Al vier diploma's gehaald „Ik woonde met mijn ouders, mijn twee broertjes en twee zusjes in een mooie oude buurt in Damascus. Vrienden, sporten, niets aan de hand. Ik had een goeie baan als elektricien en hoewel ik nog geen meisje had, wilde ik graag trou wen en een gezin stichten. De oorlog ver anderde alles. Het werd te gevaarlijk om te blijven. Ik heb veel geweld gezien en vrienden verloren. Dat vergeet ik nooit. Mijn Syrische diploma's gelden hier niet. Daarom volg ik een opleiding 'werkend leren in de installatietechniek'. Ik ben er blij mee. Ik heb al het diploma veiligheid, gezondheid en milieu gehaald. Dat is nodig om deze opleiding te kun nen volgen. Het is voor mij belangrijk dat ik mijn eigen geld verdien. Ik wil zelfstandig zijn, niet afhankelijk van anderen. Ik leer veel van mijn collega's, die aardig zijn en veel geduld hebben. Het werkt hier wel anders dan in Syrië. Daar is de baas de baas, hij krijgt het respect. In dit land zijn mensen gelijk. Dat is beter, maar ik moet er wel aan wennen. In mijn vrije tijd sport ik veel. Fitness, zwemmen. Ik heb al drie zwemdiploma's gehaald. Nu wil ik ook die voor reddend zwemmen halen. Het blijft vreemd dat ik hier woon, leef en werk. Europa, Nederland... ik had dat nooit kunnen denken. Ik woon alleen, in Heiloo. Mijn broer woont niet ver van mij vandaan. Dat is fijn, want met Nederlan ders van mijn leeftijd heb ik weinig con tact. Ik wil dat graag, maar het is moeilijk, door de taal. Ik heb staatsexamen Neder lands gedaan en ik ben goed in gramma tica, maar ik denk nog in het Arabisch en moet zoeken naar de juiste woorden. Dat vinden jongeren lastig, ze hebben geen geduld om met mij te praten. Ik zal dus mijn best moeten doen om de taal beter te leren. Nederlanders zijn goede mensen, echt. Ik voel me welkom, maar ik zou graag meer contact willen. Vrienden maken, mensen ontmoeten. Ik mis mijn familie heel erg. De ene helft woont in Syrië, de andere in Libanon. Ik weet niet of ik terugkeer als de oorlog voorbij is. Zolang ik in dit land ben, wil ik me ze goed mogelijk ontwikkelen." Mahmoud Kallal (28) uit Heiloo barst in tranen uit als hij praat over het leven en de mensen die hij heeft achtergelaten in Syrië. Maar hij wil ook dapper zijn en zijn weg vinden in Nederland. 24| zaterdag 17februari 2018

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 88