'EENS PER JAAR GAAN
WIJ MET TWEE ANDERE
GEZINNEN NAAR DE VADER'
„Ik val op vrouwen en ik had geen relatie.
Al jaren had ik een kinderwens en het
bleef kriebelen. Met mijn moeder en
zus had ik een goede achtervang, dus ik
besloot voor het moederschap te gaan.
Ik kan dat, concludeerde ik. Er zijn zoveel
vrouwen die er alleen voor staan. Via een
vriendin kwam ik in contact met een
man die mij wilde helpen. Zo raakte ik
zwanger.
De opvoeding van Levy ligt bij mij, een
paar keer per jaar hebben we contact met
zijn biologische vader, die in Spanje
woont. Eens per jaar ga ik naar hem toe,
samen met de andere twee vrouwen die
hij geholpen heeft, en onze kinderen.
Dan zijn we net een groot gezin.
Ik vind het goed zo, niemand bemoeit
zich met de opvoeding zoals ik die wil.
Dat komt goed uit, ik ben soms best
eigenwijs, ik zou zomaar met iemand in
de clinch kunnen raken als het bijvoor
beeld gaat om vrijheid of streng zijn. En
gezien mijn pedagogische achtergrond
weet ik hoe opvoeden in elkaar steekt.
Natuurlijk is een kind in je eentje
grootbrengen pittig. Je moet alles maar
draaiende zien te houden. Mijn moeder is
vijfjaar geleden overleden en mijn zus is
verhuisd, ik heb weinig familie in de
buurt. Ik denk weieens: waar ben ik aan
begonnen? Altijd alles alleen regelen, in
je eentje de verantwoordelijkheid dragen
voor een andere persoon.
Met een paard waar ik vijf keer per
week naartoe ga en een baan van drie
dagen is het passen en meten, maar uit
eindelijk vind ik het heerlijk om alles
op mijn manier te doen. Levy en ik heb
ben veel lol samen en we hebben een
supersterke liefdevolle band. Ik zou het
niet anders willen."
Kirsten Faynleybe (44), begeleider
in de gehandicaptenzorg. Woont
met zoon Levy (8) in Nieuwerkerk
aan den IJssel.
321 zaterdag 3 maart 2018
WG
