Wie: Wilco Vreeswijk (45)
en Irma van Gelderen (49)
Samen: acht jaar
Ontmoet: op de begraafplaats
Irma: „Ik werk in een verpleeghuis en
soms komt het voor dat cliënten geen
naaste familie meer hebben. Zo ook
Willem, een voor mij dierbare cliënt.
Toen hij overleed, zocht ik een graf
voor hem uit op de begraafplaats, waar
Wilco bleek te werken. Ik zag hem en
dacht meteen: goh, leuke jongen. Hij
zal wel getrouwd zijn."
Wilco: „Ik dacht helemaal niets toen
ik haar in het oog kreeg. Ik ben dan zo
verdiept in mijn werk; ik zie niet eens
dat er een leuke vrouw voor me staat."
Irma: „Maar ja, ik blééf maar terug
komen. Dan wilde ik de plek nog eens
goed bekijken, dan weer moest ik de
steen uitzoeken en voor de begrafenis
kwam ik natuurlijk weer. Dan kon ik
Wilco zien."
Wilco: „Ik begon het wel gezellig te
vinden. Op een gegeven moment arri
veerde Irma met haar zus, die wilde
ook 'het graf van Willem weieens zien'.
Achteraf dacht ik: dit was dus
de keuring."
Irma: „Na een paar bezoekjes stelde
Wilco voor om eens af te spreken.
Hij vroeg mijn telefoonnummer en
's avonds belde hij me al meteen. We
hebben urenlang, tot middernacht
zitten kletsen."
Wilco: „We praatten over wat we
hadden meegemaakt in het leven, wat
voor persoon je bent. Het klikte. Dit
kan weieens een blijvertje zijn, dacht
ik."
Irma: „Mensen grappen weieens: jullie
hebben elkaar op de begraafplaats
ontmoet? Dan hangt er zeker wel
een grafstemming bij jullie thuis. Ik
kan erom lachen, hoor. Ik vertel het
verhaal graag. Zo graag dat mijn familie
verzucht: kómt ze weer, met d'r
verhaal."
Wilco: „Ik zeg dan zo nonchalant
mogelijk: Heb ik dit weieens eerder
gehoord?"
Irma: „Maar ja, wie ontmoet zijn
vriend nou op een begraafplaats!?"
magazine 23
