'Dat ik op
een man
zou vallen
had ik nooit
gedacht'
HIJ KWAM
LOPEN
OP MIJN
WERKPLEK
Die van mij
Van huis uit moest Hanna (61) niets hebben van de
militaire wereld. Tot ze Jo (63) ontmoette op een gala
van Defensie.
k ben opgevoed door een moeder met
een gebroken geweertje op haar revers.
Een socialiste van het eerste uur, die mij
het pacifisme met de paplepel heeft in
gegoten. Dus toen ik elf jaar geleden
verliefd werd op een militair, was dat wel
wennen voor de familie. 'O, dus nu ga je
met je spot naar bed', zei mijn schoonzus.
'Datgene waar je altijd op hebt afgege
ven'.
Zelf had ik ook nooit gedacht dat ik zou
vallen op iemand uit het leger. Ik leerde
Jo kennen via een vriendin die met een
officier getrouwd was. Zij nodigden mij
uit voor een gala van Defensie, zo'n plek
waar ik anders nooit zou komen en waar
ik ook niks mee had. Ik was net 50 gewor
den, sinds tien jaar gescheiden, mijn kin
deren waren het huis uit - ik had wel zin
in iets nieuws.
Bovendien had ik mezelf voor mijn
verjaardag een prachtige cocktailjurk
cadeau gedaan, dus dit was een goede
gelegenheid om die aan te trekken.
Het gala was een voor mij onbekende
wereld van formele omgangsvormen en
hiërarchische verhoudingen. Ik zag heren
in uniform met glimmend gepoetste
schoenen, en dames die aan de arm van
hun man over de rode loper schreden.
Geen idee wat er van me werd verwacht,
maar Jo stak - heel onconventioneel -
zijn arm door de mijne en loodste me het
diner dansant binnen. Wat een leuke
man, dacht ik. De rest van de avond heb
ben we gepraat en gedanst, al liet ik me
niet door hem leiden en bezorgde ik hem
een lamme arm.
Jo was niet het soort man dat ik me bij
een militair had voorgesteld. Hij gedroeg
zich niet macho, had humor, sprak zijn
generaal tegen, trok mij weg bij een tafel
saaie officieren en toonde interesse in
mijn werk met mensen met een grote
afstand tot de arbeidsmarkt. Hij stond
open voor ervaringen die buiten zijn
belevingswereld vielen.
Toen we eenmaal samenwoonden en
hij met pensioen was, is Jo zelfs stage
gaan lopen op mijn werkplek. Er ging een
universum aan empathie, creativiteit en
tolerantie voor hem open.
Ander
zijds heb ik, als
linksig persoon,
dankzij Jo een andere kijk
op Defensie gekregen. Wat je
verder ook van militaire missies
vindt, de mannen die worden uitgezon
den, doen dat met de goede intenties.
Alleen moet Jo niet bij mij aankomen
met zijn Telegraafmening over 'buiten
landers', die hij mede baseert op zijn er
varingen als uitgezonden militair. Als het
gesprek daarop komt en hij gaat generali
seren, schieten we nog weieens in de
emotie.
Dat hij rechts stemt, vind ik geen enkel
probleem, maar ik ben allergisch voor
uitspraken als 'de meeste criminelen zijn
Marokkaan'. Door Jo een abonnement op
Het Financieele Dagblad te geven, heb ik
er wat aan proberen te doen: weliswaar
een rechtse krant, maar wel een die zich
baseert op feiten.
Dat waardeert Jo, al hij ergert zich ook
aan mijn genuanceerde opinies. Dat rap
per Boef vrouwen hoeren noemt, is wat
mij betreft niet typisch iets wat je van
een moslim kunt verwachten - en dat
vindt Jo dan weer onbegrijpelijk.
Toch was het juist mijn afwijkende
mening waar hij destijds verliefd op
werd, zegt hij altijd. Hij heeft me gekozen
omdat ik onafhankelijk ben, geen volger,
maar een zelfstandig mens. Ik viel op
hem omdat hij, ondanks het feit dat hij is
ingebed in het defensieleven, toch auto
noom is. En zó verschillend zijn onze
wereldbeelden nu ook weer niet, anders
was het natuurlijk niet te doen.
Zolang we ons niet ingraven in ons
eigen gelijk, hebben we samen een heer
lijk leven." <1
magazine 15
uit het
leger
Tek st PAM VAN DER VEEN
E Ook geïnterviewd worden over die van jou?
magazine@persgroep.nl
