WEER EVEN THUIS
II
19
Haar ouderlijk huis in Heinkenszand staat Wendy van Poppel (42) in het geheugen gegrift. In de
Zangvogelstraat had ze het prima naar haar zin, maar een verhuizing was onvermijdelijk.
Vele verhuizingen later is
Wendy van Poppel toch
weer terug in Zeeland.
„Ik zie het zo nog voor
me, een twee-onder-een-
kapwoning met een schommel, wip-
wap en zandbak in de tuin. We wa
ren met vier kinderen thuis, mijn
twee jongere broertjes, mijn oudere
zus en ik. Er was genoeg ruimte voor
iedereen, al sliepen we ook weieens
samen op een kamer. Mijn zus en ik
sliepen bijvoorbeeld een tijdlang in
een stapelbed dat door mijn opa was
gemaakt. We speelden vaak winkel
tje onder de trap. En als we jarig wa
ren, stonden daar versierde stoelen
met cadeautjes."
Wendy bewaart veel goede herin
neringen aan het huis in Heinkens
zand. Maar ook aan de buurt en de
school waar ze naartoe ging. „Mijn
beste vriendinnetje was enig kind en
ik speelde vaak met haar. Er waren al
lemaal van die hofjes en kleine
straatjes waar we dan kriskras met
onze fiets doorheen reden. Ook weet
ik nog dat er aan het einde van het
laantje naast ons huis een bouvier in
een hok zat. Dat vonden we maar
eng."
De hoofdmeester van basisschool
De Wegwijzer woonde naast het ge
zin. Omdat ze elkaar goed kenden,
noemde Wendy hem 'ome Hans'.
Maar ja, hij was wel de meester... „Hij
stond dus ook weieens aan de deur
omdat ik rottigheid had uitgehaald.
Ik was niet zo'n gemakkelijk kind
voor mijn ouders. Ik zocht vaak de
grens op." Toch was de sfeer thuis
goed, vindt Wendy. „We waren een
standaardgezin, het was altijd gezel
lig. En als er al iets aan de hand was
bij mijn ouders, dan merkten wij
daar niets van."
Wendy had het reuze naar haar zin
op de basisschool in Heinkenszand.
„Vanaf de peuters tot aan de laatste
klas zat ik samen met Korné Steketee,
hij was mijn beste vriend. Volgens
mij waren we ook altijd stiekem ver
liefd op elkaar." Wendy zou in de
buurt naar de middelbare school
gaan. Helaas gooide een verhuizing
roet in het eten. „Voor mijn vaders
werk moesten we naar Soest verhui
zen. Dat wilde ik helemaal niet en
ook mijn moeder vond het vreselijk
om weg te gaan uit Zeeland. Ik weet
nog dat we een weekendje weg gin
gen en ik er in de auto om moest hui
len."
Terug naar Zeeland
Maar er zat niets anders op dan zich
neer te leggen bij de verhuizing. Er
gens tussen de acht en tien jaar lang
woonde Wendy daar bij haar ouders,
tot ze in Utrecht op zichzelf ging wo
nen, in een studentenhuis met vier
meiden. „In Utrecht volgde ik de le
rarenopleiding Engels. Na anderhalf
Vanaf de peuters tot aan de laatste klas zat ik
samen met Korné Steketee. Volgens mij waren
we ook altijd stiekem verliefd op elkaar
jaar ben ik geswitcht naar het Hout
en Meubileringscollege in Rotter
dam. Ik bleef wel in Utrecht wonen.
Mijn ouders waren inmiddels weer
teruggegaan naar Zeeland, naar Zie-
rikzee. Vooral mijn moeder wilde
graag terug. In de weekends ging ik
graag een weekendje naar 'huis'. Dat
was altijd heel relaxed."
Wendy woonde een tijd samen in
Utrecht. Toen de relatie stukliep,
koos ze ervoor om naar Zeeland terug
te keren, in de buurt van haar ouders
in Zierikzee. „Ook hier in Zierikzee
ben ik nog een paar keer verhuisd,
voordat ik mijn huidige partner Jan
ontmoette en we gingen samenwo
nen. Ik werkte een tijdje in een linge
riezaak, maar inmiddels ben ik full
time voedingsconsulente en werk ik
vanuit huis. Daardoor heb ik meer
tijd voor de kinderen. Mijn werk
geeft me veel voldoening. Ik vind het
leuk om mensen te helpen het beste
uit hun leven te halen met een ge
zonde levensstijl. Daar krijg ik ener
gie van."
In totaal verhuisde Wendy zo'n 15
keer. Niet dat ze daar veel moeite mee
heeft. „Ik ben niet super honkvast.
Een leuk huis te hebben vind ik wel
belangrijk, maar het maakt niet uit
waar het staat. Ik voel me snel ergens
thuis. In feite ga ik altijd voor het
leukste plekje. Komt er een huis
voorbij dat nog leuker is, dan ga ik er
voor."
zaterdag 3 maart 2018
Ik ben niet zo honkvast'
Mariska den Hartog
Wendy van Poppel: „Er was genoeg ruimte voor iedereen, al sliepen we weieens
samen op een kamer." foto mechteld jansen
Wendy (links) als ongeveer vijfjarige met haar zus Saskia. fotoprivécollectie
- Wendy van Poppel
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even Thuis'. U kunt
contact opnemen met Ab van der
Sluis: 08801-30203,
chefnieuws@pzc.nl.
