'Heerlijk om naar een vogelspin te kijken'
9
Martin Koster (73) uit Ootmarsum begeeft
zich na het ontwaken meteen naar zijn
ambachtelijke smederij, waar de tijd heeft
stilgestaan.
Het smidsvuur gloeit op als
hobbysmid Martin Koster er
een staaf ijzer in legt. Even
later slaat hij er krachtig op met de
hamer. Het ruikt lekker rond het
aambeeld. Naar een kolenvuur en
ijzer, zoals het in een smederij uit de
tweede helft van de vorige eeuw be
hoort te ruiken.
De smid staat tussen zijn gereed
schap: een werkbank vol hamers, een
gereedschapsbord met tangen zoals
zijn vader, ook een Martin, die ge
bruikte. Aan deze smederij is nooit
iets veranderd. De muur is nog enkel
steens, de raampjes zijn stoffig en de
schuifdeuren zijn nu dicht. Maar zo
gauw het voorjaar wordt en het zon
netje op de buitenmuur schijnt, zet
Koster de deuren wagenwijd open.
Dit is zijn domein. Het woord
mancave gebruiken ze op de splitsing
van de weg van Ootmarsum naar
Oldenzaal en Agelo niet, maar het is
er wel een van het zuiverste water.
„Mijn man is nog niet uit bed of hij
schiet als een speer naar de smede
rij", vertelt Kosters echtgenote.
„Eerst de vijf grote TL-balken aan en
rondkijken of alles nog in orde is. Pas
dan komt hij naar de keuken voor een
boterham en de koffie."
Zes dagen in de week is Martin
Koster aan het werk in zijn hobby
ruimte, waar zijn vader als smid vele
jaren zijn brood verdiende voor zijn
gezin met vijf kinderen. Dat was de
tijd dat het stadje Ootmarsum nog
vier smeden kende, die er paarden
besloegen en de maaimachines van
de boeren uit de verre omtrek repa
reerden.
Heerlijk
Koster heeft de smederij altijd in de
authentieke staat gelaten. Hij kan
niet meer zonder de geur van het
vuur. „Hout, glas, steen, daar heb ik
niets mee. Geef mij maar een stuk
ijzer. Dat geluid, als je er een klap op
Vakantie, dat hoeft van
mij niet. In de smederij
werken is mooier. Het
maakt me zielsgelukkig
geeft met de hamer. Heerlijk."
Alles ligt er nog zoals het er altijd
heeft gelegen. „En dat blijft zo", zegt
Martin Koster, die 43 jaar als onder
houdsmonteur in de zuivelindustrie
werkte. Nu legt hij zich als hobbyist
graag toe op siersmeedwerk.
Met hulp van zijn creatieve vrouw
ontwerpt hij de meest kunstzinnige
voorwerpen. Zo nu en dan geeft hij
ergens in de regio demonstraties met
zijn mobiele veldsmederij.
„Zo'n ruimte als ik voor mezelf heb
is met geen geld te betalen", verze
kert hij met klem. „Vakantie, dat
hoeft voor mij niet. In de smederij
werken is veel mooier. Het maakt me
zielsgelukkig."
Niet zelden stappen toeristen vlak
bij de prachtige Ageler Es van de fiets
om hem de weg te vragen. Dan laat
hij ze graag binnen en soms gaan ze
mee naar de keuken voor koffie. Als
ze weg zijn, kruipt hij weer achter
het aambeeld. Met luisterrijke mu
ziek uit de bestofte Grundig radio op
een plank achter hem.
ALEXANDRA VOGELSPINNEN
vrijdag 9 februari 2018
Martin
Koster in zijn
smederij, waar
nooit wat is
veranderd.
FOTO FRANS NIKKELS
De geur van smidsvuur
Felix Nijland
Weinig mensen kunnen
zeggen dat ze een
vogelspin als huisdier
hebben. Alexandra
Kranenkamp (45) uit
Koewacht heeft er drie.
„Je kunt gerust zeggen
dat ik een kleine dieren
tuin aan huis heb. Er
lopen kippen, paarden,
schapen, katten, honden,
cavia's, konijnen, kanaries
en een geit in en rond het
huis. En dan is er ook nog
mijn man Theo. Hij vindt al
die dieren gelukkig ook
leuk. Dat we ook drie vo
gelspinnen hebben, snapt
hij minder.
Ik ben al jarenlang gefas
cineerd door deze beest
jes. Als klein meisje kon ik
uren kijken naar spinnen
die langpootmuggen in
hun web vingen. Toen ik
voor het eerst op mezelf
ging wonen, nam ik mijn
eerste vogelspin in huis.
De meest fascinerende
spin van allemaal.
Momenteel hebben we er
drie. Ze zijn ongeveer zo
groot als mijn hand. De
derde van het gezelschap
is er net bij gekomen.
Deze kwam ik tegen op
Zeelandnet. Het is een
heel speciaal exemplaar,
want na het vervellen
wordt deze spin blauw.
Het zijn natuurlijk geen
dieren om even lekker
mee te knuffelen. Naar ze
kijken als ze bezig zijn in
het terrarium vind ik heer
lijk.
Ze hoeven eigenlijk maar
één of twee keer in de
week eten te krijgen.
Toch gaat er geen dag
voorbij dat ik niet even
een blik werp op mijn be
haarde vriendjes in het
terrarium." Bas Dinge-
nouts
