1 2 3 4 5 8 Successen te over tijdens deze Olympische Winterspelen voor Nederland, maar ook buiten de schaats- en shorttrackbaan was het genieten geblazen de eerste tien dagen. Tien hoogtepunten. OLYMPISCHE SPELEN PYEONGCHANG 2018 Running up that Hill Alsof hij een videoclip opnam voor Running up that Hill van Kate Bush, zo stoof Johannes Hosflot Klaebo (foto) afgelopen dinsdag de heuvel op tijdens de finale van de klassieke sprint bij het langlaufen. De Noor deed dat met een techniek die alleen hij beheerst, een variant op de technisch zeer ingewikkelde Herringbone, en tikte bijna 15 km/h aan. Voor zijn tegenstan ders restte het gevecht om zil ver. Gisteren, bij de 4x10 kilo meter estafette, hielp hij Noor wegen als slotloper hoogstper soonlijk aan het goud. Pas 21 is hij, en het heeft er alle schijn van dat de Noren eindelijk een waardige opvolger voor legende Björn Daehli hebben. Van coma naar medaille, in één jaar In maart 2017 knalt de Canadees Mark McMorris (foto) tijdens het snowboar- den tegen een boom. Het resul taat: een gebroken kaak, een verbrijzelde linkerarm, een gescheurde milt, gebroken ribben, een gebroken bekken en een inge klapte linkerlong. McMorris ligt een week in coma. Dat hij op 11 fe bruari 2018 kan lopen, is al heel wat. Dat hij op een snowboard staat, is een wonder. En dat hij op de slopestyle in Pyeongchang een bronzen medaille wint... Tsja, wat is dat? Een sensatie? Of een bood schap van geef nooit op en geloof in je droom, voor iedereen die het zag? „Veel mensen zouden bereid zijn te sterven om ooit een olym pische medaille te winnen", zei de Canadees in een reactie. „Ik deed het bijna." De dag dat een nobody Loch klopte Nooit won David Gleirscher een plak. Nergens. Op World Cups niet, op WK's niet, en zeker niet op de Spelen. De Oostenrijkse ro- delselectie voor Pyeongchang haalde hij slechts op het nippertje. Hij kón simpelweg geen goud winnen. Dat lag bovendien al te wachten op Felix Loch (foto bo ven), de Duitse topfavoriet die de vorige twee Spelen won. Maar toen maakte Loch een fout, in de laatste run, en wie schreeuwde het uit van ongeloof? Gleirscher (foto rechts), de no body, de anti held, die zichzelf en heel de rodelwe reld verbaasd had met vier uitstekende runs. Het wordt Hirscher is nu echt de heerser soms ge zegd: Marcel Hirscher (foto), zoon van een Ne derlandse moeder en een Oostenrijkse vader, is de be ste alpineskiër ooit. Ook al is hij nog maar 28, en ook al zoefde er ooit een man van de berg af die naar de naam Ingemar Stenmark luistert. Sinds 2011 is Hirscher houder van de algemene wereldbe ker, een ongekende prestatie in een sport waar de concur rentie van alle kanten komt. Alleen in Oostenrijk zijn er al duizenden mannen die een moord zouden doen voor een tiende van zijn erelijst. Maar op de Spelen won Hirscher nooit, en daar werd hij de af gelopen vier jaar letterlijk elke dag mee geconfron teerd. Vraag Sven Kramer eens hoe moeilijk het is, om dan toch te winnen. Hir scher deed het, op de combina tie én op de reu zenslalom. Heerser. Goal voor de eeuwigheid Wat er uiteinde lijk voortvloeit uit al die ontroerende momenten van Noord en Zuid-Ko- reaanse spor tieve toenadering? Niemand die het weet. Mis schien doet Kim Jong-un vol gende week wel weer iets stoms, en wordt het allemaal weer net zo akelig als voorheen. En toch is er iets veranderd: ge wone Noord- en Zuid-Korea- nen (want dat zijn de vrouwen van het gezamenlijke ijs- hockeyteam) laten zien dat het kan. Samen naar een doel toe werken, met respect voor el- kaars verschillen. Samen de ver jaardag ven twee Noord-Kore- aanse teamleden vieren, een woordenboekje maken om el- kaars ijshockeytermen te be grijpen. En, uiteindelijk, einde lijk, in de derde wedstrijd, tegen gezamenlijke vijand Japan nota bene, is daar die goal. Die goal voor de eeuwigheid. In de blauwe kluwen speelsters die zich daarna rond doelpunten- maakster Randi Heesoo Griffin verzamelt, is er geen Noord en Zuid meer, maar alleen nog vreugde. maandag 19 februari 2018 GO Samenstelling: Sander van Mersbergen

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 40