Hel echtpaar dal de ealiadosdislilleerderij runl,
schenkt door lol je 'hohoho' zegl
Cóte I Icurie
dramatisch uit, de ironie is voelbaar. En
de Catène de containers van kunstenaar
Vincent Ganivet, ook aan de haven: twee
sierlijke bogen die uit kleurige containers
bestaan. Een ode aan de belangrijke rol
van de stad als containerhaven.
Haven, ideale stad, strandbestemming
van Parijzenaars (die in twee uur hier
naartoe sporen en de tram naar het
kiezelstrand nemen), maar ook het
woon- en werkterrein van schrijvers en
schilders. De Promenade littéraire (lite
raire wandeling) leidt onder meer langs
het parkje waar Jean-Paul Sartre zijn
theorie van het existentialisme bedacht
ling door
het kaarsrechte
stratenplan (dat Perret inspireerde op
Amerikaanse steden), bereid haar
gelijkvloerse appartement te laten zien.
„Kijk, het licht reikt dwars door de
kamers van achter naar voor, daarover is
nagedacht. En deze pilaar staat er voor
de sier. Mooi, maar je merkt dat het mon
sieur Perret in de jaren 40-50 vooral om
snelheid en leefbaarheid ging, niet zo erg
om duurzaamheid."
Ze laat vochtvlekken zien, gebarsten
beton. Ondanks dat, woont ze fijn, zegt
ze.
De witte 'kernreactor', die ook wel iets
heeft van een yoghurtbakje van Danone,
blijkt theater en cultureel centrum Le
Volcan te zijn, een ontwerp van de Brazi
liaan Oscar Niemeyer. En zo springen in
Le Havre nog wel wat objecten en locaties
in het oog. Kunstwerken, zoals bij de
Docks Vauban in de haven: een zoge
naamd gekapseisd zeilschip. Het ziet er
zou hebben. Claude Monet schilderde in
1872 in de haven zijn Impression, soleil
levant dat het impressionisme inluidde.
Het schilderij hangt nu in Musée Mar
mottan Monet in Parijs.
Le Havre, complexe stad, het duizelt
de reiziger. Tijd om de Seine over te
steken.
HONFLEUR-TROUVILLE
Wat een contrast, aan de overkant van
de riviermonding: Honfleur! Een ico
nisch haventje - Le Vieux Bassin - met
ernaast smalle gevels die uit leien
bestaan, in vervlogen eeuwen opgetrok
ken, gespaard door de Amerikaanse
bommenwerpers. In drommen trekken
de toeristen erlangs; een kwart van hen
houdt het hoofd gebogen naar een smart-
phonescherm, anderen maken selfies.
Heel anders is het in het geboortehuis
van pianist en componist Erik Satie
(1866-1925), waar maar een enkeling langs
de panelen schuifelt en de multimediale
voorstelling 'beleeft'. Satie was de weg
bereider van de elektronische muziek,
zijn tijd vooruit, een briljante maar ver
eenzaamde zonderling die nooit iets
deed zoals anderen het deden.
Toen tal van impressionisten in dit
haventje hun meesterwerken schilder
den, was het in Honfleur een stuk rusti
ger. Claude Monet maakte ook een
impressie van de curieuze Sainte-Cathe-
rinekerk, waarvan de klokkentoren van
het hoofdgebouw is gescheiden, een van
de weinige houten kerken in Frankrijk. Er
trouwen nu twee vrouwen; Aziatische
toeristen kijken verbaasd toe.
Op het terras van Cöté Resto schuift
chef-kok Clémente aan. En vertelt over
de Normandische keuken, met bijvoor
beeld Poulet Vallée d'Auge, kip met crème,
cider en camembert. „Typisch de lokale
smaak. Veel crème, daar houden we van,
niet te subtiel, het goede boerse leven.
Dit is niet echt een land van wijn, wel
van kaas, oesters en appeldranken: cider,
calvados, pommeau."
De Cöte Fleurie, de Bloemenkust,
loopt van Honfleur tot Ouistreham aan
de monding van de Orne: de kust van het
departement Calvados met zandstranden
en kliffen. In het achterland wemelt het
van de cider- en calvadosproducenten
die altijd rondleidingen en proeverijen
aanbieden. Op Manoir d'Apreval, vlakbij
het kustdorp Pennedepie, liggen bergen
appels klaar om collectief te veranderen
in cider, en na twee keer distilleren en
één tot vijfjaar rijpen in calvados (40-45
procent alcohol). Je moet vaak nippen
magazine 49
Gekleurd
Twee bogen van
containers zijn
een eerbetoon
aan Le Havre als
overslaghaven.
Havenzicht
Het schilderachtige
Honfleur.
WG
