DE SPANNING... DE KRUISING... DE ONTLADING...
'Het was genoeg, dat telt'
25
van zichzelf, iets wat hem vroeger was overkomen maar nu niet meer
In het verleden zou hij aan de druk zijn bezweken.
Maar in Pyeongchang blijft Kjeld Nuis fier overeind.
Hij wint de 1000 meter, als favoriet, vanuit de laatste rit.
JAC ORIE-BINGO
Voorspelling: podium van de dag
Streaker doet een dansje
NUIS
Je wacht op het einde van de
stilte. Je weet dat je er alles aan hebt
gedaan. Dat je in topvorm bent. Dat
je materiaal getest en beproefd is -
je wilde dit jaar zelfs niet meer van
bril veranderen. Je hebt net je
schaatsen nog vier keer schoonge
maakt in een paar minuten tijd.
Details, je weet het. Maar details
moeten ook kloppen.
En dan gaat de knal. Elke spier in
je lichaam spant zich aan. Bam,
bam, bam. Alles valt van je af.
Of je nu honderd keer opnieuw
moet starten, of er nu wel of geen
orkaan waait in je hoofd, of die rare
Fin straks wel of niet aan de kant
gaat op de kruising, of het aan de fi
nish nu een straatlengte voor
sprong is of slechts vier honderd
sten - het maakt niet uit.
Deze tooo meter is van jou.
THIJS
ZONNEVELD
uit. Het ijs onder je schaats stond op
breken en je wist het. Die valse
start was een blessing in disguise.
Behalve dat je hier weer staat dan.
De spanning is niet te houden. Je
zenuwen gieren door je keel, door
je borstkas, via je buik en je boven
benen naar je kuiten en je tenen -
en daarna weer terug. Er schieten
bange gedachten door je hersen
pan, maar je drukt ze weg.
Een paar jaar geleden zou je aan
de druk zijn bezweken. Als favoriet
starten in een belangrijke race, en
dan ook nog in de laatste rit - je zou
hebben verloren van jezelf. Je zou
de kilo's in je nek voelen drukken,
steeds zwaarder, net zolang tot er
haarscheurtjes in je ruggengraat
slopen - de haarscheurtjes zouden
scheuren worden, je zou beven,
kraken, je zou in honderdduizend
stukjes uit elkaar vallen. De Spelen
van Vancouver, de Spelen van Sotsji
- je miste ze omdat je wegwaaide in
de orkaan van stilte tussen je oren.
Nu sta je er weer middenin. Dit is
de test. Dit is waarom je naar de
psycholoog bent geweest, waarom
je jezelf met je zwakte hebt gecon
fronteerd, waarvoor je in de spiegel
hebt gekeken. Dit is alles wat je ooit
niet kon, maar nu moet doen.
Clown
Winnen van die Finse clown Pou-
tala, die een paar meter voor je op
het startschot wacht. (Hoe hij net
op de boarding ging zitten bij het
aankondigen van de rijders - het is
zó irritant, maar je laat je er niet
door afleiden. Fack it.) Winnen van
Lorentzen, die de snelste tijd heeft
gereden en nu hoopt dat je faalt
met alles wat hij heeft. Maar vooral:
winnen van jezelf. Je bent niet bang
van de tijd die je moet rijden. Het
kan. Maar je moet het wel doen. Dat
is ook direct het probleem: je kunt
het hier alleen maar vergooien. Al
les minder dan goud is niks.
Je coach, Jac Orie, legt het elke
keer weer uit tegen journalisten.
Die druk, die spanning, die faal
angst - het is zo logisch als
nat water. Topsporters zet
ten alles opzij voor die ene
dag, voor die ene race. Ze
steken er jaren training in,
zijn bereid om alles op te of
feren, eisen belachelijk veel
van zichzelf en de mensen
om ze heen. Vind je het gek
dat het dan soms spannend
is of het lukt?
Je hebt de race die je zo
gaat schaatsen al zo vaak
beleefd, in je hoofd. Je hebt
'm gevisualiseerd, je hebt
ervan gedroomd, je hebt er
zo vaak over gesproken dat het een
mantra is geworden. Hij is er altijd,
die tooo meter van Pyeongchang.
Je staat ermee op, je gaat ermee naar
bed. Het is het behang van je brein.
Er is niets dan stilte om je heen.
Niemand roept. Niemand juicht.
Niemand ademt. Het is alsof de tijd
even stopt, alsof de secondes plot
seling verglijden als gletsjerijs - zo
langzaam dat je het niet doorhebt.
Je voelt het bonzen van je hart in je
slapen, je merkt hoe je keel wordt
dichtgeknepen, hoe je maag zich
samentrekt en zich een weg om
hoog baant door je slokdarm.
De druk. Mijn god, de druk.
Schiet dan, denk je. Schiet dan,
verdomme! Maar de starter wacht
en wacht. Je staat gebogen over het
ijs, je moet straks ontploffen - maar
eerst probeer je uit alle macht niet
te bewegen. Een paar minuten ge
leden stond je hier ook al. Toen was
de start vals. Dat kwam niet slecht
zaterdag 24 februari 2018
GO
Hoe heeft snowboardster
Michelle Dekker het afgelopen
nacht gedaan op de
K
Lees het op pzc.nl
Elke dag een prognose. Vandaag: massastart schaatsen (mannen).
2. Joey
Mantia
1. Seung-hoon
Lee
3. Koen
Verweij
Een opvallende verschijning gisteren bij de 1000
meter: een streaker sprong plots de baan op en deed
vervolgens zijn best om een mooie uitvoering neer te
zetten. De man had blijkbaar het idee dat hij bij het
kunstrijden aanwezig was... Lekker bezig!
Op de vorige vier Olympische Winter
spelen begeleidde Jac Orie steeds één
schaatser naar een gouden medaille.
In Pyeongchang is het veel vaker bingo.
Dag 1:
3000 meter (v): Achtereekte
Dag 2:
5000 meter (m): Kramer
Dag 4:
1500 meter (m): Nuis, Roest
Dag 6:
10 km (m): Kramer
Dag 10:
500 meter (m): Smeekens
Dag 12:
Ploegenachtervolging (m)
Dag 14:
1000 meter (m): Nuis
Dag 15:
Massastart (m): Kramer
GANGNEUNG Zijn race verliep
niet bepaald vlekkeloos, er
kende Kjeld Nuis zelf ook.
„Ik dacht: als ik doe wat ik moet
doen, dan win ik. Maar dat deed
ik vandaag niet. Dit was de
meest stressvolle rit van heel het
jaar, misschien wel van heel mijn
leven. Het was uiteindelijk ge
noeg. Dat is het enige dat telt",
aldus Nuis, die vier honderdste
van een seconde rapper was
dan de Noor Havard Lorentzen.
„Na de finish zoek je naar het
cijfer 1 achter je naam. Daar ver-
scheen-ie. Ik was zo blij. Het kan
niet meer stuk. Ik heb nu twee
van die dingen om mijn nek (Nuis
won ook goud op de 1500 meter,
red.), daar gaat het om."
$0 @thijszonneveld
Gangneung
