bij drive en teamspirit Meteen titel in enige wedstrijd 13 k De kaap van dertig overwinningen wil ik heel graag ronden. Het is vrij uniek land gespeeld en ook in mijn hui dige baan als topsportcoördinator ben je continu bezig om het maxi male eruit te halen door keihard te werken." Vanuit huis Ook bij de familie Oppe thuis ademt alles korfbal. „Mijn vrouw Monique en ik hebben jarenlang samen training gegeven aan onze drie kinderen, die ook alle drie fa natiek op niveau korfballen. Dat je de sport met z'n allen kunt beoefe nen, gemengd met jongens en mei den, vind ik heel mooi. Maar ook bij hen zit die drive er echt in, dat heb ben ze wel vanuit huis meegekre gen." Diezelfde drive herkende Oppe direct na de kennismakingsge sprekken ook bij TOP: „En dan ben ik ook bereid om mijn tijd en ener gie in zo'n proces te steken. Dat felle zit er wel in, het per se willen win nen. Daar hou ik van. Ook de ma nier van spelen, variërend over ver schillende schijven spreekt me aan. En natuurlijk is het leuk dat er voor mij veel bekende gezichten rondlo- Ook de manier van spelen, variërend over verschillende schijven spreekt me aan pen in Arnemuiden." De link met Zeeland ligt er sowieso wel voor Oppe: „Mijn zus woont in Zeeland en ook mijn vader komt hier oor spronkelijk vandaan." Wat betreft zijn sportieve ambi ties met TOP voor volgend seizoen houdt Oppe nog een slag om de arm. „Ik wil eerst eens goed kijken welke groep ik volgend seizoen tot m'n beschikking heb en hoe we vervolgens het beste team opbou wen. Die voorbereiding heeft even tijd nodig, maar ik ben alvast wezen kijken bij TOP. Aan de hand van vi deoanalyses en contact met een aantal spelers gaan we hieraan bou wen." „Het moge duidelijk zijn dat ik het maximale uit de groep wil ha len. Met mooi korfbal waar men van kan genieten. De drive om het maximale eruit te halen is hier aan wezig, maar het is natuurlijk altijd de vraag hoe alles vervolgens gaat verlopen. Het mooie is wel dat we met TOP een ploeg in Zeeland heb ben die op het hoogste niveau van Nederland kan spelen." De Olympische sport van Zeeland mist een schaatsbaan en daardoor gaat Zeeuws schaats- en shorttracktalent verloren. Dat is de conclusie als je het verhaal van Jack Krijger hoort. De veertienja rige vwo-scholier uit Yerseke ver baasde iedereen bij zijn eerste (en tevens laatste) shorttrackwed strijd. „Zeven jaar lang heb ik aan langebaanschaatsen gedaan", ver telt de jongeling. „Om mijn bochttechniek te verbeteren ben ik op twaalfjarige leeftijd een sei zoen gaan shorttracken." Samen met zijn maat en dorps genoot Arjen van Damme reisde Om mijn bochttechniek te verbeteren ben ik gaan shorttracken hij wekelijks vier keer op en neer naar de schaatsbaan in Breda. Bij zijn eerste kennismaking met de sport voelde Krijger zich niet on middellijk de nieuwe Sjinkie Knegt. „Bij schaatsen sta je op een recht ijzer, bij shorttracken voel je een scherpere ronding. Daar moest ik aan wennen. Als short tracker maak je alleen maar korte rondjes, je gaat een stuk harder \en bijna plat door de bocht. De eerste training viel ik regel matig en had ik de grootste moeite om bij de groep te blijven." Jack Krijger, shorttrack Shorttrack staat bekend om de spectaculaire inhaalacties, vlak voor de finish binnendoor of bui tenom inhalen en het met één hand aan het ijs door de bochten vliegen. Krijger ondervond het al lemaal en kreeg al snel meer fee- ling voor de sport. Hij genoot volop van de trainingen. „We be gonnen iedere keer met een rondje op één been of het maken van een slalom. Als de spieren eenmaal los waren, oefenden we de start of deden onderling een wedstrijdje. Ik hield vooral van al les in wedstrijdvorm, zoals een es tafette met afduwen." Dat Krijger over shorttrackta lent beschikt, werd goed zichtbaar tijdens zijn deelname aan het zuidwest-Nederlands kampioen schap. Met slechts een paar trai ningen in de benen begon hij aan die wedstrijd. „Mijn ouders kon den niet mee, ze hadden een ver jaardag en ik ging zomaar eens kij ken of shorttrack iets voor mij was. Eerst reden alle twintig deel nemers in mijn leeftijdscategorie een tijdrit en daar hoorde ik met een tot de snelste rijders. Daarna werd er gestart met vijf man in de baan, waarvan de eerste twee doorgingen naar de finale. Tot mijn eigen verbazing werd ik eindwinnaar. Kwam ik 's avonds met een enorme beker thuis. Je had de ogen van mijn ouders moeten zien." Een voorbode voor meer? He laas niet, het bleef voor Krijger bij die ene shorttracktitel. Tijdgebrek dwong hem te stoppen. „Iedere keer vetrok ik direct uit school richting de schaatsbaan. Dat was ongeveer een uur rijden. In een rijdende auto kon ik niet leren en eenmaal terug van de training ontbrak de tijd en puf om nog in mijn studieboeken te duiken. School en shorttrack vielen niet langer te combineren." Of Zeeland daarmee een toe komstig olympisch shorttrack kampioen verloor, zullen we waarschijnlijk nooit weten. Al is er nog een sprankje hoop. Als er morgen in de buurt van Yerseke een professionele ijsbaan wordt geopend, is Krijger er overmorgen te vinden. „Een schaatsbaan in Zeeland, dat zou zeker een uit komst zijn. In dat geval sluit ik een doorstart van mijn carrière niet uit." donderdag 15 februari 2018 2V naar record in Hulst Mathieu van der Poel Matthieu van der Poel was superieur in de Superprestige in Hoogstraten, fotojandemeuleneir/photonews - Kees-Jan Oppe 999 De Zeeuwse sport kent al jaren een contingent langebaan schaatsen (met de broers Mesu als frontsoldaten) en door de impulsen van de Ski- döme Terneuzen ook de no dige snowboarders (Erik Basti- aansen voorop). Maar wat heb ben 'we' met de andere winter sporters? De PZC zoekt het uit tijdens de Winterspelen. Van daag deel 2. Hans Puik Yerseke - Jack Krijger r Jack Krijger, eigen foto

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 41