II
Zevene, da's nii m'n geluksgetal
9
De tentoonstelling Ecce Homo in
Antwerpen is veelzijdig en populair.
Een route langs en door musea.
Zuiderburen
Wandelen door binnenstad van kunst naar kunst
Streektaal
Verfrissend: de tentoon
stelling Ecce Homo is
niet enkel in musea te
zien. Ook op andere,
vaak originele plekken
in de Antwerpse binnenstad la
ten 63 Belgische kunstenaars zien
wat het voor hen betekent om
vandaag mens te zijn.
De locaties zijn verbonden door
middel van een wandelroute. Die
start bij Museum Mayer van den
Bergh en het Maagdenhuismu
seum, en leidt daarna langs plek
ken waar zonder tickets te genie
ten valt van schilder- en beeld
houwkunst, video, fotografie, col
lage en installatie. Onder meer de
Sint-Joriskerk, Plein Publiek en
het ZNA Sint-Elisabeth liggen op
de route. In de twee musea is het
soms even zoeken naar de heden
daagse kunstwerken, maar ze vor
men een mooi contrast met de rest
van de collecties. Zo hangen er in
het Maagdenhuismuseum twee
grote zwartwit-foto's van Marie-Jo
Lafontaine pal tegenover het schil
derij 'De wassing en zalving van
Christus' van Jacob Jordaens. Het
werk wordt zelfs weerspiegeld in
het zwart en wit van de foto's.
„Dat ze de moderne werken tus
sen de anderen hebben gehangen,
vind ik erg leuk", vertelt bezoek
ster Kristien, terwijl ze kijkt naar
het werk 'Heir of Nothing' van Ri
cardo Brey in Museum Mayer van
den Bergh. „Schitterend! Als onze
voeten geen pijn doen, lopen we
de route zeker uit." Gelukkig tipt
Het is mooi dat ze
moderne werken
tussen de traditionele
hebben gehangen
de wandeling ook een aantal
adresjes om even uit te blazen.
Ecce Homo is een ideale uitstap
om met vriendinnen en mede
kunstminnaars te doen, vindt de
Antwerpse Hilde Thibaut. „Het is
de tweede keer dat ik deze wande-
ling doe", vertelt ze, terwijl haar
vriendinnen alvast de werken van
fotograaf Filip Dujardin bekijken
in Plantentuin Den Botaniek. „Ik
vind het een boeiende kunstwan
deling." Hilde is blij dat ze de
kunstroute getipt kreeg, want ze
had er nog niet van gehoord. „Een
vriend vertelde me erover, en hij
had het weer van iemand anders.
Er zou wel wat meer reclame ge
maakt mogen worden." Al loopt er
tijdens het uitspreken van die zin
net een grote groep met gids voor
bij en worden deze groepswande-
lingen niet meer aangeboden we
gens grote populariteit. Het is dus
duidelijk dat 'de mens' een geliefd
onderwerp is voor een tentoon
stelling.
Wat binne hie noe an 't doen?'
vraogt de buurman die zö
noe en dan van over de stra-
ote even binnen wipt. Zö maor even
om een praotje te maoken. Dan doen
me nog a makkelijk, ook over en 't
weer. 't Was 'n paor weken geleejen.
Net nao Nieuwjaor. Dan loop je mak
kelijk even binnen en wudder 'aon al
lange in de buurte tegen mekaore ge-
zeid, dat me toch wel 's wat mêêr zou
den meugen buurten. Zö maor even
voor een praotje. In de zeumer in d'n
'of Maor in de winter is dat wat an
ders. Mee al die nattigheid van de leste
weken, kom je daor niet in.
„Je bin de leste daogen ook nie in j'n
uus gewist", begint ie, want "gisteren
was 'k nog an je deure, mao die was op
slot." Ik knikken en vertel 'em, dan 'k
'n dagje nao Bredao was. Jao, mee den
trein, want mee de bus over 'Ulst is
dat toch 'n 'êêle toer. „Kiek, da's raor
ee", begin ik en ik wiezen op een klein
koekoeksklokje dat al jaoren op mijn
kaomer boven 'angt. En noe op taofel
ligt. „Dat klokje loopt primao, mao 't
slaot ieder uure zeven kêêr. Snappe
hie da. Die is van slag. Altied mao ze-
vene?"Nêê, van klokken 'ao tie glad
gêên verstand, mao die maokende
toch kleransie om 's in 't binnenste te
kieken, 'n Kêêr draoien, 'n kêêr schud
den. Mao mee spullen van 'n ander,
dao gao toch wat anderser mee om,
dan van j'n eigen, 'n Schroevedraoier-
tje gepak, 'n 'aokepinne. Nog 's om-
kêêren. „Messchiens moe je 's 'n an-
dertje kööpen op de rommelmarkt",
zegt ie berustend en legt alles op tao
fel terug. Noe moen 'k zeggen, daor
'aon ook al 's angedocht. Een ander
koekoeksklokje kööpen op de rom
melmarkt. In Middeburg bievoor-
beeld. Dao kocht ik 'n jaor of tiene ge
leejen 's een schööne pedule zonder
sleutel. Mao die liep gegarandeerd
goed, zei de koopman. Allêêne gêên
sleutel ee. Ik koop die pedule en in de
Lange Delft kocht ik 'n sleutel. En jao
'öör die liep als een trein en die doet 't
noe nog goed.Mao mee dit koekoeks
klokje is dat toch 'n ander gezang. Die
is 'êêl gevoelig voo schêêf'angen. Ik
bedoel mao, as je de gewichten op
trekt, dan gaot dat klokje dikkels ook
'n beetje scheef. En dan lööpt ie mao
even. Noe docht ik dao wat op gevon-
nen te 'èn. Een streepje zetten op 't
behang. Mao dat kloppende toch ook
nie altied en noe staon d'r al een
streepje of tiene in verschillende kleu
ren in de buurte van dat klokje. En
weete hie noe wat 't goeje is? Ikke nie.
Wegdoen? Bel nêên. As kind kwam ik
vroeger bie familie, en vol bewoonde-
rieng bleef'k kieken nao udder koe
koeksklokje en vooral nao dat deurtje
dat openen en dichte vloog. En ielke
kêêr as 't open schoot, stak dien bruta-
ole koekoek z'n kop nao buuten en be
gon te roepen. En vanaf dat moment
val 'k op zukke klokken. „Den dezen
'èn gekregen van 'n kennis", zeg 'k nog
tegen de buurman, „en toen sloeg tie
nog priemao." En misnoegd ruum 'k
alles van de taofel op en schuuf't spul
letje in 'n schoenendööze. Morgen
wee vèder. Jao, zö komme kik de
winter deur. Zevene, da's nii m'n ge
luksgetal. Most ik nie altied om zeven
uur nao bed als klein kind?
dinsdag 30 januari 2018
Gertie De Boey
Antwerpen
In de rubriek Zuiderburen
werpen we wekelijks
een blik over de Belgische
grens. Deze week: de ten
toonstelling Ecce Homo in
Antwerpen
PC
De mens blijft altijd boeien
In Museum Mayer van der Bergh staat werk het van Ricardo Brey, Heir of Nothing.
FOTO 'S CAMILE SCHELSTRAETE
- Bezoekster Kristien
Voor het Maagdenhuismuseum
het parcours volgt.
een groep met gids die
'Ecce Homo' loopt tot 25 februari
en is open van woensdag tot en
met zondag. Een deel van de op
brengsten gaat naar 'Human
Rights Watch'. Voor meer informa
tie: eccehomoantwerpen.com
In deze rubriek
belichten we
wekelijks een
Zeeuws dialect.
Deze keer een
verhaal van Rinus
Willemsen in het
Zeeuws-Vlaams.
Beluister de ge
sproken rubriek op
pzc.nl/streektaal.
Rinus Willemsen
Werk van Mark Manders in het Maagdenhuismuseum.
