KIEK STEENSE RAT
Verstild onbehagen
10 ZE
Monnikenwerk
Het zal in de zomer van 2000
zijn geweest, dat wij met
twee zoontjes in Renesse
op vakantie waren. We kampeer
den, fietsten veel en gingen naar
zee. Bij een flinke wind werden de
golven hoger en hoger. We vonden
het prachtig.
Terug bij de boer waar we kam
peerden, waren wij er behoorlijk
enthousiast over. We maakten wat
extra stormlijntjes vast, want de
wind nam in kracht toe. Onze
gastheer maakte zijn dagelijkse
rondje langs de tenten. Hij had het
er niet op, die wind. Hij keek en
leek vooral niet relaxed. Veel
woorden heeft hij er geloof ik niet
eens aan gewijd. Maar wij werden
ons wel bewust van de schade van
De Ramp en we fietsten misschien
net iets anders langs Schelphoek.
Op 17 januari was ik in Arnhem.
We gingen 's avonds uit eten, lie
pen door de stad en de wind wak
kerde aan. Er werd lacherig ge
daan. De code oranje zou wel weer
voor niks worden afgegeven. De
volgende dag raasde de wind over
het land, blies voetgangers en
vrachtwagens om, ontwortelde
bomen maar de Oosterscheldeke-
ring ging nu niet dicht.
In de serie 100% Zeeuw spreken
Zeeuwen uit wat hen Zeeuws
maakt. Het water speelt vaak een
rol, De Ramp bij ouderen, de ke
ring bij jongeren. Uit onderzoek
van Van Keken naar de Zeeuwse
identiteit bleek dat 'de strijd tegen
het water hen heeft doordrenkt'.
Een collega vertelt dat er tijdens
haar middelbare schooltijd bij het
Lyceum in Goes flink werd gede
batteerd over aanleg van de Oos-
terscheldekering. De discussie ver
liep steevast langs de scheidslijnen
tot waar de zee in 1953 haar armen
over het land had uitgestrekt.
Wanneer er in een familie slacht
offers waren gevallen, werd dat
vertaald in een pleidooi voor
maximale veiligheid. De ooggetui
genverslagen die deze krant in de
afgelopen periode verzamelde
hielden mensen lang voor zich -
het leven ging door en er was werk
aan de winkel. Nu de mensen die
'53 bewust meemaakten op leef
tijd komen, brengen zij hun verha
len vaker naar buiten. Griezelig in
drukwekkend. Grappend wordt
gezegd dat flinke wind in Zeeland
aanvoelt als een briesje. Maar als
het echt stormt verstillen grappen.
Wim Beeke uit Wolphaartsdijk
schreef in het kader van het PZC-
project 100% Zeeuw: „Dat ik een
Zeeuw ben, weet ik als het stormt
en dan denk aan de verhalen van
vader en moeder over de Waters
noodramp."
Toen de dijken braken werd God
in doodsnood aangeroepen. Geven
psalmen, gebeden, liederen hou
vast als alles op drift is? Klaarblij
kelijk, want na de storm in januari
verscheen op de site van de Protes
tantse Kerk ineens het bericht dat
er bij de zeemanscentrale nog
steeds stickers verkrijgbaar zijn
met het stormlied: 'O eeuwige Va
der, sterk in macht, wiens arm be
toomt der baren kracht die wijst
de grond-looz' oceaan, de hem ge
stelde perken aan...'. Het lied staat
- tot verdriet van velen - niet in het
nieuwe Liedboek, maar de sticker
past precies aan de binnenzijde
van de omslag, misschien wel juist
hier in Zeeland.
vrijdag 2 februari 2018
foto Camile Schelstraete
Tijdens carnaval zie je ze overal in Sint Jansteen. Maar ook nu al laten de Steense ratten zich gelden. Voor je het weet hebben ze bezit
genomen van je hoofddeksel. Alaaf.
Jose Baars
José Baars schrijft
wekelijks over
religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor haar blog
op pzc.nl/monnikenwerk
