Opnieuw bijna
cardioloog
„Toen we onze verblijfsvergunning in
bezit hadden, kregen we een huis in Bar-
neveld. Het was fijn om als gezin weer
een eigen onderkomen te hebben. We
voelden ons vanaf het eerste moment
welkom. Iedereen was zo aardig voor ons!
Nederlanders zijn gastvrije mensen, dit is
een prachtig land.
In Syrië woonden we in Daraa, vlakbij
de Jordaanse grens. We waren gelukkig,
mijn vrouw en ik en onze kinderen Omar
en Sham. Mijn vrouw volgde een oplei
ding tot gynaecoloog, ik tot cardioloog,
mijn jongensdroom. Ik moest weg uit
Syrië, omdat ik niet in militaire dienst
wilde. Ik ben arts geworden om levens
te redden, niet om mensen te doden.
Ik wilde naar Nederland, omdat de
gezondheidszorg de beste van de wereld
is. Het leek dé plaats om mijn opleiding af
te maken. In Syrië werkte ik al als basis
arts, maar mijn diploma's bleken hier
ongeldig. Om aan de slag te kunnen,
moest ik aanvullende opleidingen en
examens doen. Het ergste vond ik dat ik
steeds moest wachten. Wachten op toe
stemming, wachten op de start van de
opleiding, wachten op het examen,
wachten op de uitslag. Frustrerend, want
ik wilde me zo graag nuttig maken, iets
terugdoen voor dit land. Om de tijd door
te komen, heb ik als vrijwilliger getolkt
in een ziekenhuis en stage gelopen bij
een huisarts.
Ik wist dat ik de taal goed moest leren.
Nederlands is moeilijk voor Arabieren,
maar ik heb heel hard gestudeerd en
staatsexamen gedaan, het hoogste niveau.
Het kan en moet nog beter.
Het niveau van de artsen is ongeveer
gelijk aan dat in Syrië. Arts en patiënt
gaan wel anders met elkaar om. In Syrië
staat de arts op een voetstuk, hier is de
patiënt meer diens gelijke. In Syrië staat
de behandeling voorop, pas daarna is er
aandacht voor het welzijn van de patiënt.
In dit land is dat andersom.
In januari zijn we naar Groningen
verhuisd. Ik ben begonnen als coassistent
in het Universitair Medisch Centrum. Ik
zie dat als een grote kans. Na negen
maanden ben ik erkend basisarts en kan
ik me weer specialiseren, als cardioloog.
Mijn vrouw leert door voor gynaecoloog.
Natuurlijk mis ik mijn familie, maar
terug naar Syrië? Nee! Niet voor onszelf
en zeker niet voor onze kinderen. Die
twee zijn al echte Nederlanders. We zijn
dankbaar voor alles wat dit land voor ons
heeft gedaan." 41
magazine 25
Volgens Rami al Faouri (31) heeft
Nederland de beste gezondheids
zorg van de wereld. Reden om na
zijn gedwongen vertrek uit Syrië zijn
opleiding tot medisch specialist hier
af te willen ronden.
