12
MIES BOUWMAN EN LEEN TIMP WEGGELOPEN NAAR LONDEN
Zij was een keurig katholiek meisje,
hij anarchist en getrouwd. Hot kon
niet, het mocht niet, ze wilden het niet;
maar de liefde tussen Mies en regisseur
Leen Timp liet zich begin jaren 50 niet
stoppen. Niet door paters, niet door haar
ouders en zelfs niet door henzelf.
Eloped to London fro
Wie Mies zegt, zegt Leen. De lief
devolle band tussen de twee was
na 58 jaar huwelijk bijna tastbaar,
zelfs voor buitenstaanders. Op de
presentatie van haar biografie,
eind september 2011 in theater
Carré, was Mies het stralende
middelpunt in haar Frans Mole
naar broekpak en zat Leen, die
toen al slechter ter been was, op
een stoel ergens rustig met wat
vrienden en familie in een hoek.
Maar je voelde als buitenstaan
der de tientallen onzichtbare
draadjes tussen de twee. Steeds
die korte vanzelfsprekende blik
ken over en weer: gaat het goed?
Geniet jij er ook van? Wat bijzon
der hè, dat iedereen voor ons is ge
komen ondanks het schitterende
weer. Maar je voelde net zo goed
aan alles: die twee hebben dat
feestje en al die mensen niet nodig
om gelukkig te zijn. Ze hebben het
Mama is heel
gelukkig, omdat ze
een man is getrouwd
met wie ze goed in
evenwicht is
samen thuis ook fantastisch: hij
een beetje tekenend en bezig met
computer en iPhone, Mies schar
relend in de tuin, lezend of de hort
op om boodschappen te doen. Of
samen met hun vier kinderen
Joost, Marieke, Janneke en Mies en
hun dertien kleinkinderen. Samen
zijn ze hét schoolvoorbeeld voor al
hun vrienden als het gaat om lief
devol oud worden met elkaar.
Hun oudste zoon Joost typeerde
hun relatie in 2009 als volgt: „Ze
hebben nog steeds veel pret met
elkaar. Mama is heel gelukkig, om
dat ze een man is getrouwd met
wie ze goed in evenwicht is. Die
twee zijn heel belangrijk voor el
kaar. Het is haast ouderwets wat
zij hebben, je komt het vrijwel
nooit meer tegen."
Overwinnen
Ze hebben er dan ook heel wat -
zeg maar gerust alles - voor moe
ten overwinnen, om samen te zijn.
Want een relatie tussen de ge
trouwde Leen, die ook nog eens
uit een diep donkerrood nest
komt, en de tien jaar jongere, ka
tholieke Mies, dat kón simpelweg
niet in het verzuilde Nederland
van 1951. Het kostte haar haar baan
bij de KRO en later ook bij de
Volkskrant én leverde haar ook een
jarenlange verwijdering met haar
ouders op.
De twee leerden elkaar - uiter
aard - kennen in de tv-studio's. Zij
I' '''i.ló'
omroepster, hij cameraduwer en
later cameraman. „Toen ik haar
voor het eerst zag, wist ik meteen:
met haar wil ik trouwen. Ze kwam
in de studio de trap af. Van om
hoog naar beneden, alsof ze uit de
hemel neerdaalde. Ik dacht ook:
verdorie, dat krijg ik nooit voor el
kaar", zei Leen ooit in een spaar
zaam interview in Margriet.
Zij over hem, in haar al eerder
genoemde biografie:. „Voor mij
was hij vergeleken bij al die andere
mannen bijzonder, omdat hij zo
ontzettend rustig was. Geen grap
pen en grollen, heel ernstig."
Maar dat betekent niet dat het
pats-boem raak was. Langzaam
leerden ze elkaar beter kennen. Er
ontstond vriendschap. Mies paste
nota bene op zijn dochter Jacque-
line als Leen en zijn vrouw uitgin
gen. „Maar toch... In de studio
zochten we elkaar altijd op en ook
daarbuiten zagen we elkaar steeds
vaker. Verliefd? Zo kun je het wel
noemen", zegt Mies in haar bio
grafie, waarin ze voor haar doen
bijzonder openhartig was over het
onderwerp dat ze in interviews
liever meed. „Het kon natuurlijk
helemaal niet! Ik katholiek en hij
getrouwd; waar hebben we het
dan over? Een goed advies kon ik
aan niemand vragen. Thuis hoefde
ik al helemaal niet met zo'n pro
bleem aan te komen. Dus schoof ik
een beslissing maar op de lange
baan. Een afschuwelijke, emotio
nele, fantastische tijd."
Pater
De geruchten alleen al - 'er was
niets tussen ons, nog niet' - waren
al genoeg voor pater Kors van de
KRO om haar de laan uit te sturen.
En Mies ging. Met opgeheven
hoofd. Leen en zij wilden geen ge
doe en spraken af elkaar een tijdje
te mijden. De verliefdheid zou wel
overwaaien. Maar toen ze elkaar
bij toeval ergens tegen het lijf lie
pen en Leen inmiddels gescheiden
bleek, was er geen houden meer
aan. Via een babbelzieke pater die
zijn biechtgeheim schond, kwa
men haar ouders er achter dat hun
dochter samenwoonde. Haar vader
weigerde toestemming te geven
voor een huwelijk en verzocht hen
in het buitenland te trouwen.
En dat deden ze, op 22 septem
ber 1955, in Londen. In aanwezig
heid van slechts een paar vrien
den. Het leidde tot een jarenlange
breuk met haar ouders en de rest
van de familie. In 2011 zei ze in
deze krant: „Hoe gaat dat liedje
van Willy Alberti ook alweer? Nie
mand laat zijn eigen kind alleen...
Nou, wel dus. Terwijl je denkt: je
gunt je kind toch het geluk. Maar
mijn vader had het er echt erg
moeilijk mee. Mijn moeder ook,
maar anders. Die was meer bang
voor wat de mensen ervan zouden
zeggen." Dan weer opgewekt:
„Het is allemaal goed gekomen,
maar wel altijd met enige reserve."
Zelf deed ze het als moeder van
haar zoon Joost en dochters Ma
rieke, Janneke en Mies natuurlijk
anders, zei ze in hetzelfde inter
view: „Ik heb altijd tegen de kin-
-• tyjic» cu U'
zaterdag 3 maart 2018
GO
Liefde die zich niet
liet tegenhouden
Angela de Jong
- Zoon Joost Timp in 2009
r Itn''
SOJ V
De kinderen van
Mies Bouwman en
Leen Timp gaven hun
ouders in 2005 een
bankje in Covent Gar
den cadeau, met in
scriptie.
M Mies en Leen moch
ten van haar vader
niet in Nederland trou
wen, en gingen dus
naar Londen, fotos
JUSTIN GRIFFITHS-WILLIAMS
