dat ze zo fijn aan het opruimen was. Daar
haakte ze niet op in, ze had haar eigen
agendapunt klaar.
'Ouders van een kind met een handi
cap worden kwetsbaarder en ster
ker', schrijft Jet Isarin, filosoof,
onderzoeker van gehandicaptenzorg en
ervaringsdeskundige in het boek De eigen
ander. Daarin laat ze ouders van speciale
kinderen vertellen hoe ze hebben leren
omgaan met hun zoon of dochter, met de
omgeving en met deskundigen. Dat van
die kwetsbaarheid en kracht herken ik.
Binnen in mij is een plek die sinds de ge
boorte van Pippa gemakkelijker geraakt
kan worden. Door woorden als 'ik zou het
niet aankunnen'. Of door het gemak
waarmee soms wordt gesproken over de
beëindiging van een zwangerschap van
een kind met een afwijking. Of door het
woord afwijking zelf.
Ik kan gemakkelijker negatief, maar
ook positief worden geraakt. Ik herinner
me zo'n moment van een paar jaar gele
den. Die ochtend had ik aan de ontbijt
tafel in de krant een bericht gelezen over
evolutiebioloog Richard Dawkins die
over down-zwangerschappen had ge
zegd: 'Aborteren en opnieuw proberen'.
Bij de tekst stond zijn foto. Ik bestu
deerde zijn borstelige wenkbrauwen en
survival of theJrttest-blik achter montuur-
loze brillenglazen. Ik pakte de pen die op
tafel lag en tekende twee slagtanden in
zijn mond.
„Waarom doe je dat?", vroeg onze
dochter Jo, toen 9 jaar.
„Eh.zei ik weifelend. Ik vond het
261 zaterdag 3 maart 2018
WG
