Column
Van de goede voornemens die zoon Yann
had toen hij bij zijn vader introk, is nog niet veel
terechtgekomen.
IK HEB HEM
UITGELEGD
DAT 150 EURO
REDELIJK IS
k ga per maand iets betalen."
„Nou, ja, nee, ja, we moeten maar even
zien", mompel ik.
„Vadert! Ik ga bijdragen, jij hebt kosten
door mij."
Hij is terug. De berging puilt uit, Steve
het konijn staart me in de keuken veron
gelijkt aan. Af en toe schopt hij hooi en
keutels tot bovenop de tafel. De eerste
maand zag ik weinig van zoon Yann: hij
werkte fulltime bij een fitnesscentrum,
deed ook nog van alles in Utrecht waar
ik geen idee van had en overnachtte vaak
bij vrienden of z'n vriendin.
Nu zitten we aan de keukentafel.
„Dit weekend ben jij weg, toch? Dan
ga ik de deur van de berging voor je schu
ren."
Precies 23 jaar had ik geleefd met kin
deren in huis, toen hij anderhalfjaar gele
den de deur uitging. Het gaf opluchting
en verdriet tegelijk. Wennen was het
bepaald ook, maar na een jaar begon het
te bevallen. Ik deed geen kasten meer op
slot om te voorkomen dat scheermessen,
aftershave, rolmaat, inbussleutels, sport-
sokken, T-shirts, handdoeken, doosjes
paracetamol, huissleutels en oplaad-
kabels spoorloos zouden verdwijnen.
Als ik biertjes insloeg hoefde ik ze niet
achter een los paneel in de hal te verstop
pen. Wat een weelde.
„En lakken."
Als ik thuiskwam stond er nooit meer
een pan vol flinters kipfilet en aangekoekt
vet op het aanrecht.
„Ik ga mijn spullen in de berging beter
neerzetten. En een heleboel weggooien."
Daar zit hij: gewelfde torso, soort van
baard, juiste kleding, kapsel naar de
mode.
„Vadert! Wat kijk je."
Weerloos ben ik, als het om hem gaat.
Zijn moeder ging op 1 juli 2011 plotseling
het huis uit; hij bleef bij mij wonen
samen met zijn zus. Hij had examen
vmbo gedaan. In september begon de
mbo-opleiding sport en beweging in
Amersfoort.
Yann was aangeslagen. Woedend.
Labiel.
Elke dag een incident: hij raakte dingen
kwijt, werd beroofd bij een bushalte,
ruziede met docenten, spijbelde, nam
de verkeerde trein dan wel bus, snapte
de opdrachten niet of belde huilend op
vanaf school.
„Pap. Ik hou het niet vol."
Na vier dagen reizen kom ik die zon
dagavond thuis. In een hotelkamer heb
ik hem een mail gestuurd waarin ik uitleg
waarom 150 euro per maand redelijk is.
Niemand thuis, de buitendeur staat
open.
Steve knaagt gestadig aan de spijlen
van zijn kooi.
Op het aanrecht staat een bakpan met
een laag vet en flinters kipfilet.
In de berging is alles zoals het was.
Ping, zegt de smartphone. Zijn mail
checkt-ie niet vaak, maar nu is het ken
nelijk gebeurd: (vloek) Waarom moetik
(vloek) betalen? Het is ook mijn huis. 41
(Wordt vervolgd.)
<0
<5
O
Egbert Jan
Riethof (63)
is journalist
en vader
van Yann
en Fenna.
Reageren?
magazine@
persgroep.nl
Vadert!
Egbert Jan Riethof vervangt
Monica Beek
i
61 zaterdag 17 februari 2018
