Lein Kodde hoopt gezellige ritjes
met de Sprinter nog vijf jaar te doen
Vrijwilligers bakken voor jarigen die bij de voedselbank komen
7
Als ouders bij de
voedselbank
aankloppen, is er
voor gebakgeen
geld Taartjes
voor Goes' doet
daar iets aan. Al
vijfjaar.
en brokje geel fon
dant ligt op de grond
en op de zwarte trui
van Sija van Baaien
i (41) uit Goes prijken
I bloemvlekken. De
eettafel is een slagveld van gereed
schap, fondant en decoratiespul
len. Langzaam verandert de taart
bodem van biscuitdeeg in een vro
lijke gele smiley met zonnebril.
Maakster Sija bekijkt op haar tele
foon het voorbeeldplaatje en gaat
dan geconcentreerd verder. „Ik kan
het niet zo netjes", verontschul
digt ze zich. „Maar ik vind het heel
leuk om te doen. En ik maak een
kind blij." In dit geval gaat het niet
Toen ik mij
aanmeldde, had ik
nog nooit een taart
gebakken
om één van haar eigen kinderen,
maar om een jarige jongen die met
zijn ouders gebruikmaakt van
Voedselbank De Bevelanden in
Goes.
Het taarten bakken voor Beve-
landse 'voedselbankkinderen' is
een initiatief van Debbie van den
Berge. Zij maakte in het verleden
zelf gebruik van de voedselbank
en merkte dat kinderen van wie de
ouders afhankelijk zijn van de
voedselbank, vaak geen taart heb
ben op hun verjaardag. Zo ont
stond het initiatief'Taartjes voor
Goes', wat inmiddels vijfjaar be
staat. De oprichtster is niet meer
bij het project betrokken, maar
nog steeds bakken ongeveer 25
vrijwilligers - allemaal dames -
taarten voor kinderen tussen de
vier en twaalf jaar.
De vrouwen bekostigen hun
baksels zelf en zorgen er anoniem
voor dat iedere maand zo'n tien tot
achttien jongens en meisjes een
verjaardagstaart krijgen.
De coördinatie van het taarten
project is alweer diverse jaren in
handen van de 64-jarige Anke van
den Broecke uit Goes. „Toen ik mij
aanmeldde, had ik nog nooit een
taart gebakken", zegt ze lachend.
„Maar ik vond het zo'n mooi ini
tiatief dat ik me toch heb opgege
ven." Iedere maand plaatst Anke
een lijst met jarige kinderen op de
Ik kan het niet zo
netjes, maar ik vind
het heel leuk om te
doen en ik maak een
kindblij
besloten Facebookpagina. Aan de
hand van een summiere beschrij
ving (voornaam, geslacht, leeftijd
en verjaardag) kunnen de vrijwil
ligers kiezen of en voor wie ze een
taart bakken. „Dat gaat eigenlijk
altijd goed", vertelt Anke. „Er heeft
nog nooit een kind geen taart ge
kregen." Mocht er onverhoopt
toch een tekort aan baksters zijn,
dan is er altijd nog de vriezer,
waarin een aantal reservetaarten
liggen opgeslagen.
Verreweg de meeste aangele
verde baksels bestaan uit een bo
dem van biscuitdeeg, versierd met
fondant. Toch is dat geen vereiste.
„Er zijn geen regels voor de taart
soort en hoe vaak iemand moet le
veren", zegt Anke. „Dan is het niet
meer vrijwillig te noemen, vind
ik." Sija knikt. „Er zijn maanden
dat het bakken erbij inschiet door
dat ik druk ben met mijn gezin en
werk. Ik heb er zelfs een tijdje uit
gelegen door een schouderopera
tie. Dat is gelukkig geen pro
bleem."
Op de Facebookpagina plaatsen
de vrouwen foto's van hun bak
sels. Daar zitten prachtexemplaren
bij, aldus een stralende Anke. Zelf
is ze ook steeds behendiger gewor
den in bakken en decoreren. „Je
bent nooit te oud om te leren, dat
blijkt maar weer", zegt ze. „Mijn
volwassen kinderen zijn stiekem
zelfs een beetje jaloers. Die zeggen
wel eens: wij kregen vroeger nooit
zo'n taart!"
Voor wie zich wil aansluiten bij
'Taartjes voor Goes', kan Anke een
mail sturen: ankevdb@ zeeland-
net.nl.
Gisteren stapte Lein Kodde (70)
voor de honderdste keer achter het
stuur van de Sprinter. „Ik had geen
idee dat ik al honderd ritjes had ge
maakt. Het was dus een hele grote
verrassing om in het zonnetje te
worden gezet", zegt hij.
„De Borselse Sprinter is in het le
ven geroepen om mensen uit hun
eenzaamheid en isolement te halen
met een dagje uit. In de praktijk zijn
het vooral mensen van boven de ze
ventig die je een heerlijke middag
bezorgt."
Gisteren stond een lunchrit naar
dijkpaviljoen De Westkaap in
Westkapelle op het programma.
„Dan rijd ik op de heenweg over
Vlissingen en Zoutelande, en terug
via Domburg, Oostkapelle, Vrou
wenpolder en Veere. Het heet wel
een lunchrit, maar je wil het die
mensen ook niet aandoen om met
een na het eten weer naar huis te
rijden, dus dan maak je nog een ex
tra rondje."
We zijn om half tien vertrokken
en om vier uur waren we weer in 's-
Gravenpolder, vertelt hij. „Dat is
een mooi dagje uit."
Duizendste rit
Naast Kodde zijn er nog zo'n tien
chauffeurs actief voor de Borselse
Sprinter. Dit jaar wordt waarschijn-
lijk de duizendste rit gereden.
Kodde: „We hebben afgesproken
dat chauffeurs op hun 75ste moeten
stoppen. Ik hoop de komende vijf
jaar dus nog veel van zulke gezellige
ritjes te kunnen maken."
vrijdag 9 februari 2018
BE
Voor alle kinderen feestelijke taart
Ellen Jobse
Goes
- Anke van den Broecke
- Sija van Baaien
Hij was betrokken bij de oprich
ting, zat acht jaar lang in het be
stuur, pleegt onderhoud aan de
bus en vervult allerlei admini
stratieve taken. Maar voor Lein
Kodde blijven de ritjes zelf met
de Borselse Sprinter het aller
leukst. „Die geven de meeste
voldoening."
Joeri Wisse
's-Gravenpolder
Onder toeziend oog van coördinator Anke van den Broecke (links) bekleedt Sija van Baaien haar smileytaart. fotomechteldjansen
Lein Kodde is gisteren gehuldigd voor zijn honderdste rit met de
Borselse Sprinter, foto ernesta verburg
