II
8
Het vmbo worstelt met z'n imago. Hoe gaan
leerlingen en docenten daar mee om? Een week
op bezoek bij het Veurs in Voorburg.
Van ons
krijgen
kinderen
het gevoel
dat ze iets
waard zijn
REPORTAGE IMAGO VAN HET VMBO
MAANDAG
KB2. „Twee." Het wordt iets rustiger,
sommige leerlingen gaan zitten.
„Eén." Iedereen zit. Er klinkt nog wat
geroezemoes. „En nu allemaal je waf
fel houden." Het is stil. Amir (14)
draait zich om. Fluisterend: „Meester
Jasper is chili. Hij is streng, maar toch
chili. Snap je?"
Klas KB2 krijgt rekenles. De eerste
som staat op het bord: 23 18 17 32.
Na een paar seconden schieten de
vingers de lucht in. „Negentig!" Jas
per knikt. „Zie je wel. Jullie kunnen
het wel. En nou je boek pakken."
Eigenlijk, fluistert Vos (41) even la
ter, zouden de kinderen deze som
men al op de lagere school moeten
kunnen. „Maar thuis is er te vaak nie
mand die zegt: hé, is je huiswerk al
af?"
Klas KB2 is een pittige klas, zegt
Vos. Misschien wel de lastigste groep
van de school. Van de twintig leerlin
gen komen er zeven van een andere
middelbare school, waar ze het na
het eerste jaar niet bleken te redden.
Afstromers, heten ze in onderwijs-
jargon, al hebben ze het hier liever
over zij-instromers. Vos: „Veel ou
ders willen hun kind niet op het
vmbo. Dat vinden ze te min. Dus die
gasten moeten het toch hogerop pro
beren, waar het vaak niet lukt. En dan
komen ze hier terecht. Met een flinke
deuk in hun zelfvertrouwen."
Ahmed (14) is één van die zij-in
stromers in KB2. „Ik dacht dat ik de
havo wel aankon", zegt hij. „Dus ik
deed niet zo veel aan m'n huiswerk.
Maar toen waren mijn cijfers zo
slecht dat ik van school moest." Zijn
ouders waren boos. „Ze zeiden: 'Je
verpest je toekomst'. Maar ik voei me
hier beter. De leraren snappen me. Ze
praten met me en worden niet zo
snel boos als ik afgeleid ben." Ahmed
wil architect worden - en hij weet
zeker dat het gaat lukken. „Alleen doe
ik er wat langer over."
DINSDAG
Het tocht een beetje in de hal van
Veurs Voorburg, een vmbo met
360 leerlingen op de grens van
Voorburg en Den Haag. Geen won
der: het bakstenen gebouw uit de ja
ren 50 is nooit fatsoenlijk geïsoleerd.
„Eigenlijk is het een schande dat we
hier nog zitten", zegt docent Ton van
Lieshout (62). „Tijdens een koude
winter is het hier soms 12 graden, dan
zitten de kinderen met hun jas aan in
de klas."
Sinds 1995 is de school bezig met
nieuwbouwplannen. Maar die
strandden steeds op geld, onwillige
wethouders of een verdeelde ge
meenteraad. Nu lijkt het eindelijk zo
ver: vorige week gaf de gemeenteraad
groen licht voor een nieuw gebouw.
Julia (15), uit de vierde klas, sprak de
raad toe tijdens de vergadering. „Ik
heb gezegd: het lijkt wel of de ge
meente liever in hoger onderwijs in
vesteert dan in het vmbo. Best heftig
om te zeggen, maar zo voelden we
het wél."
Het imago van het vmbo: minister
Slob sloeg er gisteren alarm over in
deze krant. Er is niks mis met het
vmbo, zegt hij. „Het vmbo is geen
vergaarbak van kinderen die niet
naar havo of vwo kunnen." Ook de
leerlingen zijn zich bewust van het
slechte imago. „Mensen denken dat
hier elke dag gevochten wordt", zegt
Jady (16), die later bij de marechaus
see wil. „Maar er gebeurt bijna nooit
wat." Retek (16), die ICT-beheerder
wil worden: „Ik doe mijn huiswerk
meestal in de hindoetempel. Als
mensen me dan vragen wat ik doe,
en ik zeg dat ik op het vmbo zit, kij
ken ze soms zo teleurgesteld."
Ton van Lieshout, docent sinds wel
eens 1979, wordt er verdrietig van.
„Wij leiden hier de helft van de Ne
derlandse jeugd op. En toch wordt er
op neergekeken. Dit zijn de verpleeg
sters en de administratief medewer
kers van morgen. En volgens mij zijn
die net zo hard nodig als advocaten
en piloten."
WOENSDAG
Er is een probleem met het school
feest. De afspraak is dat kinderen
zaterdag 10 februari 2018
'Er gebeuren
hier op school
zo veel mooie
dingen, j oh'
Peter Groenendijk
„Drie", zegt Jasper Vos, nauwelijks
hoorbaar boven het gegil van klas
Peter-Anne Wissema
