M
'Zeeland barst echt van het jonge en muzikale talent'
Actieve Schildersclub in Scharendijke heeft nog ruimte voor deelnemers
7
Geen twee mensen
zijn hetzelfde bij de
schildersclub
Scharendijke. Maar
één ding hebben ze
allemaal gemeen:
liefdevoor het
schildersdoek en
een voorkeur
voor vrijheid.
voor aanloop te zorgen in het des
tijds pas heropende dorpshuis de
Putmeet. Ze strikte wat buren en
vrienden en in de loop van tijd
vielen er wat mensen af en kwa
men er wat bij. De nu acht leden
van de Schildersclub Scharendijke
hopen op nog extra aanwas. Ook
mannen zijn welkom. Fricke: „Een
stuk of tien mensen is ideaal."
Schilderen in clubverband zorgt
voor een extra dimensie, vindt zij.
„Het is gezellig. Je praat over van
alles en nog wat. Maar voor ieder
wat wils hoor, want een ander kan
juist ook heel geconcentreerd be
zig zijn. Het mooie is dat je, als je
aan het schilderen bent, even he
lemaal aan niets anders denkt. Zo
raar is dat. Schilderen is echt heel
ontspannend." Het maakt je hoofd
leeg, zegt ook Neeltje van der
Linde. „Dit geeft echt veel rust."
ledereen is hier vrij.
Dat is het mooie.
Je maakt zelf uit
watje doet
Natuurlijk kunnen ze allemaal
op hun zolder of in hun keuken
aan de slag. „Maar dit stimuleert
om steeds weer verder te gaan aan
je werk en het niet te laten verslof
fen", zegt Hannie Aris. En Ria van
der Linde voegt daar aan toe: „En
je hoeft hier niets hè. Je mag".
Ideaal voor Uti Pothaar, die ra
zendsnel schakelt tussen haar
schildersdoek en een portret op
papier. Zij rijdt wekelijks vanuit
Zierikzee naar Scharendijke om
met haar tubes en penselen aan de
slag te gaan. „Iedereen is vrij hier.
Dat is het mooie. Je maakt zelf uit
wat je doet."
Rotskust
Ton heeft hondjes op zijn ezel
staan. Neeltje een rotskust. Fricke
een balletdanseres. En Marjan
Möller een verzameling flessen en
potten. „Iedereen hier is anders en
iedereens niveau is anders. Dat
maakt het juist zo leuk", vindt
Marjan.
Ria, die door schoonzus Neeltje
warm werd gemaakt voor de club,
schildert met opperste concentra
tie roze bloemetjes in de haag die
zij op doek zet. „Ik lees altijd veel.
We hebben twee kranten. Ik ben
best politiek geïnteresseerd. En ik
maak cryptogrammen. Maar dit,
ontdekte ik, vind ik heerlijk om te
doen. Je vergeet even de sores van
alledag."
De puttertjes die hij
schildert, zullen vast
nooit in een museum
komen te hangen.
Maar toch is Ton
Voorbraak uit Scharendijke ape
trots. Op het werk dat hij maakt
sinds hij wekelijks aanschuift bij
de Schildersclub Scharendijke. En
op dat lekkere gevoel dat zijn
kleinkinderen hem geven als ze
zeggen: 'Opa is Van Gogh'. Voor
braak hoopt dat veel meer mensen
het penseel durven op te pakken.
Die eerste lijnen die hij op pa
pier zette, zagen er niet uit. „Maar
hoe meer je oefent, hoe meer je
details gaat zien en hoe beter het
gaat lukken."
Natuurlijk is de één er bedreve
ner in dan de ander, en is heus niet
iedereen even getalenteerd. „Maar
iedereen kan het leren. En ik ben
dan misschien geen kunstenaar,
maar het geeft me wel een goed
gevoel. Want dit is iets wat ik heb
geschapen, wat ik zélf heb ge
maakt. Daar ben ik trots op."
Het was Tons vrouw Fricke die
hem inspireerde om gewoon te
beginnen. Zelfheeft ze altijd graag
geschilderd. Zij was het ook die
een jaar of drie geleden de schil
dersclub in Scharendijke op
richtte. Aanvankelijk vooral om
goed doel aan gekoppeld. Bij
elkaar bestaat de groep uit een slor
dige 350 koorleden in de leeftijd van
15 tot en met 45 jaar. In Zeeland zijn er
ook repetities in Goes en Tholen. Het
slotconcert is aan het eind van het jaar
in De Doelen in Rotterdam.
„Zeeland kent veel jong muzikaal
talent", zegt Wildeman, die daar
door jaarlijks in staat blijkt om in
deze provincie meerdere koren te
vormen - ook met jonge mensen. Dit
jaar staan een viertal grote concerten
op zijn agenda. Zoals die met het
Groot Klassiek Koor, met pianist
Wibi Soerjadi in de hoofdrol. In
maart starten de repetities. Inmid
dels hebben zich vierhonderd zan
gers en zangeressen aangemeld. Ook
uit Zeeland. Het koor zingt onder
andere stukken van Vivaldi, Mozart
Met het Hollands Jongeren Koor is de
link gelegd naar Zeeuws-Vlaanderen.
Een deel van het koor, dat elk jaar een
andere invulling krijgt en dus jaarlijks
nieuwe mensen zoekt, oefent in Ter-
neuzen. De groep zingt christelijke en
klassieke muziek en geeft zes tot acht
concerten per jaar, en er is altijd een
en Verdi. De eerste uitvoering is 23
juni in Apeldoorn. Later volgen op
tredens in Eindhoven, Gouda en
Rotterdam. Het idee voor zo'n lan
delijk klassiek koor is ruim een jaar
geleden ontstaan, vertelt Wildeman.
„Er zijn wel grote koren, maar geen
ervan spreekt zo'n brede doelgroep
aan. We zingen alleen klassieke
stukken."
Hij geniet met volle teugen van
het begeleiden van koren. Dat is te
rug te zien in het aanbod van Wilde
mans cd-uitgeverij Interclassic Mu-
sic. Aan een groot deel van de ruim
vierhonderd cd's die daar te koop
zijn, werkte Wildeman mee, als diri
gent of organist.
woensdag 31 januari 2018
SD
'Onze
Esme Soesman
opa is eigenlijk Van Gogh'
Vooraan: Uti Pothaar en Ton Voorbraak. Achteraan rechts: Neeltje van der Linde, Willy Groeneveld en Fricke Voorbraak. foto dirk-jan gjeltema
- Uti Pothaar
Wie mee wil doen, kan elke dins
dag in de Putmeet terecht: van
13.00 tot 16.00 uur. Informatie
via Ton Voorbraak: 06-13307296
Scharendijke
Peter Wildeman achter het orgel.
Terneuzen
Meer informatie: hollandsjongeren-
koor.nl en info@peterwildeman.nl
Peter Wildeman uit Tholen is orga
nist bij verschillende koren, maar
bovenal dirigent. Hij heeft maar
liefst negen koren onder zijn
hoede, waaronder Het Walchers
Jongerenkoor, het Jong Mannen
koor Salomo, het Jong dameskoor
Shira en het Hollands Jongeren
Koor.
Timo van de Kasteele
