Ik /ie de krantenkoppen voor nie: Nederlandse
vrouw vermist. En dan de gruwelijke details
de romp en zet het onderlijf onderstebo
ven in een pot om het bloed eruit te laten
druipen. De pootjes rennen nog even
door. Als hij ziet dat ik door de camera
lens kijk, onthoofdt hij er, hop, nog maar
eentje. Ik slik.
De zanderige weg wordt steeds smaller
en als er een tegenligger aan komt, houd
ik mijn adem in, alsof-ie dan makkelijker
kan passeren.
Komt dat even goed uit; ik dacht in het
laagseizoen makkelijk iets te vinden,
maar dit is wel heel mooi geregeld. De
Italiaan gaat er ook heen.
Sidi Kaouki is een gehucht, met wat
eettentjes aan een eindeloos zandstrand.
Desolaat, maar schilderachtig. En dan het
huis, met een haard op de binnenplaats...
Als ik die late namiddag een ommetje
maak, hangen overal mannen rond, in
djellaba met puntmuts op. Ze praten wat,
zitten of staan om zich heen te kijken. Ik
voel de blikken en stap stevig door.
De avond valt snel. In het duister her
ken ik de weg niet meer. Mijn hart klopt
sneller en ik heb het gevoel dat bij elk
donker pad iemand me opwacht. Er zit
niks anders op: ik vraag de weg. De man
spreekt alleen Arabisch. Dan schiet me
te binnen dat ik op mijn mobiel een foto
van Younes op de markt heb, die laat ik
zien. De man wijst. Als ik wegloop, luis
ter ik of ik voetstappen achter me hoor.
Niets.
Het vuur op de binnenplaats brandt. Ter
wijl de sardientjes garen op de grill, app
ik vriendlief waar ik ben. Hij typt terug:
'Ben jij de enige vrouw?' En: 'Draag je een
hoofddoek?' 'Ja en nee', app ik. En: 'Maak
je vooral geen zorgen.'
Of ik mee ga vissen. Even later klim ik
achter twee vreemde mannen aan over
de rotsen bij een wilde branding. Het is
volle maan, de sterrenhemel is fabelach
tig en ik zie een komeet. Wie had van
ochtend nou gedacht dat ik er 's avonds
zo bij zou zitten?
Als ik Younes vertel dat ik een week
wil wandelen, stelt hij voor om met
andere - voornamelijk mannelijke -
gasten een meerdaagse trekking met
mm»-
Kudde
Herders laten
hun vee grazen
in de duinen.
Netjes
In de winter
zijn er weinig
mensen op
het strand.
Younes blijkt kamers te verhuren.
WG
magazine 51
