14
COLD CASE JENNEKE DE WIND
Tilburger Mario
Hutten had het niet
meer verwacht. Maar
na 25 jaar staat de
gewelddadige dood van
zijn moeder, Jenneke de
Wind, toch weer op de
onderzoeksagenda van
de recherche.
Het was even slikken
voor Mario Hutten.
25 jaar na de moord op
zijn moeder hing afge
lopen november plot
seling de politie aan de lijn. De
recherche wil de onopgeloste moord
op de 53-jarige Jenneke de Wind
weer in de publiciteit brengen. Ze
staat op de coldcase-kalender, die in
januari is uitgegeven.
Hutten, die al decennia moet leven
met de gedachte dat waarschijnlijk
iemand uit de kennissenkring zijn
moeder om het leven heeft gebracht,
is blij. Ook al komt alles weer naar
boven. Hoe moeilijk het ook was, na
al die jaren had hij het toch een plekje
kunnen geven.
Hoewel sommige details zijn ver
vaagd, kan de 55-jarige Hutten er nog
goed over vertellen. Met het verstij
ken van de tijd weten steeds minder
mensen wat hij heeft moeten door
staan. „Ik was degene die die enve
loppe in zijn handen heeft gehad",
blikt hij in zijn Tilburgse apparte
ment terug. Hij wilde in de vroege
ochtend van 2 juli 1993 de was doen
bij zijn moeder thuis en raapte zoals
gewoonlijk wat post van de mat. „Het
was kwart voor elf 's avonds toen de
politie belde. Ze zeiden niet veel. Wel
dat er een explosie was geweest en
dat mijn moeder op de intensive care
lag. Ik wilde er direct heen, het was
maar vijf minuten lopen, maar dat
mocht niet. Ze wilden me brengen."
Achteraf gezien was het gesprek in
de auto misschien een eerste verhoor.
Of zijn moeder misschien vijanden
had? Misschien wel, bedacht Hutten
zich. De laatste maanden gedroeg ze
zich vreemd. Maar dat realiseerde hij
zich pas toen het al te laat was.
„Als het al donker was, wilde ze
soms blijven slapen. Terwijl ze vlak
bij woonde. En op de verjaardag van
mijn stiefdochter zei ze ineens: 'Dit is
het laatste cadeautje dat je van oma
Jenny krijgt'." Niemand nam haar
woorden serieus. Maar achteraf...
Kruit
In de bewuste enveloppe zat een aan
steker, zo bleek. Een zippo, zo'n aan
steker met extra kracht. Het gas was
vervangen door kruit. Uit strijkers, zo
zou later blijken. Mogelijk bij het
aansteken van een sigaret ontploft
Verhouding
tussen
mensen is
veranderd.
Misschien
wil iemand
nu wel iets
vertellen
het ding in de hand van Jenneke. Een
stuk van de metalen behuizing schiet
dwars door haar schedel en slaat de
rechterkant van haar gezicht weg.
Ook haar hand ontploft.
Als Hutten en zijn broer de vol
gende dag het huis aan de Sibelius-
straat in mogen, zien ze wat de klap
heeft veroorzaakt. Stukken van de
aansteker zitten nog in de lambrise
ring. Ook ligt er nog heel veel bloed.
„De buren hebben hun best gedaan",
weet Hutten. „Zij hebben direct een
raam stukgeslagen en een ambulance
gebeld."
Jenneke overlijdt niet direct. Twee
maanden ligt ze in coma in het zie
kenhuis. Ze wordt daar permanent
bewaakt; iedereen die haar bezoekt
moet zich registreren. Mario Hutten
soms wel zes keer per dag. Na die
twee maanden gaat ze naar een ver
zorgingstehuis. Daar blijkt dat, als ze
ooit wakker zou worden, haar
spraakvermogen is verdwenen. Vier
maanden na de ontploffing besluiten
haar zoons daarom de voeding te
stoppen.
Geen verdachte
Nog voor Jenneke op 7 november
1993 overlijdt, is het politieonderzoek
afgeschaald. Er zaten toen al duizen
den uren recherchewerk in, krijgt
Hutten te horen. „Je kunt er ook niet
boos om worden. Want je weet dat
zij hun best hebben gedaan."
De eerste weken na de ontploffing
staan rechercheurs regelmatig op de
stoep. „Of ik dit of dat had gehoord.
En of ik dingen wilde nakijken."
Maar daarna wordt het contact al snel
minder. „Tot ze kwamen zeggen dat
ze alleen nog verder zouden gaan als
ze een tip zouden krijgen." Die tip
kwam nooit. De betrokken agenten
zijn met pensioen of overleden. Tot
november 2017 hoort Hutten dan ook
niets meer van de politie.
De dader moet gezocht worden
binnen de kennissenkring, daarvan
is de recherche al snel overtuigd.
Mario's broer is enige tijd verdachte.
Hij had een slechte band met zijn
moeder. Maar ook zijn vader, van wie
Jenneke al jaren was gescheiden,
werd verhoord. Want waarom kwam
hij niet naar de begrafenis?
„De politie filmde iedereen daar.
Noteerde de kentekens van iedereen
die bij de kerk parkeerde. Zelfs het
condoleanceregister werd in beslag
genomen, zodat de recherche de
handschriften kon vergelijken met
dat op die enveloppe."
„In het begin ben je extra alert als
mensen komen praten. Je luistert an
ders naar ze, wacht tot ze zich mis
schien verspreken. Maar ik ben er al
snel mee gestopt iedereen als ver
dachte te zien. Anders word je er he
lemaal gek van."
Nu staat Jenneke met foto en een
beknopte samenvatting van het ver
haal op de coldcase-kalender van de
politie, die hangt in gevangenissen.
De beloning van omgerekend 20.000
euro voor de gouden tip staat nog
steeds open. „Ze zijn tegenwoordig
verder met dna. En verhoudingen
tussen mensen zijn in al die jaren
veranderd. Misschien is er iemand
die nu wel iets wil vertellen." Het on
derzoek wordt echter pas heropend
als er een relevante tip binnenkomt.
Of hij daarop durft te hopen? „Ik
houd me er niet aan vast. Ik moet
toch ook gewoon verder met leven."
vrijdag 2 februari 2018
GO
'Ik ben ermee gestopt iedereen
als verdachte te zien'
Tom van der Meer
Tilburg
Mario Hutten
thuis. FOTO JORIS
BUIJS/BEELD WERKT
M Jenneke de Wind
op de foto zoals ze
bij Mario Hutten in
huis staat, fototom
VAN DER MEER/BD
—Mario Hutten
