100 kilometer fietsen op één tankje waterstof
5
Sinds deze
maand kan de
overheid fikse
boetes uitdelen
aan truckchauffeurs
die op parkeer
plaatsen slapen in
hun cabine. Hoe
ervaren zij zelf hun
karige leven aan
de rand van de
snelweg?
Schiphol heeft
last van wind
GO
et is koud en
winderig op ver
zorgingsplaats
Vrijenban, pal
naast de A13 tussen
Den Haag en Rot
terdam. Op de parkeerplaats staan
bijna alleen maar Poolse, Bul
gaarse en Roemeense trucks.
De meeste gordijntjes in de los
gekoppelde vrachtwagens zijn
gesloten, de chauffeurs zijn door
Europese regelgeving verplicht
het hele weekend te rusten.
Dat rusten doen ze in Neder
land, waar tot voor kort niet werd
gecontroleerd op illegaal slapen.
De moderne nomaden hebben
naar eigen zeggen geen keus. Hun
bed thuis zien ze zelden, omdat er
nauwelijks vracht gaat naar hun
geboortegrond. Ze zwerven we
ken, soms maanden door Europa.
De 50-jarige Roemeen Costica,
een geblokte reus met kortgeknipt
haar, staat met collega's tussen een
halflege vracht van stalen balken
in een oplegger. Of hij bang is voor
de boete van 1.500 euro voor slapen
in zijn cabine? „Ik slaap, woon en
kook in mijn cabine. Wat moet ik
dan? Een restaurant kost zo 25 euro
per dag. Een hotel kan ik ook niet
betalen. Die boete gaat volgens de
regels naar de baas, maar die kan
best zeggen dat ik een deel moet
betalen. Maar ik ben niet bang
voor een boete, laat mij maar
lekker in mijn cabine slapen."
Wie je het ook vraagt, geld is
het grootste struikelblok. Een
Roemeense chauffeur mag blij
zijn als hij 1.800 euro per maand
krijgt. Een groot deel daarvan gaat
naar de veelal straatarme familie
in Roemenië. „Als slapen in mijn
cabine verboden is, dan moet de
baas een plek regelen waar ik wel
kan slapen", bast Costica. „Zie je
mij al met die grote combinatie
naar een stad rijden voor een ho
tel? Of moet ik mijn truck hier
achterlaten en over de snelweg
naar een hotel lopen?"
De 48-jarige Fane, ook uit Roe
menië, vertelt mistroostig over het
bestaan aan de rand van de snel
weg. Wij leven hier en dat valt
niet mee. Het is nu koud en pro
beer maar eens aan water te ko
men om je kleren te wassen. Die
vrouw van het tankstation wil het
mij niet geven, ik moet het maar
van haar kopen. In Nederland sla
pen mensen op water, maar voor
ons is het verboden."
Zie je mij al met die
grote combinatie
naar een stad rijden
vooreen hotel?
Aan de overkant, op verzorgings
plaats Ruyven, is de sfeer iets
beter. Eugen (44) en Cristian (48),
allebei uit Roemenië, staan met
vier collega's in een tot keuken
omgebouwde oplegger. Op drie
gasstelletjes pruttelt het eten.
Houten klapstoeltjes en tafeltjes
maken er bijna een gezellig pop-
uprestaurantje van. De Roemenen
zijn gul en vriendelijk. Een witte
pan vol warme gebraden kippen
pootjes gaat rond.
Koelwagen
Eugen is al twee maanden van
huis. „Ik rij in een koelwagen die
altijd aan staat. Wat moet ik met
die luidruchtige wagen naast een
hotel? Moet ik koken op een gas
stelletje naast het hotel? En wat als
iemand midden in de nacht de
koeling uitzet vanwege het lawaai?
Of probeert in te breken? Dan heb
ik een groot probleem."
Volgens Eugen is de oplossing
simpel: „Een hotel naast een grote
beveiligde parkeerplaats. Dan
kunnen wij in de buurt van onze
opleggers blijven en ons eigen
betaalbare potje koken."
Cristian slaapt wel af en toe in
een hotel. „Vorige week hadden
we een kamer voor 54 euro met
twee personen. Op kosten van de
baas. Je kunt douchen en hebt een
heerlijk bed. Het enige probleem
is dat de baas geen vergoeding
geeft voor het eten. Maar veel
chauffeurs vinden het eten in een
hotel toch ook niet lekker."
De Roemeense chauffeurs zijn
eensgezind als het over hun werk
gaat. Ze zijn te lang van huis,
willen het liefst loon en arbeids
voorwaarden op Nederlands
niveau en zijn dol op hun eigen
potje. En het moet gezegd: de
gebraden kippenpootjes uit de
oplegger smaken voortreffelijk.
In theorie kun je op de sportieve
stadsfiets 100 kilometer rijden,
voordat de waterstoftank weer
moet worden gevuld. Gewone
elektrische fietsen komen vaak
niet verder dan 50 kilometer.
Bijkomend voordeel is dat de
waterstoffiets ook goed presteert
bij lagere temperaturen. E-bikes
willen nog wel eens problemen
hebben als de temperatuur tot
rond het vriespunt daalt. Het vol-
tanken van de fiets duurt hooguit
twee minuten en dat is veel sneller
dan de urenlange laadtijd van een
gewone e-bike.
Pragma Industries richt zich met
de fiets allereerst op grootverbrui
kers: op ondernemingen die fiet
sen verhuren of deelfietsen uitle
nen. Tanken kan alleen bij een spe
ciaal tankstation, waar van water
en elektriciteit automatisch water
stof wordt gemaakt.
Een groot nadeel is dat zulke sta
tions nog zeer dun gezaaid zijn.
Een tankstation kost 30.000 euro,
een fiets 7.500 euro. Te duur voor
veel mensen, de fietsen zijn tot nu
toe verkocht aan enkele Franse ge
meenten. Over twee jaar moet de
Alpha bike in de winkel verkrijg
baar zijn voor zo'n 5.000 euro.
SCHIPHOL Door harde
windstoten liepen aanko
mende en vertrekkende
vliegtuigen gisteren op
Schiphol vertraging op. Er
waren door de westenwind
twee banen beschikbaar om
te landen en op te stijgen in
plaats van drie. Binnenko
mende vliegtuigen moesten
rondjes vliegen voordat ze de
landing konden inzetten.
Volgens een woordvoerder
van Schiphol liep ruim de
helft van de binnenkomende
en vertrekkende vliegtuigen
een half uur tot een uur ver
traging op.
maandag 12 februari 2018
'Niet slapen in de cabine?
We hebben geen keus'
- Chauffeur Costica
Chris Klomp
Delft
Een Frans bedrijf presenteert
de eerste elektrische fiets die
op waterstof rijdt. De Alpha 2.0
moet over twee jaar in de win
kel staan.
Erik Kouwenhoven
Biarritz
De Alpha waterstoffiets is nog wel behoorlijk aan de prijs.
De Roemeense
chauffeurs koken
hun potje in hun
truck.
FOTO M ARCO DE SWART
