van je over als je niets meer hebt?
Ben je druk? Ga de natuur in. Ben je te
druk om de natuur in te gaan? Ga dan wat
langer de natuur in. Erwin ontdekte hoe
mieren met elkaar communiceren. Waar
regen naartoe stroomt op vlakke grond.
Wat de favoriete plekken van teken zijn.
Hoe wilde paarden reageren op de wind.
Dat stilte niet bestaat. Maar vooral leerde
hij hoe het was om ergens aandacht voor
te hebben. Welke gedachtes overblijven
als je ze allemaal al een keer hebt gehad.
Dat hij zelf leuk genoeg was om een paar
dagen mee door te brengen - óók zonder
afleiding. Dat alles gewoon doorging als
hij zich er niet mee bemoeide.
Het bos liet zichzelf een paar dagen
lang open en bloot aan Erwin zien. Maar
vooral zag hij in dat bos eindelijk weer
eens zichzelf. We kwamen hem halen na
vier dagen eenzame stilte, ver weg tussen
de bomen en hij keek ons teleurgesteld
aan. „Nu al?" 41
David en Arjan van 365dagensuccesvol.nl hebben één
doel: Nederland het gelukkigste land van de wereld maken.
In het bos zag
Enuin weer
eens zichzelf
