i
Kroniek
Hugo Borst schrijft over zijn moeder, die aan alzheimer lijdt.
Deze week moet er een hoektand worden getrokken.
es, zeven jaar was ik en
vre-se-lijk zenuwachtig.
Over de bezoeken met
mijn moeder aan tandarts
De Kok heb ik eerder ge
schreven. De Kok was gevestigd aan
het P.C. Hooftplein in Spangen, op
300 meter van Het Kasteel, de thuis
haven van mijn Sparta. In de wacht
kamer hing een kunstwerk van Karei
Appel dat ik niet mooi maar ook niet
lelijk vond. Ik was blij met dat ding,
het leidde me een beetje af van het
moment dat weldra zou volgen. In de
stoel bij tandarts De Kok kon het
weieens pijn gaan doen.
Ik was zo blij met ma. Met haar
erbij voelde ik me veilig. Ik geloofde
in haar filosofie, of misschien moet
ik zeggen: ik legde me erbij neer. Ma
stelde dat je pijn voorkomt als je elke
dag twee keer heel goed je tanden en
kiezen poetste en mocht je toch een
gaatje hebben, tja, dan werd er ge
boord en dat deed misschien een
beetje pijn, maar dat voorkwam wel
grotere ellende. Ma was no-nonsense:
een halfjaarlijks bezoek aan de tand
arts hoorde er gewoon bij.
Dat ik bijna een halve eeuw later niet
aan ma's zijde kon zijn toen de tand
arts in het Verpleeghuis langskwam
vond ik rot. Er moest een hoektand
bij haar worden getrokken, maar
ik moest werken. Daarom zou mijn
vrouw ma bijstaan, samen met onze
vriendin Margi, de fotograaf. Ze zou
den een filmpje maken. Ik wilde zien
hoe ma dit onderging. Maar toen zij
arriveerden, bleek de klus al geklaard.
Het was anderhalf uur eerder ge
beurd, en we waren niet verwittigd.
Toen ik dat hoorde voelde ik me
helemaal schuldig. Met onze aan
wezigheid hadden we deze ingreep
misschien wat draaglijker gemaakt.
Een paar uur later kregen we keurig
een bericht. 'De behandeling bij me
vrouw Borst is goed gegaan, ze was
IK VRAAG ME
AF OF ER OOK
IETS ÓP HET
WORTELTJE KAN
rustig. Het is de tandarts niet gelukt
om ook de wortel van de tand eruit te
krijgen, maar het losse gedeelte is wel
verwijderd. Eerder al is er een zenuw
behandeling gedaan in dit tandje, dus
van dat stukje wortel gaat mevrouw
geen last krijgen. We willen over
twee weken dat worteltje afdekken
met een vulmateriaal. Dat was nu wat
lastig, omdat het een beetje bloedde.
Ik hoop u voldoende te hebben
geïnformeerd. Vriendelijke groet.'
Over twee weken wil ik er beslist
bij zijn. Ik vraag me af of'dat wortel
tje' niet alleen kan worden afgedekt,
maar of er ook iets op kan. Een nep-
tand of zo. Een zwart gat, da's toch
niks voor ma? Mocht een nepper niet
lukken, dan ga ik Margi vragen alleen
nog maar ma's goede kant te fotogra
feren. Geen gehavend gebit. Dat is
wel het minste respect dat we ma
kunnen betuigen. Overigens vond
Margi nog foto's van ma tijdens een
tandartsbezoek vier jaar geleden,
waarvan bovenstaande er een is.
Jeetje, wat zag mijn moeder er in
2014 nog patent uit.
magazine |37
E Reageren?
magazine
@persgroep.nl
Een zwart gat
WG
