i K kroniek Hugo Borst schrijf over zijn moeder, die aan alzheimer lijdt. Na drie jaar heeft hij haar boeken uit de verhuisdozen gehaald. l'MPv k was die zoon die het zei met boe ken, weet u nog? Er zal best een Boekenweek voorbij zijn gegaan dat ik ma geen boek cadeau gaf- te druk - maar dan haalde ik het de week erna in. Elk boek heb ik laten inpakken voor haar, dan had ze er extra plezier van. Afgelopen week had ik al ma's boe ken stuk voor stuk in handen. Dik drie jaar geleden is het alweer dat ma verhuisde. Noodgedwongen nam ze oktober 2014 haar intrek in het Verpleeghuis. Ma's spullen onder elkaar verdelen was niet zo ingewik keld, maar haar eigendommen wegdoen (naar de veiling, naar de vrijmarkt op Koningsdag) en vooral weggooien (in vuilniszakken), dat was wel moeilijk. We ontkwamen er niet aan. Ieder modern mens om geeft zich met te veel materie, zelfs je lieve moedertje. Haar bibliotheek, dat was bepaald geen hoofdpijndossier. Mijn broer Laurens wilde alle boeken die met Rotterdam te maken hebben, ik kreeg ma's romans en poëzie. Mijn broer had 7 verhuisdozen vol, ik 21 stuks. Die 21 dozen stonden al die jaren op mijn kantoortje in Rotterdam centrum te wachten om uitgepakt te worden. In een sentimentele bui maakte ik weieens een doos open, viste er een boek uit. Die dikke grijs- stoffen bundel met al dat moois van Willem Elsschot lag rond kerst nog in mijn handen. Ik weet het nog precies: ma spoorde me aan - ik was 17 - om deze schrijver te lezen. Ik begon met Kaas (voor mijn boekenlijst) en daarna was mijn Elsschot-honger niet te stillen. Waarom ik ma's boeken drie jaar WAS MA'S HOOFD NIET VERMOLMD, DAN HAD IK HAAR BARNES GEGEVEN in het donker opsloot? Ik had geen planken vrij. Recent heb ik er speciaal een kast voor laten timmeren en deze week mocht ik de planken vullen. Het was een feestje. Ik had het in één avondje kunnen voltooien, maar ik heb er expres langer over gedaan. Aan bijna elk boek zit een herinne ring, een gedachte, hoe klein ook. En zo herdacht ik mijn moeder, het leesbeest. En dat blijf ik doen, want haar boeken zijn herenigd en dat is een fijn gezicht. Was ma's hoofd niet vermolmd ge weest, dan had ik deze Boekenweek Het enige verhaal van Julian Barnes voor haar gekocht. Ik heb het mezelf nu cadeau gedaan. Ik vergat het alleen te laten inpakken, stom. Ik ben halverwege. Ik denk dat ma het heel goed geschreven had gevon den, maar een liefde tussen een jon gen van 19 en een vrouw van 48, daarover had ze haar bedenkingen gehad. <1 magazine 41 E Reageren? magazine @persgroep.nl Herenigd WG

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 105