'Werken is noodzaak, maar
zo voelt het voor mij niet'
'Ik heb snel alles afgelost, ik
hoef niet meer te werken'
12
'Mijn buffer was
mijn grote geluk'
Het blijft behel
pen met de
financiële
zelfredzaamheid
van Nederlan
ders-Twee op de
vijf mensen zet
extra geld opzij voor
zaken als extra af
lossingen op de
hypotheek.
Dat blijkt uit een groot onderzoek
van het Nibud in opdracht van de
Rabobank. Barbara Baarsma, direc
teur Kennisontwikkeling bij de Ra
bobank, vindt de cijfers verontrus
tend. „De trend is dat de overheid
zich terugtrekt en mensen meer ver
antwoordelijk worden voor zaken als
scholing en aanvullend pensioen.
Dat besef dringt te langzaam door, de
helft van de mensen zegt zich zorgen
te maken over de toekomst. Maar dat
leidt niet altijd tot actie."
Een goed pensioen is de verant
woordelijkheid van het pensioen
fonds, de verzekeraar of de overheid
vindt bijna 40 procent van de Neder
landers. „Terwijl het pensioen niet
waardevast is. Mensen moeten dus
zelf nadenken wat ze willen op hun
oude dag", aldus Baarsma.
'Ronduit schokkend' vindt ze de
conclusie dat 80 procent geen geld
opzij legt voor scholing en dat niet
van plan is. „Je kennis is je belang
rijkste kapitaal op de arbeidsmarkt.
Mensen moeten in zichzelf investe
ren. Dan is je kans op betaald werk
het grootst. Zeker nu de flexibilise
ring doorgaat."
Baarsma wil dat de bank de klan
ten bewust maakt van die grotere ei
gen verantwoordelijkheid. „Wij gaan
het gesprek aan. Wat zijn uw wen
sen, middelen? Hoe dicht je het gat?
Dat kan door meer te werken, langer
doorwerken, scholing en soms spa
ren of beleggen. De helft van de
vrouwen tussen de 20 en 65 is niet
economisch zelfstandig. Die krijgen
een enorme inkomensval als ze gaan
scheiden. Ben je daarvan bewust en
bouw een financiële buffer op voor
het geval dat zoiets gebeurt."
maandag 19 februari 2018
GO
'Besef dat we zelf voor oude dag
moeten zorgen, dringt niet door'
Judith van Otterdijk (38) ontdekte
hoe belangrijk het is om je financiën
goed op orde te hebben. Dankzij
een spaarpotje wist ze een ziekte
periode te overbruggen.
„Ik ben zzp'er en in de vijf jaar dat ik
werk, zat ik geen dag zonder op
drachten. Ik werk in de financiële
sector en voor farmabedrijven."
De verdiensten zijn goed. „Ik ben een
levensgenieter, maar spaar ook." In
2016 kocht Van Otterdijk een huis,
deels van haar spaargeld.
Vorig jaar stortte haar wereld even in.
„Er werd borstkanker bij mij gecon
stateerd. Toen dacht ik wel: oh jee,
wat nu? Ik kon niet werken, de lasten
liepen door en ik had kosten voor de
pruik en medicijnen."
Gelukkig had ze een spaarpotje. „Dat
was mijn geluk. Ik houd altijd geld
achter. Eigenlijk bedoeld voor een
auto of wasmachine, maar nu hoefde
ik mijn huis niet te verkopen." Inmid
dels is de ziekte overwonnen. Haar
les: „Sommigen stoppen hun spaar
geld in lijfrentepolissen of een huis,
als hun pensioen. Maar het is goed
om geld achter de hand te hebben."
Peet Vogels
Rotterdam
40 procent
van de Neder
landers vindt
pensioenen de
verantwoorde
lijkheid van het
pensioenfonds,
de verzekeraar
of overheid.
Lex van Tricht (73) rijdt weke
lijks zo'n 2.000 kilometer voor
zijn werk. Van zijn karige AOW
kan hij namelijk niet leven.
„Ik heb 16 jaar in Afrika ge
werkt, in Rwanda, Burundi,
Ivoorkust en Nigeria. In dat laat
ste land was ik technisch direc
teur bij een gereedschapsma
ker. Had ik 122 mensen onder
me. Daar woonde ik met mijn
eerste vrouw."
Van zijn werkzame leven bracht
hij 9,5 jaar in Nederland door.
„Ik heb dus heel weinig AOW
opgebouwd. Toen ik in Afrika
en Frankrijk woonde, kon ik wel
vrijwillig AOW-premie betalen,
maar die was heel hoog. Dat
heb ik niet gedaan."
Zijn AOW bedraagt 325 euro
per maand. Van Tricht had nog
wel een huis in België achter de
hand. „Dat was mijn pen
sioenvoorziening. Maar toen
kwam de crisis en moest ik het
met drie ton verlies verkopen."
Van Tricht ging naar een uit
zendbureau voor 60-plussers
om een baan te vinden.
Werken is noodzaak voor hem,
maar zo voelt hij het niet. „Ik
werk graag. De hele dag thuis
zitten is niets voor mij. Zolang
de gezondheid het toestaat,
blijf ik werken."
Gerhard Hornman (56) zag
de bui in 2008 al hangen. „De
kredietcrisis brak uit en op
mijn werk was in 2009 een
reorganisatie. Toen besefte
ik dat ik mijn pensioen niet
zou halen op mijn werk." Als
tijdschriftjournalist zag hij de
markt steeds verder teruglo
pen en nam een drastisch be
sluit. Op zijn 55ste wilde hij
voldoende financiële ruimte
hebben om te stoppen met
werken. „Ik las een boek over
de kredietcrisis en daar las ik
een tip: los je schulden zo snel
mogelijk af. Vooral de hypo
theek."
Dat ging direct vol gas. „Ik
liet de hypotheekrenteaftrek
achteraf uitbetalen. Dat geld
gebruikte ik voor aflossing
van de hypotheek. Maar ook
het vakantiegeld.We gin
gen niet meer op winter
sport met het gezin
met twee kinderen.
Dat scheelde
2400 euro. En
we reden een
Fiat Panda."
Ook in de da
gelijkse uitga
ven werd flink
gesneden.„De
thermostaat staat lager en we
kochten alleen voedingsmid
delen, geen chips of frisdrank
en dergelijke. In totaal konden
we met de helft van het inko
men toe. Daardoor konden we
15.000 tot 20.000 euro per
jaar extra aflossen. En dat
leidde weer tot lagere maand
lasten en meer geld om af te
lossen."
Hornman werd regelmatig uit
gelachen met zijn afloswoede.
Maar inmiddels lacht hij. „Ik
werk sinds vorig jaar niet meer,
ik doe de dingen die ik leuk
vind. Ik kan met veel minder
toe. De overheid be
paalt wanneer je
AOW krijgt, de rest
bepaal je zelf."
