Al vier diploma's
gehaald
„Ik woonde met mijn ouders, mijn twee
broertjes en twee zusjes in een mooie
oude buurt in Damascus. Vrienden,
sporten, niets aan de hand. Ik had een
goeie baan als elektricien en hoewel ik
nog geen meisje had, wilde ik graag trou
wen en een gezin stichten. De oorlog ver
anderde alles. Het werd te gevaarlijk om
te blijven. Ik heb veel geweld gezien en
vrienden verloren. Dat vergeet ik nooit.
Mijn Syrische diploma's gelden hier
niet. Daarom volg ik een opleiding
'werkend leren in de installatietechniek'.
Ik ben er blij mee. Ik heb al het diploma
veiligheid, gezondheid en milieu gehaald.
Dat is nodig om deze opleiding te kun
nen volgen.
Het is voor mij belangrijk dat ik mijn
eigen geld verdien. Ik wil zelfstandig zijn,
niet afhankelijk van anderen. Ik leer veel
van mijn collega's, die aardig zijn en veel
geduld hebben. Het werkt hier wel
anders dan in Syrië. Daar is de baas de
baas, hij krijgt het respect. In dit land zijn
mensen gelijk. Dat is beter, maar ik moet
er wel aan wennen.
In mijn vrije tijd sport ik veel. Fitness,
zwemmen. Ik heb al drie zwemdiploma's
gehaald. Nu wil ik ook die voor reddend
zwemmen halen.
Het blijft vreemd dat ik hier woon, leef
en werk. Europa, Nederland... ik had dat
nooit kunnen denken. Ik woon alleen, in
Heiloo. Mijn broer woont niet ver van mij
vandaan. Dat is fijn, want met Nederlan
ders van mijn leeftijd heb ik weinig con
tact. Ik wil dat graag, maar het is moeilijk,
door de taal. Ik heb staatsexamen Neder
lands gedaan en ik ben goed in gramma
tica, maar ik denk nog in het Arabisch en
moet zoeken naar de juiste woorden. Dat
vinden jongeren lastig, ze hebben geen
geduld om met mij te praten. Ik zal dus
mijn best moeten doen om de taal beter
te leren.
Nederlanders zijn goede mensen, echt.
Ik voel me welkom, maar ik zou graag
meer contact willen. Vrienden maken,
mensen ontmoeten. Ik mis mijn familie
heel erg. De ene helft woont in Syrië, de
andere in Libanon. Ik weet niet of ik
terugkeer als de oorlog voorbij is. Zolang
ik in dit land ben, wil ik me ze goed
mogelijk ontwikkelen."
Mahmoud Kallal (28) uit Heiloo barst
in tranen uit als hij praat over het
leven en de mensen die hij heeft
achtergelaten in Syrië. Maar hij wil
ook dapper zijn en zijn weg vinden in
Nederland.
24| zaterdag 17februari 2018