Pijnlijke tranen
olympisch kampioene op de 5 kilometer
'Ik kreeg een beetje hoop,
maar het bleek valse hoop'
25
Onze voorspelling: podium van de dag
Bos begint dag 2 als 9de
Titelverdediger
VERDRIET VAN DER WEI JDEN
dorp omdat ze een tikje onhandig
achter een loszittende mat bleef
hangen.
Eigenlijk wist ze niet precies wat
haar nu eigenlijk overkwam. Bij
een grote ploeg rijdt ze niet; ze
moest een crowdfundingsactie op
zetten om een vermogensmeter
voor haar fiets te kopen. Ze traint
sinds een jaar met de junioren van
het gewest Groningen die ze 'de
jongens' noemt. Visser: „Ik heb veel
vooruitgang geboekt door met ze te
trainen. Ik kan mooi achter ze aan.
Ik kan mijn tanden vastbijten in
een tempo dat ik in mijn eentje niet
aan kan."
Haar coach, Remmelt Eldering,
vergelijkt haar opmars met die van
de bitcoin. „Totdat-ie ging dalen
dan." Hij werkt pas sinds mei met
haar, maar hij heeft het voor elkaar
gekregen dat ze meer volgens een
schema traint. „Ze heeft een goed
hoofd. Ze is relaxed, ze luistert
goed. En dat trainen met de jongens
heeft geholpen. Ze wil gewoon niet
lossen."
De jongens zitten allemaal thuis
voor de tv als Visser aan haar 5 ki
lometer begint. Ze zien dat ze rus
tig begint, maar daarna op stoom
komt. Het lijkt vanzelf te gaan. Ze
zwiert als Bambi over het ijs -
dunne beentjes, grote ogen. Als de
klok stopt heeft ze een nieuw per
soonlijk record gereden, alweer.
Slechts twee vrouwen hebben op
een laaglandbaan ooit sneller gere
den dan haar 6.50,23. Eldering: „Ik
Toen ik haarzag
gaan dacht ik:
jongenJongen,
jongen. Hoe is het
mogelijk?
wist dat er veel mogelijk was. Maar
toen ik haar zag gaan dacht ik: jon
gen, jongen, jongen. Hoe is het mo
gelijk?"
Vissers tijd is sneller dan waar
van ze durfde te dromen. Ze kijkt
om zich heen, naar de mensen op
de tribunes, naar de andere schaats
sters. Het is alsof de hele wereld te
recht is gekomen in haar droom.
Maar ze ligt niet in bed. Ze fanta
seert dit niet. Het is echt.
De ene na de andere schaatsster
bijt zich op Vissers tijd stuk terwijl
ze Facetimet met 'de jongens', dui
zenden kilometers verderop. Clau
dia Pechstein - bijna 24 jaar ouder
- haalt het niet, de Canadese Ivanie
Blondin haalt het niet. Als Esmee
Visser ziet dat ook drievoudig
olympisch kampioene Martina Sa
blikova het in de laatste rit niet
haalt, slaat ze een hand voor haar
mond.
Dit is geen droom.
Dit is veel mooier dan dat.
Column
Er zijn mooie tranen en er zijn extreem pijn
lijke tranen. Bij Annoukvan der Weijden,
een van mijn goede vriendinnen, zag ik ze
gisteren uit de laatste categorie. Vierde worden op
slechts negentien honderdsten van een seconde.
Na eerst minimaal een half uur uitzicht te hebben
gehad op het podium. Op het belangrijkste kampi
oenschap uit je ten einde lopende carrière.
Ja, dan kun je moeiteloos een potje of twintig
huilen. En zelfs dan is het nog niet over.
Dus ook niet als ik tegenover haar sta, zo'n twin
tig minuten na dat klotevonnis. Nadat die Russin
van wie niemand het verwachtte nét even sneller
reed. Ik zeg zachtjes en dwingend dat ze het zo
goed heeft gedaan. Dat de vierde plek ook knap is.
Dat ze zichzelf niets kan verwijten. Omdat ze een
persoonlijk record schaatste. Omdat ze nergens in
haar race wat had laten liggen. Dat ze trots mag
zijn dat ze wist te pieken op het belangrijkste mo
ment. Maar ja. Dat slaat natuurlijk nergens op.
Ik weet hoe ze baalt dat het gros van haar vrienden
ver weg woont en zij ondertussen in Heerenveen.
Tussen schaatsers van jaren jonger. Ik weet van
onze appgroep waarin we afspreken voor kerst,
verjaardagen en wijnproe
verijen, maar zij altijd moet
sturen: 'Meiden, echt jam
mer maar ik ben er weer
niet bij'. Ik weet dat ze er
soms doorheen zat als wed
strijden slecht gingen en
hoe ze weer opkrabbelde.
Ik weet wat een rotberoep
dat van schaatser heel soms
Ik zeg
zachtjes en
dwingend
dat ze het zo
goed gedaan
heeft
Én ik weet wat een ver
schil het maakt: straks met
een olympisch diploma
naar huis, wat ze allang
heeft van vier jaar geleden
in Sotsji. Of het circus dat volgt na het winnen van
een medaille. Huldiging, na huldiging, na huldi
ging. Alle felicitaties. Voor altijd in de boeken. Da
genlang breed blijven lachen, of diezelfde avond
naar bed, in dat flatgebouw dat je deelt met die
sporters die wél gewonnen hebben. Alleen in het
donker wachten tot de slaap komt. Na de zoveelste
tranen.
Natuurlijk zijn er situaties erger dan vierde wor
den. Zij kent ook ander verlies. Van haar vader. Die
vier jaar geleden ernstig ziek, maar gelukkig, op de
tribune zat in Sotsji. Blij dat hij het meemaakte.
Dat moment neemt niemand haar meer af.
maar ook voor extreem pijnlijke.
zaterdag 17 februari 2018
GO
Titelverdediger
Canada heeft bij het
curling voor vrouwen
verrassend nog O over
winningen na 3 duels.
Elke dag een prognose. Vandaag: 1000 meter shorttrack (mannen)
2. Daeheon
Hwang (Z-Ko)
1. Sjinkie
Knegt
3. Semen
Elistratov (OAR)
Skeletonster Kimberley Bos staat na de eerste
wedstrijddag negende. De Nederlandse (24)
legde haar eerste twee afdalingen in het Olym-
pic Sliding Centre af in 52,33 en 52,26 seconden
(1.44,59 totaal). Vandaag zijn de twee slotheats.
Annoukvan
der Weijden ziet
op de tribune
hoe Natalia Voro-
nina in de laatste
rit haar medaille
wegkaapt.
M Esmee Visser springt
op het podium na haar
onwaarschijnlijke gouden
5 kilometer, foto pim ras
GANGNEUNG
Annouk van der
Weijden vond het
wel prettig, meteen
in rit 1 van de 5 kilo
meter een eerste
tijd neerzetten. Het
werd de beste race
van haar leven, een
persoonlijk record
van 6.54,17.
Met Martina Sabli-
kova die al het hele
seizoen worstelt met
haar lijf, een Claudia
Pechstein op leeftijd,
de licht zenuwach
tige 22-jarige debu
tante Esmee Visser
en nog een rits con
currentes van min
dere naam te gaan,
dacht Van der Weij
den dat een olympi
sche medaille moge
lijk zou zijn.
Visser bleek totaal
geen hinder te on
dervinden van de
druk en dook na de
dweil vier tellen
onder Van der Weij-
dens tijd, maar
Eisschnelllauf-Omi
Pechstein (bijna 46)
en Ivanie Blondin
kwamen er in de
voorlaatste rit niet
aan te pas. Tweede
stond Van der Weij
den dus, met nog
twee schaatssters te
gaan.
Met Sablikova hield
Van der Weijden re
kening, maar Natalia
Voronina, een 'Olym-
pic Athlete from
Russia' had op laag-
landbanen nooit
hard gereden. „En
dus kreeg ik een
klein beetje hoop.
Het bleek valse
hoop", zei Van der
Weijden bij de NOS.
Op het grote scherm
in de Gangneung
Oval zag ze zichzelf
steeds terug. Zittend
op de tribune, met
links haar moeder en
rechts haar man. Vo
ronina leek tekort te
komen, maar had -
in tegenstelling tot
Van der Weijden -
een sterke tegen
standster aan wie ze
zich kon optrekken.
Na 5 kilometer
schaatsen was het
verschil nog geen
twee tienden.
Waar Visser het mid
denterrein over
sprintte om te fees
ten, gooide Van der
Weijden het hoofd
voorover in haar
handen. „Dit is heel
zuur. Ik kan mezelf
niets verwijten, reed
een goede rit. Mis
schien dat ik daar
morgen iets mee
kan..."
-Remmelt Eldering (coach)
y @lvdgeest
Want ik weet wat zij er allemaal voor deed.
IS.
De Spelen kunnen zorgen voor mooie tranen,
