bij drive en teamspirit
Meteen titel in
enige wedstrijd
13
k
De kaap van dertig overwinningen wil
ik heel graag ronden. Het is vrij uniek
land gespeeld en ook in mijn hui
dige baan als topsportcoördinator
ben je continu bezig om het maxi
male eruit te halen door keihard te
werken."
Vanuit huis
Ook bij de familie Oppe thuis
ademt alles korfbal. „Mijn vrouw
Monique en ik hebben jarenlang
samen training gegeven aan onze
drie kinderen, die ook alle drie fa
natiek op niveau korfballen. Dat je
de sport met z'n allen kunt beoefe
nen, gemengd met jongens en mei
den, vind ik heel mooi. Maar ook bij
hen zit die drive er echt in, dat heb
ben ze wel vanuit huis meegekre
gen."
Diezelfde drive herkende Oppe
direct na de kennismakingsge
sprekken ook bij TOP: „En dan ben
ik ook bereid om mijn tijd en ener
gie in zo'n proces te steken. Dat felle
zit er wel in, het per se willen win
nen. Daar hou ik van. Ook de ma
nier van spelen, variërend over ver
schillende schijven spreekt me aan.
En natuurlijk is het leuk dat er voor
mij veel bekende gezichten rondlo-
Ook de manier van
spelen, variërend
over verschillende
schijven spreekt me
aan
pen in Arnemuiden." De link met
Zeeland ligt er sowieso wel voor
Oppe: „Mijn zus woont in Zeeland
en ook mijn vader komt hier oor
spronkelijk vandaan."
Wat betreft zijn sportieve ambi
ties met TOP voor volgend seizoen
houdt Oppe nog een slag om de
arm. „Ik wil eerst eens goed kijken
welke groep ik volgend seizoen tot
m'n beschikking heb en hoe we
vervolgens het beste team opbou
wen. Die voorbereiding heeft even
tijd nodig, maar ik ben alvast wezen
kijken bij TOP. Aan de hand van vi
deoanalyses en contact met een
aantal spelers gaan we hieraan bou
wen."
„Het moge duidelijk zijn dat ik
het maximale uit de groep wil ha
len. Met mooi korfbal waar men
van kan genieten. De drive om het
maximale eruit te halen is hier aan
wezig, maar het is natuurlijk altijd
de vraag hoe alles vervolgens gaat
verlopen. Het mooie is wel dat we
met TOP een ploeg in Zeeland heb
ben die op het hoogste niveau van
Nederland kan spelen."
De Olympische sport van
Zeeland mist een schaatsbaan en
daardoor gaat Zeeuws schaats- en
shorttracktalent verloren. Dat is
de conclusie als je het verhaal van
Jack Krijger hoort. De veertienja
rige vwo-scholier uit Yerseke ver
baasde iedereen bij zijn eerste (en
tevens laatste) shorttrackwed
strijd. „Zeven jaar lang heb ik aan
langebaanschaatsen gedaan", ver
telt de jongeling. „Om mijn
bochttechniek te verbeteren ben
ik op twaalfjarige leeftijd een sei
zoen gaan shorttracken."
Samen met zijn maat en dorps
genoot Arjen van Damme reisde
Om mijn
bochttechniek te
verbeteren ben ik
gaan shorttracken
hij wekelijks vier keer op en neer
naar de schaatsbaan in Breda. Bij
zijn eerste kennismaking met de
sport voelde Krijger zich niet on
middellijk de nieuwe Sjinkie
Knegt. „Bij schaatsen sta je op een
recht ijzer, bij shorttracken voel je
een scherpere ronding. Daar
moest ik aan wennen. Als short
tracker maak je alleen maar korte
rondjes, je gaat een stuk harder
\en bijna plat door de bocht. De
eerste training viel ik regel
matig en had ik de grootste
moeite om bij de groep
te blijven."
Jack Krijger,
shorttrack
Shorttrack staat bekend om de
spectaculaire inhaalacties, vlak
voor de finish binnendoor of bui
tenom inhalen en het met één
hand aan het ijs door de bochten
vliegen. Krijger ondervond het al
lemaal en kreeg al snel meer fee-
ling voor de sport. Hij genoot
volop van de trainingen. „We be
gonnen iedere keer met een
rondje op één been of het maken
van een slalom. Als de spieren
eenmaal los waren, oefenden we
de start of deden onderling een
wedstrijdje. Ik hield vooral van al
les in wedstrijdvorm, zoals een es
tafette met afduwen."
Dat Krijger over shorttrackta
lent beschikt, werd goed zichtbaar
tijdens zijn deelname aan het
zuidwest-Nederlands kampioen
schap. Met slechts een paar trai
ningen in de benen begon hij aan
die wedstrijd. „Mijn ouders kon
den niet mee, ze hadden een ver
jaardag en ik ging zomaar eens kij
ken of shorttrack iets voor mij
was. Eerst reden alle twintig deel
nemers in mijn leeftijdscategorie
een tijdrit en daar hoorde ik met
een tot de snelste rijders. Daarna
werd er gestart met vijf man in de
baan, waarvan de eerste twee
doorgingen naar de finale. Tot
mijn eigen verbazing werd ik
eindwinnaar. Kwam ik 's avonds
met een enorme beker thuis. Je
had de ogen van mijn ouders
moeten zien."
Een voorbode voor meer? He
laas niet, het bleef voor Krijger bij
die ene shorttracktitel. Tijdgebrek
dwong hem te stoppen. „Iedere
keer vetrok ik direct uit school
richting de schaatsbaan. Dat was
ongeveer een uur rijden. In een
rijdende auto kon ik niet leren en
eenmaal terug van de training
ontbrak de tijd en puf om nog in
mijn studieboeken te duiken.
School en shorttrack vielen niet
langer te combineren."
Of Zeeland daarmee een toe
komstig olympisch shorttrack
kampioen verloor, zullen we
waarschijnlijk nooit weten. Al is
er nog een sprankje hoop. Als er
morgen in de buurt van Yerseke
een professionele ijsbaan wordt
geopend, is Krijger er overmorgen
te vinden. „Een schaatsbaan in
Zeeland, dat zou zeker een uit
komst zijn. In dat geval sluit ik een
doorstart van mijn carrière niet
uit."
donderdag 15 februari 2018
2V
naar record in Hulst
Mathieu van der Poel
Matthieu van der Poel was superieur in de Superprestige in Hoogstraten, fotojandemeuleneir/photonews
- Kees-Jan Oppe
999
De Zeeuwse sport kent al jaren
een contingent langebaan
schaatsen (met de broers
Mesu als frontsoldaten) en
door de impulsen van de Ski-
döme Terneuzen ook de no
dige snowboarders (Erik Basti-
aansen voorop). Maar wat heb
ben 'we' met de andere winter
sporters? De PZC zoekt het uit
tijdens de Winterspelen. Van
daag deel 2.
Hans Puik
Yerseke
- Jack Krijger
r
Jack Krijger, eigen foto