Hoe gaan we
om met verdriet?
5
Sound of Silence
Marle Thomson
PZ
Toneel
Muziektheater
Pop
ten speelde. Sigiswald noemde het
ensemble naar het orkest dat met
Lully speelde aan het hof van Louis
XIV: La Petite Bande. De Neder
landse musicus Gustav Leonhardt
leidde LPB in het begin. De bezetting
is wisselend en wordt aangepast aan
de te spelen werken. LPB heeft
Franse en Italiaanse barok opgeno
men en de cantatenreeks van Bach.
Het ensemble trad op in heel Europa
en maakte tournees naar Japan,
China, Australië en Zuid-Amerika.
„Een orkest onderhouden is onmo
gelijk zonder financiële steun. Toen
de subsidie wegviel werd het moei
lijk, maar we blijven doorgaan. Onze
passie voor de muziek is groot en
KUIJKEN
Vioolspelen,
los van de kin
^fl^koupure werd eerder ge-
M speeld op het Nazomerfesti-
val, in 2002. Dat was toen in
het voortraject naar de herdenking
van 50 jaar Watersnoodramp.
Want dat is aan de buitenkant een
belangrijk deel van het verhaal.
Twee personages, elk in een zelfge
kozen isolement van verdriet en
vertwijfeling, ontmoeten elkaar
vele jaren na de Ramp. De gaten in
de dijken zijn gedicht. De gaten in
hun bestaan nog lang niet.
Deze twee personages zijn oud.
Zij leven een leven dat stil is blijven
staan. Dat gaat niet vanzelf, dat gaat
met kronkels. De oude vrouw, bij
voorbeeld, praat voortdurend tegen
een kind dat er al zo lang niet meer
is. De oude man was havenmees
ter, toen. Hij had de coupures moe
ten sluiten, maar de instructies van
de Stormwaarschuwingsdienst
waren onduidelijk en te laat. Die
film draait elke dag voor zijn gees
tesoog. Had hij erger kunnen voor
komen? Op die vraag komt nooit
een antwoord. Hij vreest en mokt,
eenzaam schuilend op een zolder.
Had hij erger kunnen
voorkomen? Op die
vraag komt nooit een
antwoord
Louter toevallig komen beiden
terecht bij een bushalte. Zo ver zijn
zij afgedreven van de werkelijk
heid, dat ze niet eens weten dat die
al jaren terug is opgeheven. Het
wachten is lang, zo lang dat de vij
andigheid langzaam kan ont
dooien. De woede tegenover in
stanties (ook tegenover De Hoogste
Instantie) en de verbittering tegen
over onmacht flakkert op en dooft
dan uit. Tot hun eigen verbazing
bezien zij elkaar in hun weder
zijdse, onmetelijke verdriet.
Nee, zo mild eindigde het niet in
2002, bij de weidse openluchtvoor
stelling. Toen was er nog een oud
jachtgeweer in de buurt. Maar wel
in 2012, in de herwerkte versie, die
toen bedoeld was voor op het to
neel, binnen vier muren.
Nu is er dus - ook weer op toneel
- een derde reeks opvoeringen. Dat
is prachtig, want Coupure is een
echte klassieker en die verdienen
het om telkens opnieuw op het re
pertoire te komen. Voor een nieuw
publiek en met een hernieuwde in
terpretatie. De buitenkant is nog
altijd het Watersnoodverhaal, maar
het thema is verschoven: Hoe gaan
mensen om met hun verdriet, hoe
kan het oplossen, hoe kan er weer
lucht komen voor een nieuwe
adem?
Littekens
Anno 2018 zijn wij via Facebook en
andere media beter dan ooit op de
hoogte van eikaars wel en wee. Ook
het wee, dus. Van dat wat ons niet
goed gaat. Persoonlijk en onper
soonlijk, van vrienden en van tal
loze onbekenden in verre landen.
Leven met de littekens van de tijd
is voor miljoenen mensen een jam
merlijke realiteit. De vraag hoe
mensen kunnen omgaan met dat
verdriet, van anderen en van jezelf,
is universeler geworden. Het ver
haal van Coupure kan daar perfect
een antwoord op geven.
Dat Coupure inderdaad veel meer
te bieden heeft dan een Zeeuws
(watersnood)thema, wordt ook be
wezen door het feit dat de voorstel
ling in Amsterdam in de kijker
komt. In het weekeinde van 2 tot 4
februari brengt het DeLaMar Thea
ter in Amsterdam een volledig
Zeeuws programma. Coupure
maakt daar deel van uit. Maar dé
grote charme van de producties
van Theater Zeelandia blijft dat zij
met herkenbaar en toch diepergra-
vend kwaliteitstoneel tot in alle
uithoeken van de provincie op
tournee gaat.
daarom doen we alles om dit orkest
te behouden. Ik kom op verzoek bij
mensen thuis spelen, ik heb een spe
ciaal boek geschreven Bach blijf bij
ons, red) en Marleen en ik zijn met
crowdfunding in 2015 en 2017 op pel
grimstocht naar Compostella gelo
pen, met de rugzak hé."
Voor muziekliefhebbers is het een
bijzondere kans om deze musici in
Middelburg samen te zien en horen
spelen.
donderdag 25 januari 2018
De Amsterdamse zangeres Marle
Thomson vertegenwoordigt in haar
eentje alles wat de nieuwe popmuziek
kenmerkt. Een eigenzinnige benade
ring, in haar songs gaat authentieke
soul een huwelijk aan met een in elec-
tro verpakte singers-songwritersetting.
Maar wat haar muziek tijdloos maakt is
de akoestisch klinkende aanpak en een
stem waarmee ze emotie kan kleuren.
Vorig jaar ver
scheen haar
debuutalbum
The Canopy.
Vanavond,
Robuust Mid
delburg,
20.30 uur
Muziek
staat
centraal
in het
leven van
Sigiswald
Kuijken
en zijn
vrouw
Marleen
Thiers.
FOTOANNEMIE
AUGUSTIJNS
Zangers Joost Bot
man en Niels van
der Gulik staan dit
weekeinde met de
voorstelling Sound
of Silence in de
Nieuwe Kerk in Zie-
rikzee en De Ver
wachting in Ritthem.
Met behulp van mu
ziek, verhalen en
beelden uit de jaren
zestig en zeventig
vertellen ze over het
Amerikaanse zang
duo Simon and Gar-
funkel. Het concert
werpt een nieuw
Verdriet om verlies is hoogstper
soonlijk. Toch treft het uiteindelijk
iedereen. Maar herkenning helpt
helaas niet. Erkenning vaak wél.
Daarover gaat Coupure, een mo
derne Zeeuwse toneelklassieker.
Willem Nijssen
Coupure gaat morgen in première
bij Waterschap Scheldestromen in
Middelburg. Daarna t/m 24 maart
(do t/m za) ergens in Zeeland te
zien.
Speeldata: theaterzeelandia.nl
Marlies Hamelynck en Bram Kwekkeboom in de voorstelling
Coupure van 2012. foto lex de meester
licht op hits als The
Boxer en The Sound
of Silence.
Zat 27 jan, 20.15
uur; zon 28 jan 15.00
uur. Ook op woe 7
februari in De Mythe
in Goes
Sigiswald Kuijken (Dil-
beek, 1944) bespeelt
verscheidene instru
menten. Na de vedel en
piano kwamen de viool
en de gamba. Hij pro
beert de klank en de
techniek die in de tijd
van Bach gebruikt werd
zoveel mogelijk te be
naderen. Kuijken vond
de kinloze viooltechniek
uit. De viool werd los op
de schouder gelegd en
niet meer tussen kin en
schouder geklemd. Re
sultaat: een vollere
klank en een ontspan
nen wijze van musice
ren. Toen hij zestig jaar
werd, besloot hij om
een schoudercello (vio-
loncello da spalla) te
laten bouwen. „Dit in
strument hangt met een
riem rond de hals en
het hangt voor de borst.
Ik heb met dit instru
ment de zes suites voor
cello van Bach opgeno
men. De geest van
Bach klonk prachtig
door in de schouder
cello. De klank is vrijer
omdat er weinig li
chaamscontact is."
Kuijken Ensemble, Eine kleine
Nachtmusik, vrijdag 26 januari in de
Zeeuwse Concertzaal, aanvang
20.00 uur. Info en tickets: zeeuwse
concertzaal.nl
