9
We leiden hier de helft van de jeugd op,
en toch wordt er op neergekeken
van wie de ouders de jaarlijkse ou
derbijdrage nog niet betaald hebben,
niet mogen komen. „Maar als ik zie
hoeveel dat er zijn, vraag ik me af
waarom we nog een feest organise
ren", zegt teamleider Corinne IJpe-
laar (52). „Moeten we die kinderen
hier nou voor laten boeten? Ze moch
ten ook al niet naar Walibi."
In een kantoortje achterin het
schoolgebouw vergadert locatiedi
recteur Korneel van den Bulck (45)
met vijf teamleiders. Samen vormen
ze het managementteam. Het gaat
over roosters, budgetten en de nade
rende open dag, maar het schoolfeest
zorgt voor de meeste discussie. De
ouderbijdrage - jaarlijks honderd
euro - is een halfjaar na de deadline
door tientallen ouders niet overge
maakt, zegt Van den Bulck. „Terwijl
er allerlei regelingen voor zijn." Toch
besluit hij dat de kinderen er niet
voor mogen worden gestraft. Ieder
een mag naar het schoolfeest komen.
De betrokkenheid van ouders is
soms wel erg beperkt, zeggen de lera
ren. „Er zijn ouders die we na de in
schrijving nooit meer hebben ge
zien", vertelt biologiedocent Peter-
Anne Wissema (51). Hij denkt dat
sommige leerlingen meer met hem
praten dan met hun ouders. Dat
vindt hij 'hartstikke triest'. „Maar te
gelijk maakt dat het werk mooi. Ik
heb een paar jaar op een havo en vwo
lesgegeven: daar ben je toch vooral
een doorgeefluik van kennis. Hier
zitten zo veel kinderen met proble
men. Van ons krijgen ze het gevoel
dat ze iets waard zijn. Als ik zie hoe
de kinderen het hier redden terwijl
ze van huis heel weinig meekrijgen,
dan denk ik: ja, hier ben ik voor."
DONDERDAG
als ze naar jongens keek, dacht ze: zo
wil ik ook zijn. „Maar ik begreep niet
wat er aan de hand was."
Deborah is nu 15, en heet inmid
dels al een tijdje Danny. En daar doet
op school eigenlijk niemand moeilijk
over. Gymdocent Floris Holsvoogd
(52) was de eerste volwassene die het
doorhad. „Ik hoorde dat één van die
meiden haar Danny noemde. Toen
dacht ik: volgens mij moeten wij pra
ten."
Dat gesprek ging goed, zegt Danny
- een stuk beter dan met zijn eigen
ouders. „Die begrepen het niet. Ze
waren boos."
Maar het spannendste moment
moest nog komen: Deborah moest
haar klas vertellen dat ze voortaan
Danny zou heten. Holsvoogd, ook
mentor van Danny en zijn klasgeno
ten, vond het óók spannend. „Er zit
ten kinderen in de klas van wie de
moeder mij geen hand geeft, omdat
ik een man ben. Hoe gaan kinderen
met zo'n achtergrond om met een
transgender in de klas?"
Danny besloot een spreekbeurt te
houden, waarin hij zijn coming-out
zou beleven. „Ik vertelde over trans-
genders. En aan het eind zei ik: zo
ben ik ook. Ik was bang voor haat, of
voor grappen. Maar er gebeurde niks.
Een paar jongens vroegen iets, en
toen was het: oké, prima. Heel chili.
We hebben taart gegeten."
VRIJDAG
Ze is 60, en geeft al 38 jaar lang kook
les. Ze heeft de school zien verande
ren. „Ik weet nog dat de eerste don
kere jongen op school kwam. Dat was
wat. Of een leerling die nog nooit
met mes en vork had gegeten. Dat
geldt nu voor de helft."
Ze kijkt naar haar leerlingen, die
vandaag appelflappen maken. Een
Antilliaanse puber met een strak
truitje staat naast een gesluierd klas
genootje. „Vroeger had iedereen de
zelfde normen en waarden. Nu heb
ben ze allemaal verschillende bagage.
En daardoor is het lastiger om afspra
ken te maken met de kinderen, over
petjes bijvoorbeeld, of oordopjes."
Maar schrijf dat nou alsjeblieft niet
te zwaar op, zegt ze. „Want ik geniet
verschrikkelijk van al die kinderen.
Nog steeds net zo veel als vroeger."
Kom bij deze docenten niet aan
met verhalen over de jeugd van te
genwoordig. „Pubers zijn nog steeds
gewoon pubers", zegt ook geschiede
nisdocent Peter (57). Als het over de
Jodenvervolging gaat, zegt hij, begin
nen islamitische jongeren soms over
Palestina. „Maar daar hebben we dan
gewoon een gesprek over. Kwetsende
dingen heb ik nog nooit gehoord. Ik
vind het juist hartstikke boeiend, al
die verschillende achtergronden."
Toch is het niet altijd zo simpel,
zegt docent llyas (36). „Veel ouders
sturen hun kinderen liever naar een
grotendeels blanke school", zegt de
economieleraar, van Turkse afkomst.
„Ik snap het: ik zat zelf op een blanke
school, dat was goed voor mijn inte
gratie. Maar het mes snijdt aan twee
kanten: er zijn ook ouders die beter
moeten integreren in de multicultu
rele samenleving. Ik verwijt het die
ouders niet dat ze door onwetend
heid schrikken van een multicultu
rele school. Maar hier gebeuren zulke
mooie dingen, joh. Dat moeten we
laten zien. Dan komen ouders wel."
ZATERDAG
„Leuke school, pap!" Vader Pim
kijkt hoe zijn zoon door de gymzaal
rent. Samen zijn op de open dag, op
zoek naar een goede school. Het
vmbo-advies van de basisschool was
'best even slikken', geeft Pim toe.
„Havo was beter geweest. Maar als hij
gelukkig is, ben ik het ook."
Het is druk. Dat is goed nieuws.
Want Veurs is financieel gezond,
maar kan best tien procent meer leer
lingen gebruiken. De school staat
niet alleen: vmbo-scholen zien het
aantal leerlingen al jaren op rij dalen.
Havo is de norm, een vmbo-advies is
vooral voor hogeropgeleide ouders
vaak een teleurstelling. Schooldirec
teur Remco Hulsbergen: „Als ik zie
hoe die kinderen zich hier ontwikke
len, dan begrijp ik daar niks van."
Hulsbergen heeft het 'vmbo-dna'.
Wat dat is? „Dat ik me hier als een vis
in het water voel. Dat ik het een eer
vind om deze kinderen bij de hand
te nemen, en te zien hoe de meesten
opgroeien tot respectvolle, fatsoen
lijke jongens en meiden. Vol tegen
alle vooroordelen in. Daar word ik
gelukkig van."
zaterdag 10 februari 2018
GO
Toen Deborah 11 was, werd ze voor
het eerst verliefd op een meisje. En
Op het Veurs in
Voorburg kennen de
leerlingen het imago
van het vmbo wel.
„Als ik mensen vertel
dat ik vmbo doe, rea
geren ze soms teleur
gesteld", vertelt Retek
(op de eerste foto
links, tweede van
rechts). Docent llyas
(derde foto van links):
„Als we laten zien wat
voor mooie dingen
hier gebeuren, dan
komen de ouders
wel." FOTO'S SANNE DONDERS
-Ton van Lieshout, docent
„Noem mij maar de geschiedenis
van de school", zegt docent Petie.
